Ik heb dit jaar dan geen vakantie, maar zit nog steeds in de vakantiemodus. Na werktijd neem ik plaats in onze strandtent en lees rustig de laatste berichten op mijn mobiel, een tijdschrift of ander leesvoer wat voor handen is. De temperatuur is nog goed en het is hetgeen ik na werktijd deed, toen Joop en de kinderen vrij waren.
Of we gingen gezellig nog eventjes weg, naar het Hoornse Plas, het Zilvermeer of wat ook.
Inmiddels is Joop al drie weken weer aan het werk, toch lukt het me nog niet om de gewone draad op te pakken of te wel, mijn huishouding leidt eronder.
De kinderen hebben nog steeds vakantie. Als Joop en ik er beide niet zijn past Lesley op of is Sylvain gezellig bij opa en oma. Dit laatste geeft ons dan weer de vrijheid om na werktijd gezellig uit eten te gaan, even de stad in voor grote zoon, zonder continue waakzaam te hoeven zijn en hier maken we dan ook ruimschoots gebruik van. Tja, die huishouding, die moet het echt ontgelden.
Daarbij komt dat ik al het nieuwe in mijn baan best intensief vind. Ik moet nog veel leren, het is een erg drukke periode, omdat er veel medewerkers op vakantie zijn en heel eerlijk gezegd vind ik 30 uur werken best wel veel. Dat ben ik al jaren niet meer gewend. Ik werk dan geen volle dagen, maar dit houdt wel in dat ik wekelijks vijf dagen werk, vijf dagen op en neer moet en dus eigenlijk bij thuiskomst direct even een wasmachine moet laten draaien, maar dan ben ik moe. Beland ik vanaf de fiets in onze strandtent en … lekker in mijn luie stoel.
Afgelopen week was ik me er erg van bewust dat dit de laatste week is, dat ik ’s ochtends lekker relaxed kon onbijten. Sylvain lag of nog in bed of was uit logeren.
Relaxed ontbijten houdt voor mij in: ‘Met een boekje en mijn broodje vergezeld van een kop koffie op de bank, rustig wakker worden.’ Heerlijk vind ik dat en dat is wat ik het meest mis sinds ik kinderen heb. Sinds die tijd is lezen onder het eten er niet veel meer bij. We hebben de kinderen geleerd om samen aan tafel te ontbijten zonder tv erbij aan of iets anders te doen. De radio speelt wel op de achtergrond. Ik kan het echter niet maken om er zelf een boekje bij te pakken. Daarnaast is het toch vaak haasten en eerst zorgen dat de kinderen zover klaar zijn. Voor Lesley hoef ik inmiddels niet meer te zorgen, maar Sylvain zal ik moeten blijven helpen.
Vanaf morgen is het gedaan met de rust en rustig wakker worden tijdens het ontbijt.
Ik fietste op mijn dooie akkertje naar het werk. Ik hou er niet van om helemaal bezweet aan te komen, dus ga ruim op tijd weg. Dit kan, omdat ik rustig aan kon doen, alleen om mezelf hoefde te denken. Ben benieuwd hoe dit morgen weer zal gaan…
In mijn hoofd ben ik er al de hele week mee bezig. Ben ik me er helemaal op aan het voorbereiden op wat komen gaat. Toch ben ik pas vrijdag met Sylvain de benodigde spullen voor school gaan kopen en vandaag een nieuw schoolschrift gaan maken en de nodige informatie voor de juffen op papier gaan zetten over Syl’s dieet, zijn brace etc. Hij blijft dan wel op dezelfde school, maar heeft weer andere juffen en ik weet niet of er op de eerste dag tijd is om dit soort informatie over te dragen van juf op juf. Of de juf zich al goed voorbereid heeft op de nieuwe kinderen en aangezien ik Sylvain niet meer zelf naar school kan brengen, neem ik het zekere voor het onzekere en zet alles opnieuw op papier. Dit houdt in: ‘Oude bestanden erbij zoeken, kijken wat nog klopt, aanvullen met nieuwe gegevens en bevindingen en alles opnieuw uitprinten’, en nu maar hopen dat ze het allemaal gaan lezen …
We zullen het zien. Vanaf morgen is het gedaan met de vakantiemodus. Niet meer rustig ontbijten en na werktijd ook niet even rustig zitten. We moeten direct door om te zorgen dat de kleine jongen op tijd in zijn bed komt. Dan houden we ons weer aan vaste tijden en vaste gewoonten.
Ach ,van de andere kant ook wel weer lekker en dan zal ook de huishouding wel iets meer op rolletjes gaan lopen, hoop ik. Alhoewel …
@ngelineWagenaar 