Met pijnlijke, brandende ogen zit ik deze week achter mijn schrijftafel. Ik ben misselijk van de geur, maar ik heb inspiratie. Het lukt me eindelijk om mijn boek achter elkaar door te herschrijven, het schiet nu echt eens op, maar mijn kop barst bijna.
Joop heeft nog een week vrij en heeft besloten deze te gebruiken om wat klussen in huis te doen. Een hele tijd geleden is hij eens begonnen de trap te verven, maar dit is nog niet af. Joop wil hier nu mee verder en besluit om ook de traptreden wit te verven, deze zijn op de onderste trap nog houtkleurig. Dat scheelt een hoop werk met afplakken en dergelijke en hij hoeft wat minder secuur te zijn.
Een trap verven in een huis waarin geleefd wordt is erg lastig, want we moeten natuurlijk wel gewoon naar boven kunnen. Eerst worden de zijkanten geverfd, die mogen we dus niet meer aanraken en vastpakken en om en om worden ook de treden geverfd. Sylvain durft niet meer naar boven en beneden, want een tree overslaan terwijl hij de middenpaal niet vast mag pakken dat is toch wel erg lastig voor hem. Ik til hem dus op mijn rug naar beneden, hij z’n handen vol met de spullen die hij mee wil hebben en ik telkens een tree overslaand, me vastgrijpend aan de muur om mijn evenwicht te houden. Het valt niet mee …
Nu ik geen baan heb en dus voornamelijk thuis aan de slag ben met solliciteren en het schrijven van mijn boek, zit ik een groot deel van de dag in de verflucht. Joop net zo goed, maar hij zegt er geen last van te hebben. Niet van de geur. Wel weet hij weer waarom hij verven toch zo’n rotklus vindt. Herhaaldelijk hoor ik woorden in het trapgat die ik hier maar niet zal herhalen. Het gaat niet allemaal van een leien dakje.
Om de geur een beetje kwijt te raken zetten we overdag alle slaapkamerramen en deuren open, dus ik zit ook nog eens in de kou achter m’n schrijftafel. Met dikke kleren aan en een extra plaid over me heen. Ik heb inspiratie en heb deze week al een sollicitatie de deur uit, dus ik sta me toe om even te profiteren van het feit dat het ineens lukt om achter elkaar door te schrijven.
De hond vindt het maar niks. Zijn vaste stek is precies onderaan de trap. Daar ligt zijn kussen en brengt hij een groot deel van de dag door. ’s Avonds als wij op de bank zitten in de woonkamer, verkiest hij vaak toch z’n plekje in de gang boven gezellig bij ons in de kamer te liggen. Alleen als er visite is, dan wil hij wel in de kamer zijn. Waar zal dat nu aan liggen?
Nu ligt zijn kussen in de woonkamer. Hij ligt er wel op, maar volgens mij vindt hij het niet echt leuk. Als we weg zijn en we hebben de deur van de woonkamer open gelaten, ligt hij bij terugkomst in de gang op de deurmat. ’s Nachts laten we hem in de woonkamer, omdat hij anders de hele tijd in de verflucht ligt. En wat we nooit van hem verwacht hadden, doet hij nu toch …
5 jaar is onze hond en vanaf het begin, ook toen hij nog een pup was of misschien wel juist, hebben we hem geleerd dat hij niet op de bank mag en dat doet hij ook niet. Ja, alleen bij Joop op schoot.
In zijn pubertijd hebben we hem ’s middags een paar keer op de bank betrapt, maar dit was algauw weer over.
We doen allang de woonkamer deur niet meer dicht als we weggaan, maar meneer blijft gewoon op de gang.
Nu hij dan ’s nachts in de woonkamer slaapt , heb ik hem ’s ochtend al een paar keer op de bank betrapt. De 1e keer kwam ik de kamer binnen, het was nog donker. Ik zie hem zo 1-2-3 niet op zijn kussen liggen. Gek, ik had hem ook niet in de gang gezien. Ik kijk eens goed rond in de kamer, m’n ogen beginnen inmiddels wat te wennen aan de duisternis en dan zie ik een bruine vlek op de bank. Hij blijft ook rustig liggen, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. De volgende ochtend springt hij wel direct van de bank af, zodra ik de kamer in kom lopen.
Toch heeft hij het gepresteerd om van de week, terwijl Joop en Lesley op de bank zaten en ik met de rug naar hem toestond, ineens op de bank te springen om er ‘gezellig’ bij te komen liggen. We keken elkaar vol verbazing aan. Het was te proberen natuurlijk, maar dit is toch echt niet de bedoeling. We hadden toch een goed opgevoede hond?
Inmiddels is het verfwerk gedaan. De lucht zal nog wel even blijven hangen in huis, dus mijn ogen voelen nog steeds niet fijn en ook het misselijke gevoel is nog niet over. De hond blijft tenminste nog 1 nachtje in de woonkamer, maar ik hoop toch echt dat hij straks zijn plekje in de gang prefereert boven het slapen op de bank.
We zijn er niet helemaal ongeschonden vanaf gekomen. Mijn broek bevat een streepje verf, Sylvain z’n voetbalschoenen hebben waarschijnlijk de paal geraakt toen hij op mijn rug naar beneden ging en ook de hond heeft een witte veeg op zijn bruine staart. Joop zit er van top tot teen onder, hij vindt het leuk om ook zichzelf te pimpen als hij aan het verven is. En of Lesley helemaal zonder stoten de trap op en af is gekomen, dat weet ik eigenlijk niet.
Nu de trap in zijn geheel wit is, is het trapportaal toch wel héél erg wit. De muren zien er ineens ook niet zo mooi meer uit, dus er is nog meer werk aan de winkel…
@ngelineWagenaar 