Joop is een dikke week ziek geweest en niet zomaar ziek. Zo zwaar als hij de griep dit keer te pakken heeft gehad (of eigenlijk de griep hem), dat is lang geleden. Wat voelde hij zich beroerd en nog is hij niet helemaal fit, maar inmiddels wel weer op de been en aan het werk.
Zelf loop ik al 2 weken met hoofdpijn afgewisseld met wat misselijkheid, die nu eindelijk een beetje af begint te zakken. Vervelend en ik ben er knap chagrijnig van, maar dat ik nu echt ziek ben, dat kan ik niet zeggen.
Maandagnacht begon Sylvain met buikpijn en dinsdag diarree. Buikgriep dus. En hoewel hij zo langzamerhand zindelijk is, gebeurd het hem nu steeds dat hij net te laat bij de wc is.
Terwijl ik tussen de bedrijven door nog wat probeer te doen, word ik steeds geroepen: ‘Mááááám, ik heb een vieze broek’. Hij vindt het ook echt vies, dus op stel en sprong moet ik bij hem zijn. Zeggen: ‘Ga maar even rustig op de wc zitten, ik kom er aan’, helpt niet. Het moet direct en als ik niet snel genoeg ben dan zit hij al met zijn hand in zijn onderbroek of probeert zelf zijn billen schoon te maken, wat vaak niet helemaal goed gaat. Dat hij daarna mij niet bij mijn broek vast mag pakken terwijl ik z’n billen doe, wil er ook niet in. Je snapt dat ik al zuchtend, zo snel mogelijk bij hem probeer te zijn om dit te voorkomen.
Het heeft echter tot gevolg dat ik de CV waar ik mee bezig was, 2x opnieuw heb moeten maken. De eerste keer omdat ik, afgeleid, hem nog niet op had geslagen, voordat ik hem als basis voor de volgende CV gebruikte en de tweede keer weet ik helemaal niet wat ik verkeerd heb gedaan. Ik had echter twee CV’s met een andere naam, die beide dezelfde inhoudt hadden (wat dus niet de bedoeling was), zucht.
Verder is meneer helemaal niet ziek, dus banjerd de hele dag door het huis heen. Gelukkig kijkt hij graag tv en heeft hij de DVD box met Spangas meermalen bekeken, maar tussendoor maakt hij de grootst mogelijke rommel, sleept kisten, dozen, tassen en weet ik wat niet meer van boven naar beneden en andersom. Zucht, een kind wat alleen maar op de bank ligt film te kijken is toch gemakkelijker. Ik snap het ook wel, hij wil gewoon aandacht, maar ik moet toch even een aantal dingen doen. Toevallig net nu zijn er een aantal interessante vacatures, waar ik toch echt op moet reageren, extra was wat toch echt gedaan moet en Lesley heeft twee belangrijke toetsen, waar hij mijn hulp bij nodig heeft.
Lesley voelt zich ook niet lekker. Heeft erge hoofdpijn, maar zet toch door. Hij wil koste wat het kost zijn toetsen maken. Woensdag gaat hij naar school om in elk geval zijn toets te maken, ’s middags heeft hij alleen maar gym en dans. De toets wordt een dag verschoven, naar de donderdag waarop hij ook nog een andere toets heeft. Hij baalt als een stekker. Gaat wel eerder naar huis, maar na een paar uurtjes op de bank gaat hij toch maar weer aan de slag. Ben trots op die vent. Wie had dat nu gedacht dat hij met barstende koppijn toch nog probeert zijn toetsen te leren en er moet ook nog huiswerk gemaakt. Doordat hij niet lekker is, duurt het allemaal een stuk langer. Ik help hem zo goed als ik kan.
De hoofdpijn dempende met aspirines, weinig etend omdat hij bang is dat hij daar beroerd van wordt, is hij de dag doorgekomen en heeft beide toetsen gemaakt. Bij thuiskomst was hij echter grauw om de kop en stortte als een zoutzak in. Als een zielig hoopje mens lag hij op de bank. Tranende ogen, hoog rode kleur, dat wordt morgen niet naar school… Ik hoop voor hem dat hij de griep niet zo te pakken krijgt als Joop.
@ngelineWagenaar 
