Terwijl aan bomen en struiken zich langzaam weer knoppen beginnen te vormen, de lammetjes worden geboren en de vogels weer aan het nestelen zijn, zitten de mensen voornamelijk binnen. Dit heeft zelfs tot gevolg dat een kudde herten zich in het leefgebied van mensen waagt. Het zijn rare tijden, dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Iedereen in de vitale beroepen, hebben het enorm druk, ze komen voor uitdagingen te staan, waar ze nooit eerder mee geconfronteerd zijn, diep respect heb ik voor deze mensen. Ouders werken, indien mogelijk thuis en proberen daarnaast hun kroost les te geven. Ouderen, in instellingen, mogen nu geen bezoek ontvangen, maar ook als ze nog thuis wonen, zijn ze vaak eenzaam, gezien ze beter geen bezoek kunnen ontvangen. Velen van hen hebben de oorlog nog meegemaakt en krijgen nu op hun oude dag ook nog met deze crisis te maken. Ouders van kinderen die niet meer thuis wonen, maar in bijvoorbeeld een instelling, mogen nu niet bij hun kinderen. De ‘kinderen’ snappen veelal niet wat er aan de hand is en waarom ze hun ouders en andere dierbaren niet mogen zien, niet naar dagbesteding kunnen, etc. En de ouders van kinderen met een beperking die nu de hele dag met hun kind thuis zitten, die meestal ook niet snappen van wat er op dit moment allemaal aan de hand is, helemaal uit hun doen zijn, omdat de vaste structuur wegvalt… Zomaar een opsomming van wat er op dit moment wereldwijd speelt en dan vergeet ik vast nog een heleboel.
Gelukkig zijn we er inmiddels wel (bijna allemaal) van doordrongen dat het belangrijk is om de genomen maatregelen op te volgen. We moeten het ermee doen, we weten niet hoe lang dit alles nog gaat duren en dat maakt onzeker…
Zo probeert ieder zijn weg te vinden in deze rare tijd. Zo ook wij en gek genoeg (of gelukkig) zijn er ook lichtpuntjes. Wij mogen ons tot nu toe wel gelukkig prijzen. Ook al begrijpt onze jongste zoon niet wat Corona nu inhoudt. Hij roept regelmatig tegen de radio of tv: ‘Hou toch een keer op met je Corona’, toch gaat het tot nu toe aardig goed met hem thuis. Misschien wel beter dan de laatste tijd toen hij nog naar zijn werk ging. Hij kan slapen totdat hij zelf wakker wordt, zit niet op tijd, wordt niet overprikkelt door de vele interacties op het werk, mag langer op zijn tablet en vindt het volgens mij wel gezellig dat we nu het grootste deel van de dag met zijn allen thuis zijn.
Er is ineens tijd voor dingen waar we anders geen rust of tijd voor hebben. De mannen zijn nu veel aan het tekenen en de jongste die tot voor kort alleen maar wat krassen op papier kon zetten, was zich de laatste tijd al wat meer aan het ontwikkelen en probeerde poppetjes te tekenen. Nu gaat hij er rustig bij zitten, ziet dat zijn vader en broer iets proberen na te tekenen van papier of laptop en gaat hier zelf ook voor zitten. En tot onze grote verbazing beginnen zijn tekeningen geleidelijk aan ergens op te lijken. Zien we dat hij, op zijn manier, toch datgene op papier krijgt, wat hij probeert na te tekenen. Doordat er in huis nu meer rust is, vindt hij ook de rust om hier mee bezig te zijn. We zijn echt verbaast en supertrots, wat hem weer stimuleert om door te gaan. Naast tekenen is hij meer aan het knutselen, stempelen, kleuren, etc. Daar kan hij nu ook veel meer in opgaan dan voorheen. Mooi om te zien. Zelf ben ik niet goed in tekenen. Terwijl de rest hier druk mee bezig is, ben ik foto’s aan het bewerken tot kaartjes, notitieblaadjes, etc., aan het schrijven of wandelroutes aan het opzoeken. Want zo nu en dan hebben we toch de behoefte om er even uit te zijn.
Naar buiten mag nog, maar dan zo dicht mogelijk in je eigen omgeving is het advies. Echter, een kort rondje fietsen en/of wandelen hier in de buurt, is niet echt een optie. Bij ons in de wijk of het mooie natuurgebied vlak naast ons, is het toch te druk om met de jongste erbij op een rustige ontspannen manier te bewegen. Eén keer heb ik geprobeerd om een wandeling met hem in de buurt te maken. We kwamen zoveel mensen tegen, dat we er maar een spelletje van hebben gemaakt: ‘Mensen ontwijken’. Dit hield in dat we steeds van de ene kant naar de andere kant van de weg vluchten, in het gras gingen lopen in plaats van op de wandelpaden of achter de bosjes langs. Dit was even leuk, maar zelfs mijn zoon had hier een volgende keer geen zin meer in.
Wij zoeken dus om de paar dagen een rustige plek op in de omgeving, waar we in alle rust een flinke wandeling kunnen maken, en waar we onze jongste ook even zijn gang kunnen laten gaan met stokjes zoeken, rustig rondstruinen, zijn energie kwijt kunnen, zonder dat we steeds om ons heen moeten kijken of er niet iemand te dicht in de buurt komt. Gelukkig kunnen we deze plekken hier in het Noorden nog vinden. Af en toe komen we wel te drukke parkeerplaatsen tegen en gaan we maar op zoek naar een andere plek en die vinden we gelukkig wel. Ondertussen ontdekken we hoeveel mooie natuur we hier nog hebben, waar weinig mensen komen. We genieten volop van deze wandelingen en kunnen er dan weer een paar dagen tegen om met zijn allen in huis te zitten. Waar deze plekken zijn? Ja, dat ga ik nu nog maar even niet verklappen, anders is het er straks misschien niet rustig meer.
En dan is het weekend en het beloofd mooi weer te worden. Ideaal weer om er eens lekker op uit te gaan. Twee weken geleden gebeurde dit ook massaal, dus is nu toch weer de dringende oproep om vooral thuis te blijven. Wij blijven in het weekend zeker thuis, als we gaan wandelen doen we dat door de weeks en op tijdstippen waarvan we verwachten dat er niet teveel mensen buiten zijn. Dit blijft moeilijk inschatten natuurlijk. Ik wil vermijden dat ik steeds om moet lopen, weg moet lopen, bang moet zijn dat we toch besmet worden met het coronavirus en gelukkig lukt het tot nu toe nog, maar mocht het op een gegeven moment toch ook door de week, op de tijdstippen dat wij denken dat het rustig is en op de plekken die we nu hebben gevonden, te druk zijn, dan zullen we ons deze bewegingsvrijheid ook ontzeggen.
Ik ben wel benieuwd naar hoe jullie omgaan met de huidige beperkingen of het lukt om alles in acht te nemen en wat je nog wel doet in deze tijd!
@ngelineWagenaar 