Er zijn mensen die geen hap door hun keel krijgen op het moment dat ze ziek zijn, maar er zijn ook mensen die gewoon dooreten, ondanks dat ze zich helemaal niet lekker voelen. Tot deze laatste groep behoor ik. Hoe misselijk, zwak, slap of wat dan ook ik me ook voel, eten blijf ik altijd doen. Of misschien juist wel omdat ik me misselijk, zwak of slap voel. Ik heb het idee dat de misselijkheid en/of slapheid eerder over gaat, als ik blijf eten. Ik eet om de misselijkheid tegen te gaan, maar misschien ook wel, omdat ik bang ben om flauw te vallen. Iets wat me in mijn leven meermalen is gebeurd op het moment dat ik te laat eet (vaak wel in combinatie met warmte en/of pijn). Flauwvallen, met name in openbare gelegenheden, is geen pretje. Ik heb me meermalen erg ongemakkelijk gevoeld.
We genieten van onze heerlijke vakantie in Denemarken, als ik aan het eind van de vakantie ‘s nachts wakker word van kies-/kaakpijn. Ik kan de pijn niet helemaal goed traceren, maar vervelend is het wel. Ik vermoed dat mijn verstandskies begint op te spelen. Pijnstillers helpen gelukkig wel, dus na een half uur wakker gelegen te hebben, val ik toch weer in slaap. Onze laatste dag van de vakantie, is de pijn gelukkig wel te doen, maar die nacht begint het toch weer flink op te spelen en als we terug rijden, heb ik ook overdag flink last. Mijn mond wil niet goed meer open, kauwen doet zeer, waardoor het me amper lukt om de lekkere broodjes, die we gesmeerd hebben voor onderweg te eten. Hierna wordt het alleen maar minder en moet ik over op vloeibare voeding, pap, vla, kwark en ik probeer nog een vloeibare maaltijd, maar dit voelt niet glad genoeg, de kleine korreltjes blijven hangen tussen mijn tandvlees en wang en gezien ik mijn mond niet goed meer kan openen en mijn tong er niet meer voor kan zorgen dat de minuscule stukjes die tussen mijn tandvlees en wang blijven zitten, kunnen worden opgeruimd, voelt het niet fijn. Helaas wordt de pijn steeds erger en van de tandarts die ik het weekend bezoek hoor ik dat er een ruimte is ontstaan tussen mijn doorkomende verstandskies en het stuk tandvlees wat zich er nog boven bevind. Hiertussen is voedsel blijven zitten, wat is gaan ontsteken. Ik moet het eerst goed schoonmaken, spoelen via een spuitje met mondwater in het ‘gangetje’. Hij doet het me éénmaal voor, daarna moet ik het zelf gaan doen. Geen makkelijke opgave als je met je ene hand je mond open moet houden en een lichtje vast moet houden, die je in je mond schijnt, terwijl je met je andere hand probeert de vloeistof op de juiste plek te spuiten. De tandarts adviseert me om, als de zwelling is verminderd, naar mijn eigen tandarts te gaan en te overleggen wat wijsheid is. De verstandskies er toch uit laten halen is de beste optie, maar hij zit op een lastige plek en aan de wortel zit een haakje, waardoor deze niet zo makkelijk te verwijderen is. Waarschijnlijk zal dit door de kaakchirurg moeten gebeuren.
Na twee dagen zou er al verbetering zichtbaar moeten zijn, maar helaas is dit niet het geval. Mijn wang wordt alleen maar dikker, eten en drinken wordt steeds moeizamer, dus ik ga opnieuw naar de tandarts.
Ondanks de flinke ontsteking in mijn mond, wordt de kies getrokken, wat niet helemaal gaat zoals ze hoopte. Met veel wrikken vanaf verschillende kanten en een hoop kracht, probeert ze de kies eruit te krijgen … en ineens hoor ik een harde ‘pang’. Ik schrik ervan. Het kroontje is van de wortel afgebroken. In principe kan dit geen kwaad, in veel gevallen zal dit geen problemen geven. Mocht dit wel zo zijn, dan kan de wortel alsnog verwijderd worden. Het zit me toch niet helemaal lekker. De verdoving is snel uitgewerkt (dit komt waarschijnlijk doordat er een flinke ontsteking zit) en hierna heb ik nog meer pijn dan voorheen. Even denk ik: ‘Was ik toch maar niet naar de tandarts gegaan’.
In mijn werk heb ik veel te maken met cliënten die een CVA hebben doorgemaakt en daardoor (tijdelijk) helemaal niets per os mogen eten of alleen vloeibare voeding. Daarnaast zie ik veel mensen met ondervoeding ten gevolge van verminderde eetlust, smaakverandering, gebitsproblemen (door afvallen), etc. Allemaal mensen die niet meer op een normale manier kunnen eten. (Tijdelijk) sondevoeding krijgen, vloeibare voeding, of doordat ze weinig eten bij de maaltijden, aanvulling krijgen van tussendoortjes en/of drinkvoeding. Deze mensen mogen dus geen voeding en/of geen vaste voeding of ‘moeten’ extra’s tussendoor eten en/of krijgen drinkvoeding. Zij krijgen(als ze al wat mogen eten) veelal ook vla, yoghurt, pap, chocolademelk, drinkvoeding, etc. tussendoor aangeboden.
Nu ik niet normaal kan eten, maar wel steeds een hongergevoel heb en zoekende ben naar wat ik nu dan wel kan nemen, zonder dat het al teveel pijn doet, moet ik aan deze mensen denken. Hebben zij, als ze helemaal niks mogen of alleen vloeibaar, ook zo’n zin in alles wat op dit moment niet mag? Als ze alleen maar vloeibaar mogen of vooral zoete tussendoortjes krijgen aangeboden om aan te sterken, zijn ze hier dan ook gauw flauw van? Krijgen ze bij ons wel de mogelijkheid om voldoende te variëren? Allemaal zaken waar ik normaal ook wel over nadenk en ook wel het gevoel heb dat de variatie nog wel wat beter kan, maar ik merk nu ik zelf geen vaste voeding kan gebruiken, ik hier toch nog meer mee bezig ben. Best confronterend.
De mensen die volledige sondevoeding krijgen, zullen waarschijnlijk geen hongergevoel hebben, maar mogelijk missen ze wel de beleving van de smaak van het eten. De mensen die alleen maar vloeibare voeding krijgen, missen misschien wel de beleving van het kauwen en de smaak van het eten wat ze nu niet kunnen eten. De mensen die geen eetlust hebben, last hebben van smaakverandering, zullen hier misschien wat minder last van hebben, al hoe wel deze laatste groep misschien wel heel erg de smaak mist die zij verwachten bij de betreffende voedingsmiddelen die ze in hun mond steken. Zaken waar ik misschien toch te weinig bij heb stil gestaan.
Ik loop nu de hele dag door met een hongergevoel rond, weet echt niet wat ik nu nog weer moet eten. Pap, kwark, vla, etc. heb ik al genoeg gehad en zorgen er niet voor dat ik een vol gevoel krijg. Af en toe drink ik een flesje drinkvoeding tussendoor om te zorgen dat ik me wat minder slap voel. Maar wat me nog het meest opvalt, is dat ik meer dan ik dacht (of is de behoefte nu gewoon groter) tussendoortjes eet. Dat mis ik nu echt. Behoorlijk confronterend.
@ngelineWagenaar 