Ken je dat? Zo’n kind dat de hele dag alleen maar over één ding kan praten, vuurwerk!
Ik dacht dat we het een beetje achter de rug hadden. Onze oudste is nu zeventien en heeft het ‘ergste’ achter de rug. Hij vindt het nog wel leuk om vuurwerk af te steken en heeft ook echt wel zelf wat vuurwerk gekocht, maar hij heeft het gelukkig niet meer vanaf de dag na de zomervakantie over Oud en Nieuw en dat hij zin heeft om vuurwerk af te steken. Ik denk dat het vorig jaar en ook het jaar ervoor al wel wat minder was geworden. Dat gepraat over vuurwerk, het bekijken van filmpjes op de computer met daarbij de bekende zin: ‘Moet je zien mam, vet cool!’ De hele dag ging dat door. Om gek van te worden.
Ik begrijp het wel een klein beetje. Ook ik vond het als ‘klein kind’ leuk om vuurwerk af te steken. Ik vond het maar wat stoer, dat ik op een gegeven moment ook zelf rotjes durfde afsteken. Hoe oud ik op dat moment was, weet ik eigenlijk niet. Toch denk ik dat voor mij niet het vuurwerk afsteken het belangrijkste was. Nee, bij vuurwerk hoorde de jaarwisseling en die was altijd erg gezellig bij ons. Na twaalf uur kwamen alle ooms, tantes, nichtjes, neefjes en eventuele aanhang, die op dat moment bij mijn opa en oma van moeders kant, waren onze kant op gewandeld. Van de Wijert naar Corpus. Dat was de gezelligste nacht van het jaar en we mochten natuurlijk lang opblijven.
Samen met neefjes en nichtjes en misschien ook wel ooms en tantes staken we dan vuurwerk af. De rotjes gooiden we dan zo van de galerij af naar beneden. Of we ook siervuurwerk hadden dat kan ik me niet eens herinneren. Ik denk het wel, want mijn vader hield meer van siervuurwerk. Wie het vuurwerk kocht, meenam of wat dan ook weet ik ook niet. Volgens mij is de familie van mijn moeder helemaal niet zo vuurwerkachtig, maar toch zijn dat mijn herinneringen aan Oud en Nieuw. Gezellig met elkaar, drukte in huis, lekker eten en drinken, vuurwerk afsteken en wij, mijn zusje en ik, hoopten elk jaar dat de familie weer iets langer bleef, dan konden we de volgende dag vertellen hoe laat we wel niet op bed waren gekomen. In mijn herinnering zijn we één keer pas om half 6 in de ochtend op bed gekomen. Dat vonden we echt geweldig. Wat een mooie tijd was dat, zo gezellig met z’n allen en dan de volgende dag weer op tijd op en op bezoek bij opa en oma van mijn vaders kant, waar we steevast keken naar het schansspringen, samen met de oom en tante, nichtje en neefje die ook bij de andere kant van de familie horen. Of de andere familieleden uit het Zuiden en Westen en later midden van het land hier dan ook waren, dat weet ik eigenlijk niet. Hierna gingen we dan naar de andere opa en oma, waar het altijd een zeer drukke boel was op de eerste dag van het jaar. Het was maar goed dat niet de hele familie op het zelfde tijdstip kwam, want dan was het echt proppen in het huisje. Toch maakte dat eigenlijk niks uit. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd en het was iedere keer weer een verassing wie je allemaal tegenkwam. Een deel had ik die nacht al gezien, maar dat maakte niets uit. We houden van gezelligheid. Dit is jaren het beeld geweest wat ik bij Oud en Nieuw heb.
Op dit moment stuitert mijn jongste al dagen door het huis. Degene die als het erop aan komt, als de dood is voor vuurwerk, maar hij houdt er nu niet over op. Gelukkig begint het bij hem nog niet direct na de zomervakantie, maar vanaf het moment dat hij buiten vuurwerk hoort en/of de eerste vuurwerkfolders op de mat liggen, dan is het raak. Op zijn tablet zoekt hij op Youtube filmpjes op. Herhaaldelijk hoor ik: ‘Youtube, filmpjes vuurwerk’. Het lukt hem niet altijd om direct dat te vinden wat hij zoekt, omdat zijn spraak soms wat onduidelijk is. Als hij het dan gevonden heeft, bekijkt hij het ene filmpje na het andere. Ik hoor niets anders dan ‘pfieuw, pfieuw, pfieuw, etc. Zelfs onze oudste wordt er gek van en dat zegt wat. Het vervelende is dat we hem niet duidelijk kunnen maken, hoe lang het nog duurt voordat het echt Oud en Nieuw is. Hij heeft geen besef van tijd. Ook het bijhouden van een afkruisschema heeft geen nut. Hij ziet dan wel dat het nog een aantal vakjes duurt, maar kan niet tellen en dagen zeggen hem niks. Hij loopt al dagen lang met folders rond, de folders gaan met hem mee in bed. Hij weet dat hij nog vuurwerk heeft liggen van vorig jaar, gekregen van een buurjongen op nieuwjaarsdag. Hij blijft er maar over doorgaan. Gisteren zaten we op de fiets en hoorde hij vuurwerk. Hoor je dat mam, ik ga ook vuurwerk afsteken. Als ik dan zeg dat dat nog niet mag is zijn antwoord: ‘Zij doen het ook’. Uitleggen dat wat zij doen niet mag en dat je opgepakt kan worden, heeft geen enkele zin. Wat houdt dat dan in? Wat is opgepakt? Wat is een boete? Hoezo bureau Halt? Mijn zoon is gek op de politie, dus zal het waarschijnlijk helemaal niet erg vinden als ze voor zijn neus staan.
Vandaag gingen ze dan ‘eindelijk’ vuurwerk ophalen. Vanaf 14.00 uur ligt het vuurwerk hier in de kamer. Van papa mag Sylvain zodra het donker is, iets afsteken in de tuin. Hij vraagt zich nu alleen maar af wanneer het nu donker wordt. Vervolgens roept hij nog één dagje slapen en dan gaan we naar oom en tante. Ik moet het nog even aanhoren, probeer me ervan af te sluiten, maar dat lukt niet echt als je kind, alleen al tijdens het typen van dit verhaal, continue met een doosje kindervuurwerk, sterretjes, etc., met een bigsmile op zijn gezicht naast me staat.
Ik denk dat hij morgen direct om 18.00 een groot deel van zijn vuurwerk moet afsteken en hopelijk wachten de anderen dan nog even, want anders komt het vuurwerk niet op.
Om 00.00 uur durft mijn grote held namelijk niet naar buiten. Veel te veel lawaai, geflits en geknal wat uit onverwachtse hoek komt. Dan zit hij gewoon binnen en bekijkt vanuit het raam het vuurwerk. Pas als het heftigste achter de rug is en het eigenlijk niet meer mag, begint mijn zoon weer over het afsteken van vuurwerk ….
@ngelineWagenaar 