Muziek is voor de één belangrijker dan voor de ander, de één leeft echt voor muziek, maakt ook zelf muziek of heeft het nodig om te kunnen studeren, sporten, etc. Er zijn mensen, misschien best wel veel, die er niet aan moeten denken om in een stille kamer te zitten, zonder muziek op de achtergrond, die als ze zomers in de tuin zitten of ergens anders buiten, het liefst ook op de één of andere manier muziek willen horen. Voor mij hoeft het niet altijd. Ik vind het heerlijk om te genieten van de rust en stilte om me heen en op die manier alle geluiden van binnen en buiten te beleven. De wind die om het huis heen raast, de regen op de ruiten, de vogeltjes die fluiten, noem maar op. Studeren met muziek aan, heb ik nooit gekund, dat leidt me alleen maar af. Tijdens mijn werk hoef ik ook geen muziek op de achtergrond, ik kan me dan toch minder goed concentreren. Wandelen met de radio aan via oortjes, heb ik wel een periode geprobeerd, maar ik voel me daardoor afgesloten van de geluiden van de omgeving om me heen. En van die geluiden kan ik nu juist zo genieten. Dus voor mij op dat soort momenten geen muziek. Toch zijn er ook momenten, waarop ik het heerlijk vind om muziek te luisteren, tijdens het huishouden op de achtergrond of in de auto als ik in mijn ééntje heen en terugrijdt naar het werk. Sinds een jaar wordt de Top 40 bij Q afgedraaid op de vrijdagmiddag. Ik zie dat het er al die jaren gewoon is geweest, maar op de één of andere manier ben ik het uit het oog verloren of ben ik afgehaakt, toen de housemuziek in opkomst was, want dat was beslist niet mijn muzieksmaak. Maar sinds een jaar kan ik, als ik op tijd ben, het laatste stukje van de Top 40 luisteren, als ik terug naar huis rijdt. En of ik nu de Top 40 echt leuk vind of dat het meer is dat het me terugbrengt in de tijd, dat weet ik niet zo goed, maar ik kan er in elk geval wel van genieten.
Het is vrijdagmiddag 20 over 2, weekend! Ik fiets van school naar huis. Vanmiddag ga ik lekker de top 40 luisteren. Het gedrukte exemplaar ligt al klaar en ik heb ook een nieuw cassettebandje gekocht, omdat mijn andere bijna vol is. Vanmiddag wil ik weer wat nieuwe nummers toevoegen aan mijn verzameling lievelingsliedjes, welke ik keer op keer draai en zodra ik de tekst een beetje kan, keihard meezing. Als ik thuiskom, is het nog rustig in huis. Mooi zo, dan kan ik goed opletten wanneer het geklets is afgelopen en ik de pauzetoets moet loslaten.
Ik maak snel wat thee in de keuken en sluit me dan op in mijn kamertje. Het kleinste kamertje van onze flat, maar voor mij het prettigste kamertje. Ik heb ook wel de grotere kamer in het huis gehad, maar op de één of andere manier vind ik die niet zo fijn. Er is wel meer ruimte, maar ik voel me er opgesloten. Misschien komt het wel doordat er zich voor de kamer een inpandig balkon bevind, waar bijna altijd was hangt. Het is daardoor meestal donker in de kamer. Nee, geef mij maar het kleine kamertje. Met wat passen en meten, past alles wat ik nodig heb er in. Ik ga achter op het opklapbed zitten, hier is nog net een kleine ruimte waar ik mijn benen kan laten en waarlangs ik achter mijn bureau kan kruipen. Achter mijn bed, staat links een klein kastje met mijn muziekinstallatie; een radio met cassetterecorder en een platenspeler erop. Onderin het kastje is ruimte voor mijn platen en cassettebandjes. Rechts bevindt zich mijn bureau, mijn bureau staat voor het raam, met nog net plek erachter voor mijn bureaustoel, zodat ik met mijn rug naar het raam zit en mijn kamer inkijk. Ik vind het prettig om direct te kunnen zien wie mijn kamer inloopt en wordt zo niet afgeleid tijdens het leren door de dingen die buiten gebeuren, maar als ik me een beetje omdraai kan ik wel naar buiten staren als ik na moet denken.
Nu zit ik niet achter mijn bureau, maar op mijn bed. Op mijn bureau rechts ligt het gedrukte exemplaar van de Top 40, opgehaald bij de Free Record shop. Ik heb de nummers die ik wil opnemen al aangekruist. Ik zet de radio aan, stop mijn cassettebandje in de cassetterecorder en luister even waar ik ben gebleven. Precies op het juiste moment zet ik hem stop. Nu druk ik de pauzeknop in en vervolgens de record en play knop, alles staat klaar om de liedjes op te kunnen nemen die ik wil horen. Nu maar hopen dat ze er niet teveel doorheen praten, dat vind ik altijd zo vervelend. Als het nummer aan de beurt is, dat ik wil opnemen, is het goed opletten geblazen, want anders mis ik net het begin van het nummer. Vaak wordt er nog door het eerste muzikale gedeelte heen gepraat, dat wil ik er liever niet op hebben.
Aan het eind van de middag heb ik een groot deel van de nummers, die ik op wilde nemen op mijn cassettebandje staan. Niet alles is gelukt. Soms wordt er zoveel doorheen gepraat, dat ik het nummer er maar weer afhaal. Volgende week beter, hopelijk.
Als ik ’s avonds naar bed ga, zet ik mijn muziekinstallatie aan en druk ik op play om mijn cassettebandje af te luisteren. Heerlijk vind ik dat, nog even muziek luisteren voordat ik in slaap val. Het gekke is wel dat, terwijl ik langzaam aan wegdoezel, de muziek steeds harder lijkt te gaan. Op een gegeven moment kan ik er dan niet zo goed meer tegen en moet de muziek uit. Als ik dan helemaal op moet staan om mijn muziekinstallatie uit te zetten, ben ik weer wakker en kan ik opnieuw beginnen. Hier heb ik dus wat op gevonden. Ik schuif iets verder naar beneden in mijn bed, met mijn ogen dicht, zoek met mijn voet de stopknop van de cassetterecorder en druk deze uit. Vervolgens zoek ik ook de aan-/uitknop en zet deze ook uit, ik schuif weer wat omhoog in mijn bed en val dan langzaam in slaap.
Ik kom weer terug in de tijd. Vind het leuk om nu opnieuw naar de Top 40 te luisteren, al hoor ik er nu maar een klein deel van. Als ik geluk heb, lukt het me om de top 10 te beluisteren tijdens de rit naar huis. Ik kan allang niet meer alle nummers hard meezingen, maar vind het nu heerlijk om naar de stemmen te luisteren, vind ik ze goed? En ik probeer de tekst goed te beluisteren. Bij de Engels talige nummers lukt het me nog steeds niet om de gehele tekst goed te interpreteren, globaal weet ik wel waar het nummer over gaat, maar ik merk hier geen gekke dingen in op of of de tekst wel helemaal klopt. Dat heb ik wel bij Nederlands talige nummers en wat me daarin opvalt is dat de tekst soms helemaal niet klopt, of dat ik niet helemaal kan achterhalen waar het nummer nu écht over gaat. Het blijft dan in mijn hoofd malen. Misschien is het wel hetzelfde als met gedichten. Die snap ik ook niet altijd. Herkennen jullie dat?
Zo nu en dan wordt er de top 500 aller tijden, jaren 80-90-zero’s etc. gedraaid. Ik merk dat ik met name de nummers uit mijn tienerjaren het beste ken, het beste mee kan zingen (al kom ik er nu wel achter dat ik ze lang niet altijd zo meezing als de tekst daadwerkelijk gaat en ik destijds geen benul had wat ik allemaal zong) en het mooiste vindt. Zal dit voor iedereen zo gelden? Of komt het omdat ik ergens begin jaren 90 ben gestopt met ‘echt’ muziek luisteren, ook omdat ik de muziek niet meer mooi vond en pas sinds enkele jaren weer opnieuw bewust ben gaan luisteren?
Van de week kwam ik thuis en stond er jaren ’80 muziek op, zo herkenbaar en het doet toch wat met me. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe dit voor anderen is.
@ngelineWagenaar 