Al jaren heb ik moeite met de wintermaanden, en dit zijn voor mij dan echt de maanden januari en februari. In december heb ik dat gevoel nog niet echt, dan zijn er nog de feestdagen waar ik me op kan verheugen. Of eigenlijk niet echt de feestdagen zelf, dat hoeft van mij allemaal niet zo, maar wel het feit dat we dan met elkaar in elk geval een paar dagen extra vrij zijn. De sfeer rond kerst en oud & nieuw is toch altijd wat anders dan de rest van het jaar, vind ik. Als dit alles achter de rug is, lijkt het wel alsof de tijd veel langzamer gaat dan de rest van het jaar.
Dit jaar heb ik dit gevoel echter helemaal (nog) niet. Januari is omgevlogen, ik geniet er van dat de dagen al langer worden. Af en toe zie ik de zon alweer opkomen, voordat ik op mijn werk ben en als ik naar huis ga (en ik ben een beetje op tijd) is het nog licht. Waar zal dit hem in zitten? Heeft het te maken met ouder worden? Genieten van de kleine dingen of heb ik het gewoon te druk. Grappig vond ik wel dat mijn (stuk jongere) collega vorige week nog zei dat ze januari zo lang vond duren en daardoor was ik me er extra van bewust dat ik dat gevoel momenteel dus helemaal niet heb.
Ondanks dat de dagen nog heel erg wisselen, de ene keer grauw en grijs, met of zonder regen. De andere keer mooi zonnig met zo nu en dan wat sneeuw (dit laatste ben ik niet zo blij mee op het moment dat ik de weg nog op moet), heb ik niet dat zelfde gevoel als ‘vroeger’ dat het nog zo lang duurt voordat ‘het mooie weer’ er weer aankomt. Misschien komt het door het ouder worden of omdat ik het te druk heb om hier nog bij stil te staan, maar misschien ook wel omdat ik me in deze tijd van het jaar bezig aan het houden ben met vakantie plannen, huizen uitzoeken en als dit is gebeurd rondkijken wat er allemaal in de omgeving is te doen. Als ik even de tijd heb, ga ik hiernaar op zoek.
Onze zomervakantie is inmiddels gepland. We hebben vaak vooraf geen vast omrande ideeën, maar als anderen (meestal op het werk, omdat bekeken moet worden wie wanneer weg kan) beginnen over de vakantie, krijgen wij ook het gevoel toch maar eens rond te kijken waar we deze zomer naar toe kunnen. Het hangt vaak wat van de omstandigheden af (zoals vorig jaar, toen we niet gezamenlijk in de schoolvakanties weg konden en eind juni toch al in Engeland waren) of wat we toevallig ergens tegen komen (zoals dit jaar een artikel over de Dolomieten) waar we naar gaan zoeken. Eenmaal bezig met zoeken in een bepaalde omgeving, worden we vaak steeds enthousiaster. Er zijn zoveel mooie plekken op aarde, waar we het bestaan niet van weten. De Dolomieten zijn we ooit een keer, zo’n 15 jaar geleden, door heen gereden, maar nooit aan gedacht dat dat ook een mooie bestemming is om te vertoeven. Na de mooie, groene bergen in Engeland en de ruige bergen aan het begin van de hooglanden in Schotland, trekt opnieuw een vakantie in de bergen ons wel aan. We ontdekken schitterende hoge bergpartijen in de Dolomieten. Hoe meer ik rond surf op het net, des te enthousiaster ik word. Ondertussen zoek ik naar huizen in de omgeving, waar we wel willen verblijven. Dagen, weken (tussen de bedrijven door, ik heb geen tijd om hier continue mee bezig te zijn) kan ik hier zoet mee zijn. Dit keer heb ik heel wat huizen gevonden, maar steeds was er wel iets, waardoor het niet helemaal geschikt was. Of het was toch niet helemaal de juiste plek om de bergtoppen te bezoeken waar wij graag heen willen, of het was bij anderen in huis, of er zijn teveel trappen in het huis, etc. etc. Ik ben niet rustig voordat we eindelijk wat hebben gevonden en de zaak rond is. Pas dan kan ik me ook echt op de omgeving rondom de plek waar we heen gaan focussen. Je ziet, het lijkt me helemaal in zijn greep te hebben, maar tussendoor moet er gewoon gewerkt worden en ben ik druk bezig met van alles te regelen voor mijn zoon die bijna 18 wordt. Normaal gesproken een leuke leeftijd, eindelijk volwassen, meer rechten, maar verder veranderd er eigenlijk niet zoveel. Hoe anders is dat als je 18 wordt voor de wet, maar dat in doen en laten niet bent en ook nooit zult worden. Hier komt veel meer bij kijken en zorgt ervoor dat ik het 18 worden van mijn jongste eigenlijk helemaal niet zo leuk vind.
Misschien dat ik me daarom naast het werk en al deze regelzaken wel extra stort op het uitzoeken van een leuke vakantiebestemming en de bezienswaardigheden die we kunnen gaan bezoeken.
Het duurt nog wel even, maar ik kan me nu al verheugen op onze aankomende vakantie en met de technieken van tegenwoordig, kan ik overal en op elk moment even kijken naar onze bestemming en de omgeving. Heerlijk. We zijn zelfs al bezig met ons wat te verdiepen in onze bijzondere vakantie van volgend jaar. Op deze manier kom ik de wintermaanden wel door.
Dit alles zo schrijvende ben ik wel benieuwd hoe jij tegen de wintermaanden aankijkt. Vind jij dat de wintermaanden lang duren, of heb je hier helemaal geen last van? Ben je misschien meer een wintermens en geniet je van de lange avonden in huis, verwarming aan, gordijnen dicht en met een boek of film op de bank? Herken je het, dat dingen veranderen naarmate je ouder wordt of je het te druk hebt om het maar op te merken? Kan je je net als ik al helemaal verheugen op de zomervakantie of is dit nog te ver weg?
@ngelineWagenaar 