Vakantiemodus

            

Ik heb dit jaar dan geen vakantie, maar zit nog steeds in de vakantiemodus. Na werktijd neem ik plaats in onze strandtent en lees rustig de laatste berichten op mijn mobiel, een tijdschrift of ander leesvoer wat voor handen is. De temperatuur is nog goed en het is hetgeen ik na werktijd deed, toen Joop en de kinderen vrij waren.
Of we gingen gezellig nog eventjes weg, naar het Hoornse Plas, het Zilvermeer of wat ook.
Inmiddels is Joop  al drie weken weer aan het werk, toch lukt het me nog niet om de gewone draad op te pakken of te wel, mijn huishouding leidt eronder.

De kinderen hebben nog steeds vakantie. Als Joop en ik er beide niet zijn past Lesley op of is Sylvain gezellig bij opa en oma. Dit laatste geeft ons dan weer de vrijheid om na werktijd gezellig uit eten te gaan, even de stad in voor grote zoon, zonder continue waakzaam te hoeven zijn en hier maken we dan ook ruimschoots gebruik van. Tja, die huishouding, die moet het echt ontgelden.
Daarbij komt dat ik al het nieuwe in mijn baan best intensief vind. Ik moet nog veel leren, het is een erg drukke periode, omdat er veel medewerkers op vakantie zijn en heel eerlijk gezegd vind ik 30 uur werken best wel veel. Dat ben ik al jaren niet meer gewend. Ik werk dan geen volle dagen, maar dit houdt wel in dat ik wekelijks vijf dagen werk, vijf dagen op en neer moet en dus eigenlijk bij thuiskomst direct even een wasmachine moet laten draaien, maar dan ben ik moe. Beland ik vanaf de fiets in onze strandtent en … lekker in mijn luie stoel.
Afgelopen week was ik me er erg van bewust dat dit de laatste week is, dat ik ’s ochtends lekker relaxed kon onbijten. Sylvain lag of nog in bed of was uit logeren.
Relaxed ontbijten houdt voor mij in: ‘Met een boekje en mijn broodje vergezeld van een kop koffie op de bank, rustig wakker worden.’ Heerlijk vind ik dat en dat is wat ik het meest mis sinds ik kinderen heb. Sinds die tijd is lezen onder het eten er niet veel meer bij. We hebben de kinderen geleerd om samen aan tafel te ontbijten zonder tv erbij aan of iets anders te doen. De radio speelt wel op de achtergrond. Ik kan het echter niet maken om er zelf een boekje bij te pakken. Daarnaast is het toch vaak haasten en eerst zorgen dat de kinderen zover klaar zijn. Voor Lesley hoef ik inmiddels niet meer te zorgen, maar Sylvain zal ik moeten blijven helpen.
Vanaf morgen is het gedaan met de rust en rustig wakker worden tijdens het ontbijt.
Ik fietste op mijn dooie akkertje naar het werk. Ik hou er niet van om helemaal bezweet aan te komen, dus ga ruim op tijd weg. Dit kan, omdat ik rustig aan kon doen, alleen om mezelf hoefde te denken. Ben benieuwd hoe dit morgen weer zal gaan…
In mijn hoofd ben ik er al de hele week mee bezig. Ben ik me er helemaal op aan het voorbereiden op wat komen gaat. Toch ben ik pas vrijdag met Sylvain de benodigde spullen voor school gaan kopen en vandaag een nieuw schoolschrift gaan maken en de nodige informatie voor de juffen op papier gaan zetten over Syl’s dieet, zijn brace etc. Hij blijft dan wel op dezelfde school, maar heeft weer andere juffen en ik weet niet of er op de eerste dag tijd is om dit soort informatie over te dragen van juf op juf. Of de juf zich al goed voorbereid heeft op de nieuwe kinderen en aangezien ik Sylvain niet meer zelf naar school kan brengen, neem ik het zekere voor het onzekere en zet alles opnieuw op papier. Dit houdt in:  ‘Oude bestanden erbij zoeken, kijken wat nog klopt, aanvullen met nieuwe gegevens en bevindingen en alles opnieuw uitprinten’, en nu maar hopen dat ze het allemaal gaan lezen …

We zullen het zien. Vanaf morgen is het  gedaan met de vakantiemodus. Niet meer rustig ontbijten en na werktijd ook niet even rustig zitten. We moeten direct door om te zorgen dat de kleine jongen op tijd in zijn bed komt. Dan houden we ons weer aan vaste tijden en vaste gewoonten.
Ach ,van de andere kant ook wel weer lekker en dan zal ook de huishouding wel iets meer op rolletjes gaan lopen, hoop ik. Alhoewel …

Vakantie

            

Het is wel vaker gebeurd dat we een jaartje niet op vakantie zijn gegaan, omdat we bijvoorbeeld wat in huis wilden opknappen of wat voor andere reden dan ook. Toch zijn we vaak in de luxe positie om  heerlijk met ons gezin en/of samen met anderen, op vakantie te gaan.
Dit jaar zat het er helaas niet in. We durfden geen vakantie te plannen, omdat ik nog steeds heel druk op zoek was naar werk en natuurlijk niet wist, wanneer er wat op mijn pad zou komen. En gelukkig vond ik een nieuwe baan, net voordat de zomervakantie begon.  Daardoor  is dit wel een heel andere vakantie geweest als anders, ook als we niet weggingen.
Voorgaande keren dat we niet weg gingen, waren we toch met z’n allen nog een paar weken vrij en bij huis. Dit is volgens mij de eerste keer geweest, dat Joop en de kinderen vrij waren en ik hun hele vakantie heb gewerkt. Dat was toch wel even wennen voor ons allemaal.

Aangezien Joop nu de gehele vakantie de zorg voor Sylvain grotendeel alleen op zich heeft moeten nemen en daarnaast probeerde om onze overkapping in de tuin om te toveren in een ware strandtent, heeft hij niet echt het gevoel gehad van vakantie. Ik daarentegen was wel druk aan het werk, maar bij thuiskomst kon ik lekker plaatsnemen in de tuin, me bij Sylvain voegen in het zwembadje, samen sjoelen en/of tafeltennissen en ’s avonds lekker lang in de tuin of onze strandtent zitten kletsen. Misschien heb ik, ondanks dat ik werkte, nog wel meer een vakantiegevoel gehad dan Joop. We hebben natuurlijk ook wel geluk met het weer. Vanaf het moment dat Joop vrij was, is het mooi weer en hebben we kunnen genieten van buiten eten en buiten leven.

De strandtent heeft langzaam aan vorm gekregen, de wanden zijn bekleed met riet, we hebben leuke accessoires uitgezocht, lantaarntjes en kaarsjes zorgen voor een gezellige sfeer en de vuurkorf voor  warmte in de latere uurtjes. We hebben onze tuin dit jaar goed benut.
Een mooie bank van steigerhout door manlief zelf gemaakt, is inmiddels het favoriete plekje geworden van Sylvain, waar hij het liefst ook ’s nachts op zou bivakkeren. Eén avond heeft hij er in bijzijn van ons op liggen slapen. Heerlijk vond hij dat. Eventjes is hij echt in slaap gevallen, maar verder was het toch te gezellig om echt te gaan slapen. Voorgaande avonden hoorde hij ons  kletsen in de tuin. Af en toe zagen we zijn koppie voor het raam verschijnen. Hij wilde er ook graag bij zijn. Zo nu en dan mocht hij dan eventjes naar beneneden komen, om ook bij de vuurkorf te zitten en één keer dus om zich lekker op de bank te installeren met zijn dekbed en er lekker bij te zijn.

                  

De ‘vakantie’ zit er nu bijna op. Nog één dag en dan moet ook Joop na vier weken weer aan de bak. Het zal even wennen zijn om onze werkzaamheden, nu beiden wisselende diensten, op elkaar af te stemmen en de zorg voor Sylvain zo goed mogelijk te regelen, maar ook dat zal na verloop van tijd zijn weg wel weer vinden.
Gisteren hebben we de vakantie op een zeer gezellige ontspannen manier al min of meer afgesloten. Met de familie Kuper, waar we regelmatig onze vakanties mee hebben gedeeld en die dit jaar net als wij niet in de positie  waren om op vakantie te gaan, hebben we heerlijk gebarbecued,  gekletst, tussendoor voetbal gekeken, getafeltennist en ondertussen bij de vuurkorf genoten van het lekkere weer, elkaars gezelschap, herinneringen aan voorgaande vakantie, een mooie sterrenhemel, etc. etc.
Het voelde echt even alsof we op vakantie waren, ver weg in Frankrijk of Italië, maar we zaten toch echt in onze eigen tuin. Ik heb genoten en kan dit keer zeggen dat ik echt op vakantie ben geweest naar Tuinesië. Hopelijk blijft het nog weken mooi weer, want ik wil nog wel even verder genieten van het vakantiegevoel in eigen tuin.