Vakantiegevoel

Het is vrijdagochtend nog vrij vroeg, maar je voelt al dat er een heerlijke, warme dag aan zit te komen. Zoals gewoonlijk loop ik nog eventjes door de tuin, de vogeltjes schieten weg in de bomen en heg, en kijk nog even naar de bloemen, de opkomende sla, de aankomende aardbeien en frambozen en geniet van het uitzicht over het veld achter onze tuin, welke nu vol aardappelplanten staat. Nog één werkdag en dan is het weekend en het beloofd een (erg) warm weekend te worden. Heerlijk!
Als ik in de auto stap, zonder jas en onderweg de zon al flink zijn best zie doen, de bermen met bermgras en daarin ook vele, mooi felrood gekleurde klaprozen, krijg ik een blij gevoel. Het lijkt wel alsof ik op weg naar vakantie ben. Ik geniet van het mooie uitzicht in de auto, rij relaxed op de cruise control, geen haast, gewoon lekker genieten en in gedachten ga ik terug naar de afgelopen vakanties.

We hebben al veel mooie reizen mogen maken en vaak ook met de auto. Hoe ver de reis ook is, de vakantie begint al in de auto. Lekker genieten van alles wat je onderweg ziet, hoe klein ook. Zo nu en dan verkeerd rijden, hoort er bij ons ook bij. Geen probleem. We komen uiteindelijk wel weer op de goede weg. Onderweg ook stoppen om even bij te tanken, wat eten en drinken en gezellig kletsen. We hebben gereisd met verschillende gezelschappen, alleen ons eigen gezin, samen met het gezin van mijn oom en tante, of met nog meer familie. Het is altijd een gezellige boel. Zodra het landschap begint te veranderen, bijvoorbeeld meer heuvelachtig of juist tussen de duinen, grotere vergezichten of wat ook, neemt het vakantiegevoel alleen maar toe. Heerlijk vind ik het om over de weg te rijden, steeds verder van huis en dichter bij onze eindbestemming. Soms rijden we in 1 dag, soms in 2 dagen, we hebben ook vakanties gehad waarbij we op verschillende plekken verbleven en we in eerst instantie steeds iets verder wegreden, om vervolgens weer richting huis te gaan met nog wat tussenstops. Meestal rijden we in onze eigen auto, maar ook hebben we wel eens een auto gehuurd, als we met het vliegtuig op reis gingen. Dat was vaak eerst even wennen, maar soms ook erg fijn en heeft er zelfs toe geleid dat we nu ook in een automaat rijden.
Terwijl ik richting werk rijd, passeren er heel wat weggetjes waar we ooit langs zijn gereden, de revue. Mooie landweggetjes tussen enorme zonnebloemvelden, een heel smal weggetje, waar we helemaal niet in moesten, maar we door de Tom Tom heen waren gestuurd. Hier konden we niet meer keren, dus moesten we in de achteruit terug, totdat er een garage was, waar we door steeds maar weer heen en weer te rijden, uiteindelijk de draai konden maken.
Wegen met geweldige uitzichten op bergen en dalen. Verlaten weggetjes waar de schapen ‘los’ rondliepen en je ellenlang door kon rijden zonder iemand anders tegen te komen. Die keer dat we achter een tractor reden met hooibalen, waar we een beetje bij twijfelden of ze wel echt stevig lagen op de aanhanger. Er flitst van alles door mijn hoofd.
De boeren zijn ook hier druk bezig met dit weer. Ik rijd nu ook weer langs het open veld, velden met koeien, velden waar wordt gehooid. Ik geniet van het uitzicht en bedenk me dat ik toch ook wel heel blij ben dat ik nu, nadat ik al die jaren met name onderweg heb genoten van het uitzicht en het vrije gevoel, vanavond weer thuiskom in een huis met een grote tuin en datzelfde vrije gevoel door het mooie uitzicht zowel voor als achter.
Na een uur rijden kom ik aan op mijn werkplek voor de ochtend. Het is verder rijden dan de werkplek waar ik meestal ben en ook in de middag weer naartoe rijdt. Het is een bijzondere werkplek met een specifieke doelgroep, ik vind het iedere keer weer leuk om hier te komen. Qua reisafstand is het eigenlijk niet het meest logisch dat ik naar deze locatie ga, maar het is zo gegroeid en ik wil er nog geen afstand van doen. Als ik hier klaar ben rij ik terug naar mijn andere werkplek. Heerlijk om ook tussendoor even een stukje te mogen rijden en na nog een paar uur werken, kruip ik opnieuw achter het stuur en geniet weer van de rit in de zon en het vakantiegevoel, wat ik ondanks dat ik tussendoor heb gewerkt, nog steeds heb. Het is weekend!

Thuis aangekomen, kan ik nog lekker buiten zitten, buiten eten en even relaxen. Morgen is het feest en het beloofd ook lekker warm te worden. We hebben in de tuin wel schaduwplekken, maar niet een plek waar we met meer mensen tegelijk samen in de schaduw kunnen zitten. De bedoeling is nog dat we ergens in de tuin een overkapping gaan maken, maar gezien we hier nog niet zo lang wonen, weten we nog niet zo goed waar we deze willen plaatsen. We besluiten daarom voor nu een partytent te kopen, deze kunnen we op verschillende plekken in de tuin neerzetten om te kijken waar we qua zon/schaduw/wind etc. het beste een overkapping kunnen realiseren.
De partytent heeft ons een mooi, beschut plekje gegeven met een grotere groep mensen, gezellig en heerlijk ontspannen. Maar ik kan er nu ook heerlijk zitten typen, muziekje op de achtergrond, was aan de lijn en een lekker, warm windje. Genieten! Van mij mag het voorlopig wel zo blijven. Kom jij ook al helemaal in vakantiestemming?

En dan hebben we ineens een nestje in de tuin

Er hangt al vele jaren een nestkastje in onze tuin. Niet steeds dezelfde, we hebben meerdere gehad. Hoe we er aan komen weet ik eigenlijk niet, zelf gekocht, gekregen? Het huidige nestkastje hebben we gekocht op een jaarmarkt van een zorgboerderij, toen we op zoek waren naar een goede vervolgplek voor onze jongste zoon. Dat is ook alweer 3-4 jaar geleden. Ze hanger er mooi te zijn, maar er heeft nog nooit een vogelechtpaar gebruik van gemaakt. Een aantal jaar geleden zag ik wel dat het vogelhuisje bij de buren in gebruik was genomen. Zo nu en dan kon ik wel zien dat de koolmeesjes er in en uit vlogen. De jongen heb ik nooit gezien, maar volgens de buurman hebben ze het niet (allemaal) overleeft. Vorig jaar zagen we wel even een koolmeesechtpaar op onderzoek in ons nestkastje, maar helaas het was niet geschikt (of misschien zitten wij wel te vaak in onze kleine stadstuin en voelt het niet veilig genoeg voor ze).
Vorige week zat ik rustig in de tuin een boekje te lezen en hoorde steeds wat. Komt het uit het nestkastje? Even later zie ik er een koolmeesje uitvliegen. Nog een aantal keren zie ik er een koolmeesje heenvliegen, ze zijn denk ik met z’n tweeën. Zullen ze ons huisje aan het verkennen zijn? Ik heb er verder niet zoveel aandacht meer aan geschonken, maar ook Joop ziet ze de volgende dag naar het nestkastje vliegen. Hij denkt dat ze een nest aan het maken zijn.

Het is weekend. Ik ben al vroeg wakker en doe de gordijnen open. Heerlijk nog even tijd voor mezelf met een tijdschrift op de bank. Als ik met mijn kopje koffie naar de bank loop, zie ik de koolmeesjes weer druk bezig met in- en uit het nestkaste vliegen. Wat hebben ze toch in hun bek? Vanaf de bank kan ik het nestkastje niet zien, dus ik schuif een stoel naar een plek in de kamer waar ik goed uitzicht heb en in alle rust naar ze kan kijken. Ik besluit mijn camera erbij te pakken en te kijken of ik zo kan zien wat ze zoal in hun bek hebben. Fascinerend om te zien hoe ze druk bezig zijn met heen en weer vliegen. Naar mijn idee zijn ze toch niet in de weer met nestmateriaal. Het zijn maar kleine dingetjes die ze in de bek hebben. Ondertussen zoek ik op wat koolmezen gebruiken als nestmateriaal: grassen, mos, dierenhaar, wol en veertjes. Dat is toch niet wat ik zie. Ik zie ze ook wel met iets rond/wits juist uit het nest komen. Wat is dat? Ze voeden de jongen met rupsen of andere kleine insecten. Daar lijkt het eigenlijk meer op wat ze in hun bek hebben, maar zou er dan al een nestje in het nestkastje zitten? Ik kan het me niet voorstellen, dan zou het ons toch al eerder moeten zijn opgevallen dat de koolmeesjes steeds heen en weer vlogen naar het kastje om er een nest te bouwen? Ik weet het niet. Ik geniet van het schouwspel en probeer door het raam heen foto’s te maken, wat niet meevalt. Mijn tijdschrift blijft onaangeroerd op de bank liggen. Als de anderen ook uit bed komen, is de aandacht er een beetje af en de rest van de dag zijn we druk met andere dingen.
De volgende dag echter, als we in de tuin de bamboe en het onkruid aan het verwijderen zijn, blijven de koolmeesjes druk bezig met aan- en uitvliegen. Ze houden ons wel nauwlettend in de gaten en gaan ook wel via de andere kant van het hek langzaam aan naar het nestkastje, maar ze schuwen niet om steeds in en uit te vliegen. In het begin denk ik nog dat ik het me verbeeld. Iedere keer als één van beiden het nestkastje ingaat, heb ik het idee dat ik ineens hoog gepiep/getjilp hoor. Maar we hebben veel vogels in de buurt, dus het kan ook het geluid van de andere vogels zijn. Ik kan niet goed traceren waar het geluid vandaan komt en heel dicht bij het nestkastje komen wil ik nu ook niet.
Maar als ik steeds hetzelfde geluid hoor op het moment dat één van de vogels het nestkastje inkomt en het verstompt weer net nadat ze weer weggevlogen zijn, dan moet het toch wel zo zijn dat er kleine vogeltjes in het nestkastje zitten. Naarmate de dag vordert en ik het geluid steeds beter leer herkennen, weet ik het zeker. Er zitten kleine jongen in ons nestkastje. Wat leuk! En wat hoop ik dat ik de kleintjes straks ook uit kan zien vliegen. Maar vooral ook, dat ze veilig het nest kunnen verlaten.
Er zitten regelmatig katten in onze tuin en de laatste tijd zagen we een kat, die er normaal nooit is, ineens wel heel vaak. Hij had het nestje vast al eerder opgemerkt als wij. Ook eksters en duiven zitten wel in onze tuin. Zouden zij ook een gevaar vormen?

Wat weet ik eigenlijk weinig van dit soort dingen. Gelukkig heb ik wel wat boeken in huis en is er veel informatie te vinden op internet. Ik kan echter niet vinden wat je kunt doen om de kleintjes veilig uit te laten vliegen. Wie de vijanden zijn en hoe je ze op afstand houdt. Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik lees wel dat je mezen niet snel uit zult zien vliegen. Dat is dan weer jammer, maar ik hoop toch, dat stukje ook nog te mogen beleven.