En dan ben ik zomaar weer een jaartje ouder. Niet dat ik daar moeite mee heb, ik ben blij dat ik elk jaar weer een jaartje ouder mag worden en hoop dat er na deze nog vele volgen. Maar het lijkt wel alsof elk jaar sneller omgaat of heeft dit met het ouder worden te maken?
Al weer drieënveertig winters of eigenlijk moet ik zeggen vierenveertig, want ik ben ook in de winter geboren. Geen idee of het toen koud was. Ik denk het haast wel, want ik heb mijn vader meerdere malen horen vertellen dat ik toen zulke blauwe handen had. Hij vroeg zich af of dit wel goed was, maar de vroedvrouw zei dat het gezond was. We woonden in een klein huisje, zonder verwarming, vast enkele beglazing en de wc in de achtertuin. Zelf kan ik me daar niks van herinneren. Zo lang heb ik daar niet gewoond en ik zat natuurlijk nog in de luiers. Maar ik ken wel de verhalen van ooms en tantes, die voordat ze bij mijn ouders op bezoek gingen naar de wc gingen, want die vonden het maar niks die wc in de tuin, die lange donkere gang ernaartoe …
Deze verjaardag was best een rare. Ik had al besloten mijn verjaardag niet te vieren, omdat Joop late dienst had. Hij was echter wel thuis, maar zó ziek dat hij de hele dag in bed heeft doorgebracht. Te ziek om op te staan. ’ s Avonds lag hij overigens wel op de bank, maar er kwam niet veel uit.
Ik moest ’s ochtends natuurlijk gewoon op tijd mijn bed uit om Sylvain naar school te brengen. Lesley heeft Sylvain ‘s ochtends wakker gemaakt en aangekleed, zodat ik iets rustiger aan kon doen. De lieverd. Aan het ontbijt heb ik van de kinderen een kleinigheidje gekregen en natuurlijk hebben ze voor mij gezongen. De dag begon dus goed. Maar uitgerekend op mijn verjaardag werd ik geacht een workshop te volgen van het UWV over passend werk. Dus na Sylvain op school afgeleverd te hebben, waar hij trots vertelde dat zijn mama jarig was, ging ik op weg naar het UWV. Ik was veel te vroeg, dus de auto maar wat verder weg geparkeerd en nog een stukje gelopen. Toch was het nog even wachten in de wachtruimte, waar een aantal mensen zaten, vooral mopperend over het verplichte opdraven, hoe moeilijk het is om werk te vinden, etc. Ook tijdens de workshop had ik het idee dat een ieder alleen maar op een negatieve manier tegen alles aan kon kijken. De meneer deed zijn best zijn verhaal aan ons te vertellen, waar ik toch best wat positiefs uit kon halen, maar volgens mij was ik de enige. Op een paar directe vragen na rechtstreeks aan mij gericht, heb ik mijn mond niet open gedaan, te ontdaan door de negatieve lading die hier hing. Heel anders dan voorgaande workshops, waar ik leuke contacten heb opgedaan en we mekaar op weg hielpen. Het heeft mij niet in zijn greep gekregen. Ik blijf erin geloven dat er toch op een gegeven moment wel wat op mijn pad moet komen. Ik wil de moed niet laten zakken.
Hierna heb ik alles van me afgeschud, ben vrolijk boodschappen gaan doen, wat opruimen en nadat ik Sylvain van school had gehaald, stonden mijn ouders op de stoep. Gezellig toch nog even visite, al had ik niet meer dan 1 ½ uur voor hen, voordat we weer verder moesten naar de volgende afspraak. De training van Sylvain die nu in de zaal een half uurtje eerder begint. Hij geniet hiervan, even lekker met zijn vriendjes trainen, energie kwijt. Ondertussen kletsen de ouders in de kantine even lekker bij. De kinderen kregen een mooie foto aangeboden door autotaalglas en 112groningen.nl. Daarnaast was er de uitreiking van de verloting ‘Een weekend gratis Mini rijden’. Helaas, ook op mijn verjaardag is het niet gelukt om iets te winnen.
De avond heb ik afgesloten met het wekelijkse wandeluurtje en bijkletsuurtje samen met mijn oud-collega, die de dag voor mij jarig is en net zo oud is geworden. Eigenlijk best een goede afsluiting van een verjaardag en gezonder dan de hele avond taart en hapjes eten. Het was behoorlijk koud, alhoewel mijn voeten en bovenlichaam vrij snel warm werden door het tempo waarin we liepen, werden mijn bovenbenen daarentegen op den duur steeds kouder. Een heerlijke warme douche in het vooruitzicht, hield ons op de been.
Een andere verjaardag als gebruikelijk, toch heb ik me wel jarig gevoeld. Het leuke cadeautje van de kinderen, het lieve gebaar van Lesley, de triomfantelijke blik van Sylvain als hij verteld dat zijn ‘mama’ jarig is en het korte maar gezellige bezoekje van mijn ouders hebben hier wel voor gezorgd. Daarnaast stroomden de felicitaties binnen op mijn mobiel via facebook, zodra ik het huis binnenstapte (buiten heb ik geen internet) en deze kwamen echt van heinde en verre. Toch leuk, al die berichten. Allemaal hartstikke bedankt. Ik neem me voor om hier zelf ook weer meer om te denken. Sorry voor degenen die ik vergeten ben. Attent zijn zit niet zo ingebakken bij mij, daar moet ik echt om denken. Maar je bent nooit te oud om te leren …
@ngelineWagenaar 
Leuk om te lezen hoe je je verjaardag hebt doorgebracht. Zoals je moeder schrijft lijkt het wel wat op mijn geboorte. Opa moest ook op pad om de dokter te halen. Zal het daarom zijn dat we zo goed met elkaar kunnen opschieten? Liefs aan jullie viertjes en beterschap aan Joop.
Hoi Lien, ja, een hele andere verjaardag als tevoren,maar toch leuk, dat we nog even tussen de bedrijven door je op je verjaardag samen kunnen vieren, met koffie en een lekker gebakje.Jammer, dat Joop ziek is , nogmaals beterschap zou ik maar zeggen, en hopen dat hij zich gauw weer de oude voelt en dat hij dit weekend niet weg kan, maar dat er toch nog een gelegenheid komt hiervoor.
Ja, toen jij geboren was, was het volgens mij ook wel heel koud. Papa moest toen nog op de brommer, midden in de nacht achter de vroedvrouw aan, want op dat moment was er ook een meisje geboren in de J.Wattstraat in Groningen.
Bedankt voor je verhaal, leuk.Gr.liefs Mam