We weten al bijna twee jaar dat we dit jaar naar Italië gaan met twee families. De kinderen zijn inmiddels zo groot, dat ze ook partners hebben, dus zouden we in eerste instantie met 11 personen gaan. Echter in de tussentijd is de verkering van zoonlief uitgegaan en ook nichtje heeft inmiddels haar verkering beëindigd. Hierdoor wordt het gezelschap kleiner en ineens weet ook niet iedereen meer of hij nu wel of niet mee wil. We willen naar ons huis, waar we in 2012 met drie gezinnen zijn geweest. Een heel mooie plek, waar we het door het verlies van een dierbare net voor deze vakantie, toch iets minder naar ons zin hebben gehad, dan vooraf verwacht.
Het duurt even voordat iedereen weet of hij nu wel of niet mee gaat, maar als dit dan eindelijk duidelijk is, blijkt ‘ons’ huis al verhuurd. We moeten dus opzoek naar een andere vakantiebestemming. Het andere huis van dezelfde eigenaar (waar we in 2007 zijn geweest), blijkt helaas ook al verhuurd en tot mijn verbazing zie ik dat hier inmiddels het opzetzwembad is vervangen door een mooi ‘echt’ zwembad, er is een nieuwe, overdekte zithoek bijgekomen achter in de tuin, wat deze plek nog mooier maakt dan voorheen. Oh, wat jammer dat beide huizen al weg zijn. We hadden zo graag nog een keer naar Bagnoregio gegaan. Mooie herinneringen liggen daar …
Nu moeten we dus op zoek naar wat anders. In eerste instantie zoeken we in Italië, maken een uitstapje naar Kroatië, maar vinden niet echt iets waar we helemaal tevreden over zijn. We merken inmiddels, dat we na het vertoeven in verschillende mooie, vrijstaande, huizen met van alles erop en eraan, best verwend zijn geraakt. Ons eisenpakketje is misschien wel te hoog. Uiteindelijk wijken we uit naar Frankrijk (dat hebben we wel vaker gedaan), waar we vlak voor mindernacht een huis hebben vinden naar ieders tevredenheid (alleen het nette perkje bedekt met steentjes vlak bij het mooie zwembad zie ik met het oog op Sylvain niet helemaal zitten). Na wat googlen zien we echter geen goede recensies over de reisorganisatie waar we dit huis kunnen boeken. We gaan er toch nog maar even een nachtje over slapen.
Lesley is ondertussen ook al een paar weken op zoek naar een vakantiebestemming samen met zijn vrienden. Dit jaar gaat hij voor het eerst alleen op vakantie met vrienden. Ik heb niks te klagen. Hij is inmiddels 18 jaar en gaat nu pas alleen op vakantie. Ging ik zelf niet al op mijn 16e met vriendinnen naar Ameland? Maar Lesley wil niet naar Ameland of een andere plek dichtbij, zij zijn aan het zoeken naar heerlijke zonvakanties in Spanje of de Canarische eilanden. Ik merk dat ik het heel leuk voor hem vind, maar het zelf toch iets minder fijn vind dat ze gaan vliegen (lees: zover weg gaan). Tja, dat heet loslaten, denk ik. Ik weet niet of ik daar wel zo goed in ben.
Hij vraagt ons of we willen kijken naar de optie die zij genomen hebben op een vakantie op Gran Canaria. Vervolgens vergeten we dat weer, waardoor ik er op maandagochtend alleen naar kijk. Prijs is prima. Appartement zou wat beter kunnen naar mijn idee, ik mis goed keukengerei, een waterkoker, maar is dat ook wat zij belangrijk vinden? In hoeverre kan ik me hier nog mee bemoeien? Ik kan het niet laten om ondertussen toch even verder te zoeken en vind wel iets anders in Spanje, maar door andere vliegtijden, is hun verblijf dan een dag korter. In hoeverre willen ze überhaupt dat ik me ermee bemoei? Ik deel daarom Lesley mijn mening mede, maar geef aan dat het hun keuze is. Zij zijn degenen die er vakantie moeten gaan vieren. Ondertussen hebben de jongens zelf al besloten om wel op de optie in te gaan. Prima toch, ik ben blij voor ze, maar denk dat ik er tegen de tijd dat het zover is, toch wel wat moeite mee zal hebben. Herkent iemand dat of denk je nu: ‘Stel je niet zo aan!’.
Intussen hebben we voor onze eigen vakantie verder gezocht in Frankrijk. Op een gegeven moment stuiten we op een mooi, vrijstaand huis, met veel grond en ruimte om ons heen en een geweldig uitzicht. Het is maandagochtend en de meesten zijn gewoon aan het werk, dus oom en ik zijn nog even samen verder op zoek. Nichtje is er in het begin nog even bij, maar zij moet ook werken. Eigenlijk maakt het de kinderen verder ook niet zoveel uit, ze vinden het gewoon fijn om met zijn allen op vakantie te gaan.
Bij het zien van dit huis denken mijn oom en ik hetzelfde, niet verder kijken. Dit is het. Ondanks dat het zwembad in dit geval toch een opzetzwembad is, lijkt het ons geweldig. De rest maakt dit wel goed en de prijs is ook een stuk beter als van het huis dat we de dag ervoor gevonden hadden. We kunnen ons eigenlijk niet voorstellen dat dit huis nog beschikbaar is, de site is al een tijdje niet meer bijgewerkt. Eén telefoontje en we weten dat het huis nog vrij is. We zijn het zoeken inmiddels wel ook wel zat (alhoewel ik dit al het begin van de vakantiefun vind), dus dit wordt het.
We hebben de vakanties dus inmiddels rond, zowel wij als Lesley en zijn vrienden. Heerlijk vooruitzicht. Nog een half jaar wachten ongeveer, dan kunnen we genieten. Maar ook de voorpret is al erg leuk. Nu kunnen we echt gaan kijken naar waar we heen gaan, wat er in de omgeving is te doen en zien. Ik vraag Lesley of zij al aan het kijken zijn wat ze kunnen gaan doen. ‘Och’ zegt Lesley ‘ik denk niet dat we zoveel gaan zien. ‘Gewoon lekker stappen en overdag rustig aan doen’. Tja, dat is natuurlijk een heel andere vakantie. Of ik daar zo blij mee ben, daar ben ik nog niet over uit …
@ngelineWagenaar 