Al jaren is Sylvain een trouwe voetbalsupporter van FC Lewenborg en dan met name van het team van zijn broer Lesley. Met Kids United is hij zelf ook ooit begonnen met trainen op de velden van FC Lewenborg. Echt wedstrijdjes spelen heeft hij hier weinig gedaan. Ik kan me nog wel de wedstrijd herinneren tussen Lesley en Sylvain. Lesley speelde toen in E1 en Sylvain net bij Kids United. Een leuke wedstrijd, waarbij ook een groot deel van de familie kwam supporten. Kort geleden hebben we de videobeelden nog gezien, wat een kleine knuppeltjes waren het toen nog. Erg leuk om te zien. Helaas is al het fotomateriaal verdwenen, waarschijnlijk stond dit op de gecrashte harde schijf van een oude computer.
Sylvain speelt nog regelmatig een wedstijdje met Kids United tegen verschillende E1 teams in de provincie en af en toe doet hij mee in de pupillencompetitie, dit is meestal een aardig eindje uit de buurt. Door het groter worden van de club, gebeurt dit minder vaak als voorheen, maar als hem bij Lewenborg wordt gevraagd of hij nog heeft gespeeld en heeft gescoord, is zijn antwoord steevast ‘ja’. Dat heeft hij ook wel, weken geleden of op de training. Als je geen besef van tijd hebt, snap je niet dat een ander gisteren, vandaag of deze week bedoeld met zijn vraag. Doordat hij niet meer zo vaak speelt en verder weg, komt er ook niet zo vaak meer iemand bij hem kijken. Dat vindt Sylvain wel jammer. Bij zijn broer gebeurd dat meer.
Nu heeft FC Lewenborg geregeld, ter ere van hun 40-jarig bestaan, dat A1 gaat voetballen tegen de B1 van FC Groningen. Als voorwedstrijd wordt Kids United uitgenodigd om tegen het E1 team van FC Lewenborg te voetballen. Eigenlijk voor de vaste voetbalsupporter van de club. Sylvain is helemaal in zijn nopjes. Hij mag bij FC Lewenborg voetballen en iedereen zegt dat hij komt kijken. Ook familie nodigen we uit en velen geven hier gehoor aan.
Sylvain weet het al een tijdje van tevoren. Gezien hij geen tijdsbesef heeft, is dit wel heel moeilijk voor hem. De laatste anderhalf week loopt hij met de flyer rond en vraagt hij steevast elke ochtend of vandaag DE wedstrijd is.
Met een slaperig hoofd kijkt Sylvain mij aan. Vandaag is het écht de dag van de wedstrijd? Zijn smile begint langzaam aan op zijn gezicht te komen. Toch kijkt hij wat bedrukt. Hij heeft hoofdpijn. Zal dit van alle spanning komen? Hij wil wel naar ‘school’ met een aspirientje. Het lijkt me ook beter dat hij naar ‘school’ gaat, daar is meer afleiding. ’s Middags komt hij vol opwinding uit de taxi. ‘Nu is het bijna zover toch? Gaan we die kant op?’ Helaas moet er eerst nog gegeten worden. Sylvain krijgt echter nagenoeg geen hap door zijn keel. Deze keer laten we het maar voor wat het is en maken we er geen strijd van.
En dan is het eindelijk zover … In zijn mooie Kids United outfit, tas om de nek, loopt hij met een big smile richting FC Lewenborg. Nu is hij het niet, die naar een wedstrijd gaat kijken (ja straks ná zijn wedstrijd), maar nu komen alle teamgenoten van Lesley naar hem kijken. En niet alleen de teamgenoten van Lesley, vele anderen van FC Lewenborg, die Sylvain kennen, komen naar hem kijken. En dan ook nog een deel van de familie. Terwijl Lesley vaak niet zo staat te springen om veel publiek (vooral bekenden), kan het voor Sylvain niet genoeg zijn. Stralend komt hij het terrein van FC Lewenborg oplopen. Wat zal er nu toch door zijn hoofd gaan? Ik merk dat hij gespannen is. Hij loopt direct door naar binnen, richting de kleedkamers. Reageert op niemand, terwijl er genoeg mensen zijn die hem aanmoedigend toespreken. Eindelijk mag hij hier een keer zelf om kleden. De kleedkamers zijn voor hem wel bekend terrein, maar de andere keren zit hij alleen toe te kijken hoe Lesley en zijn teamgenoten zich om gaan kleden of douchen. Het omkleden gaat niet soepel. Meneer werkt voor geen meter mee. Mama redt zich er maar mee, Sylvain heeft andere dingen aan zijn hoofd. Hij mag vandaag de aanvoerder zijn en ook het vaantje overhandigen aan het andere team. Als hij omgekleed is, moet ik weg. Ze hebben nog teambespreking. Bij de ingang wordt collecte gehouden voor Kids United, familie begint binnen te druppelen en er staat al behoorlijk wat publiek.
Voordat ik mijn camera goed en wel klaar heb, komen beide teams mijn richting oplopen, ingeleid met een heerlijke tune. Ik probeer te filmen en een foto te maken van Sylvain die superblij voorop loopt, maar helaas zet ik de film aan en op het moment dat ik een foto wil maken zet ik hem weer uit.
Sylvain loopt inmiddels vol trots het veld op. Hij geniet zichtbaar van alle bekenden die aan de kant van het veld staan en hem toejuichen. Net als met zijn allereerste voetbalwedstrijd, lijkt hij te denken: ‘Yes, nu mag ik een keer het veld op en staan de anderen naast het veld te kijken’.
Er worden nog wat groepsfoto’s gemaakt. De vaantjes worden over en weer geruild en dan kan de wedstrijd beginnen. Sylvain heeft aan Jan en alleman verkondigd, dat hij zal gaan scoren. Dit is ook duidelijk te zien in zijn spel. Hij loopt van de verdediging naar de aanval en doet er alles aan om te proberen te scoren. Dat valt echter niet mee. De tegenpartij houdt de bal tegen en wil zelf ook scoren, zijn teamgenoten willen zelf ook een doelpunt maken en houden er natuurlijk geen rekening mee dat Sylvain hier echt wil scoren. De eerste helft lukt het niet, wel geniet hij van alle aandacht, doet hij een high five met vele teamgenoten van Lesley langs de kant en is de smile niet van zijn gezicht te krijgen. Diep in de tweede helft, lukt het hem dan eindelijk om zijn doelpunt te zetten. Blij dat hij is, juichend loopt hij nog een tijdje over het veld. De drive om te scoren is hiermee weg. De rest van de wedstrijd doet hij dan ook rustig aan. Maar wat een plezier hebben de kinderen, zowel de kinderen van Kids United als de kinderen van E1 genieten van de wedstrijd, het lekkere weer en de aandacht van de vele toeschouwers. Het is een genot om hiernaar te kijken.
Zowel voor als na de wedstrijd wordt Sylvain door vele supporters aangesproken, gefeliciteerd en gecomplimenteerd. Het lukt hem echter niet om hierop te reageren. De spanning is te groot, het is te druk in zijn hoofd, hij moet het allemaal even rustig verwerken, maar ik kan je verzekeren dat hij heeft genoten. Zowel van de wedstrijd als van alle leuke, lieve woorden.
Na het omkleden, begint de wedstrijd van Lesley. Nu kan hij rustig aan alle spanning van zich af laten glijden en ‘gewoon’ weer zelf de supporter zijn. A1 houdt het een tijdlang goed vol tegen de B1 van FC Groningen, al zie je duidelijk dat ze echt een klasse te sterk zijn. Een dik half uur lukt het om de 0 te houden, het kost ze veel inzet, schakelen en loopvermogen, maar dan krijgen ze een panel tegen … en die zit. Sylvain juicht hard aan de kant voor FC Groningen. Komt dit omdat we dat anders ook doen voor de FC, ze dezelfde shirts dragen als zijn team of gewoon omdat er een doelpunt is gevallen? Ik gok op het laatste. Nog steeds heeft hij niet altijd door dat niet iedereen blij is met een tegendoelpunt. Hierna wordt het lastiger voor de jongens. Ze bemerken dat ze conditioneel en voetballend toch echt onder doen voor de tegenpartij. Toch vind ik dat ze het best goed gedaan hebben. Ze hebben zich niet echt weg laten spelen, ondanks de 8-0 verlies, helaas wel veel krampverschijnselen en lichte blessures opgelopen.
Het was een heerlijke voetbalavond met gezelligheid, veel publiek en leuk voetbal. En wat leuk om mijn beide jongens weer een keer op het zelfde veld te zien spelen, al is het dit keer dan niet tegen elkaar.
Sylvain heeft echt genoten. Hij geniet nog na van de vele reacties, ook op zijn filmpjes op facebook. Toch heeft deze happening ook zijn keerzijde. Het heeft even tijd nodig, voordat Sylvain het allemaal heeft verwerkt. Dit is te merken aan de plotselinge boze buien de afgelopen week. Maar dat nemen we maar voor lief.
Sylvain kijkt, net als wij, met veel plezier terug op deze avond en wil iedereen bedanken, die op wat voor manier dan ook heeft gezorgd voor deze mooie avond. Allemaal bedankt!
@ngelineWagenaar 