Taxivervoer

       

Het is nog vroeg. Vandaag moet je weer naar het KDC, waar je al op tijd voor wordt opgehaald door de taxi. Als ik opsta bedenk ik me, dat ik niet meer weet of je nu al weer beter staat gemeld. Met al die keren ziek de laatste tijd en twee dagbestedingsplekken, ben ik het even kwijt. Toch maar even bellen voor de zekerheid, maar dan bedenk ik me dat je vanaf deze week met een ander taxibedrijf wordt vervoerd. Hiervan hebben we wel een mail ontvangen dat het wordt gewijzigd, met de naam van het taxibedrijf, maar verder geen nummer. Ziek en beter meldingen gaan normaliter via het KDC, maar zij zijn nog niet bereikbaar. Als ik de informatie uit de mail goed heb begrepen, zal er niet veel veranderen aan de ophaal- en brengtijden en is er grote kans dat ook de chauffeur gelijk blijft. In de loop der jaren is er al zo vaak wat gewijzigd in vervoer, hebben we al zoveel verschillende taxichauffeurs zien komen en gaan, dat ik het voor kennisgeving heb aangenomen. In de beginjaren kon ik me er nog wel druk om maken. Weer een andere chauffeur. Vooral als we op dat moment juist een goede hadden, was het daarna maar weer afwachten wie we er voor terug kregen. Ik weet niet hoeveel chauffeurs we inmiddels hebben zien komen en gaan, ik ben de tel kwijtgeraakt. Nu is het wel onhandig, want ik weet niet wie ik moet bellen, dus maar afwachten of er iemand komt en zo ja wie en hoe laat.
Jij bent vanochtend gelukkig redelijk te genieten. Dat is de laatste tijden wel anders geweest. Het vroege opstaan is niet jouw ding, nooit geweest, maar helemaal niet nu je op je ‘werkdagen’ pas om 10 uur hoeft te beginnen en je het daar ook meer naar je zin hebt, dan op het KDC. Maar gezien wij het nog niet helemaal rond hebben met opvang, we in één keer 4-5 dagen ‘werken’ voor jou wat teveel vinden, doen we het nog even zo.

Het is inmiddels kwart voor 8. Jij bent er helemaal klaar voor, maar de taxi is er nog niet. Je hebt geen besef van tijd, kunt niet klokkijken, jij bent klaar, dus de taxi moet er ook zijn. Ik vertel je dat er een ander taxibedrijf komt en misschien ook een andere chauffeur en dat ik niet weet of de taxi op dezelfde tijd komt. Het zegt je niets. Je vraagt wel of er een andere chauffeur komt. Het lijkt je niet uit te maken, ook jij hebt al met zoveel chauffeurs van doen gehad. Met de één kun je het beter vinden als met de ander. De één voelt je ook beter aan, als de ander. Soms ben je blij dat je een andere chauffeur krijgt, maar naarmate je ouder wordt maakt het je ook minder uit (denk ik).
Even later zien we een taxibusje voorbij rijden. Hij komt echter niet terug. Het loopt dood bij ons, dus hij moet toch ergens gebleven zijn. In eerste instantie zien we hem een stukje verderop staan, maar even later lijkt hij weg. Jij wil toch even poolshoogte nemen en ik laat je die kant op lopen.  De chauffeur, een nieuwe chauffeur, heeft de taxi iets verder weggezet, buiten ons gezichtsveld. Hij denkt dat hij te vroeg is en wil nog niet aanbellen. Hij stelt zich netjes voor, rijdt sinds gisteren deze rit en moet het nog allemaal uitzoeken. Sylvain heeft direct praatjes, de man komt vriendelijk over, toch moet ik wel even slikken als mijn zoon even later met deze chauffeur wegrijdt. Hij is de eerste die gehaald en gebracht wordt. Voor de zoveelste keer moet ik mijn kind, aan een min of meer vreemde toevertrouwen. Het is toch iedere keer weer moeilijk, om je zo te laten gaan en weer besef ik dat, ook al is het de zoveelste chauffeur aan wie ik je meegeef, hij voor een organisatie werkt, etc. etc., je toch een kwetsbaar kind blijft en ik maar het vertrouwen moet hebben dat die ander goed voor je zal zijn. Ik vind het toch prettiger als je niet als enige in de taxi zit. En weer ben ik blij dat we een dagbestedingsplek hebben gevonden, zo dichtbij, dat we je straks helemaal niet meer met de taxi hoeven te laten gaan. Voor ons is het wel meer gedoe, je begint later, we brengen en halen je zelf, de tijden sluiten minder goed aan bij ons eigen werk,  maar dit stukje kunnen we na zoveel jaren afsluiten.
Het voelt sowieso niet meer helemaal goed om je naar het KDC te laten gaan. Jij gaat er niet meer met zoveel plezier heen als in je begintijd daar. De laatste jaren zijn er veel veranderingen geweest, er zijn veel kinderen al weggegaan, waarvoor nieuwe, jongere kinderen terug zijn gekomen, er is op een gegeven moment veel wisseling in personeel geweest en jij bent het daar gewoon een beetje ontgroeit. Begrijp me niet verkeerd, het is en blijft een prachtige plek en we zijn blij dat we je daar zoveel jaren met een goed gevoel, met fijne begeleiding, waarmee we korte lijntjes hebben, hebben kunnen laten vertoeven. Maar de tijd is rijp voor wat anders.
Al vanaf het begin dat je naast het KDC bent gestart op je eerste ‘werkplek’ horen we niets anders dan ‘Moet ik naar school( het KDC)’? Je laat duidelijk merken dat je het hier niet meer zo naar je zin hebt. Je bent blij als de dagen zijn aangebroken dat je naar je ‘werk’ mag. Daar heb je het nu meer naar je zin, je voelt je hier op je plek. Je bent de jongste, kijkt nog wat op tegen de anderen en leert van hen. Je hebt meer vrijheid en kunt weer stapjes vooruit maken. Maar vooral is alles hier nieuw, een uitdaging. Ik hoop dat je het nog lang leuk blijft vinden.

Nog een paar weken en dan kunnen we dit hoofdstuk echt sluiten. Zoals ik al aangaf, we hebben vele chauffeurs zien komen en gaan, hele verschillende mensen. De één is uitermate geschikt als chauffeur voor deze kwetsbare groep kinderen, maar er zaten er ook tussen, waarbij ik me afvroeg waarom ze in vredesnaam voor dit werk hadden gekozen. Of was het geen echte keuze? Chauffeurs die op de klok zaten te kijken als het even iets langer duurde voordat je klaar was, omdat het nu eenmaal niet altijd vlekkeloos loopt in de ochtend. Hoe meer wij pushen om op te schieten, des te langer het bij jou duurt, lijkt het wel. Tijdsargumenten werken niet. Je hebt er geen idee van dat je, doordat je niet wakker kan worden, later uit je bed stapt. Daarna gaat gewoon alles zoals alle andere ochtenden en zul je geen stap harder doen. Daarnaast gebeurd het nogal eens dat je, vlak voor dat de taxi er is, bedenkt dat je het één of ander mee wilt. Dit mag niet, dat is ook al zo vaak uitgelegd en besproken, maar je snapt het niet of hebt er geen boodschap aan. Als jij iets in je hoofd hebt, dan moet het zo gebeuren, dit levert keer op keer weer strijd op in de ochtend. Sommige chauffeurs lijken niet te snappen dat dit zo werkt bij (deze) kinderen.
Maar we hebben ook genoeg prettige chauffeurs gehad, met engelengeduld, die wel goed weten hoe ze met deze kinderen om moeten gaan. Aan wie je je kind met een gerust hart meegeeft (ook al duurt het wel even, voordat dit gevoel er is). Toch weet ik niet meer wie dit allemaal waren. Eén chauffeuse is ons wel bij gebleven. Zij heeft echt hart voor de kinderen, heeft je meerdere jaren achtereen vervoerd en ook al is dit jaren geleden, we zien en spreken haar nog geregeld.
Vanochtend overviel me toch ineens het gevoel dat ik blij ben dat ik je straks niet meer aan de zoveelste chauffeur mee hoef te geven, al zul je vast in de toekomst ook nog wel gebruik gaan maken van vervoer.