Kermis voor minder validen

          

Soms heb je, als je een handicap hebt, juist geluk. Jaarlijks tijdens de meikermis mogen minder validen gedurende 2 uur gratis de kermis bezoeken.
Sylvain heeft hier samen met zijn klas al vele malen gebruik van gemaakt en dit is iedere keer weer een groot feest.
Van horen zeggen, denk ik dat er gedurende deze 2 uren minder lawaai op de kermis is van muziek etc. en ook dat de attracties dan minder hard draaien, zodat ze meer geschikt zijn voor deze doelgroep. Of dit ook daadwerkelijk zo is weet ik niet. Ik ben nog nooit zelf in de gelegenheid geweest, om op het betreffende tijdstip een kijkje te gaan nemen op de kermis, ook heb ik de juffen en/of meesters hier nooit over gesproken en mijn eigen zoon verteld hier niet over. Hij verteld überhaupt niet zoveel, dat heeft ons nog wel eens voor verassingen doen staan.
Niet werken heeft ook zo zijn voordelen, want nu ben ik in de gelegenheid om als begeleider mee te gaan naar de kermis. De juf vroeg me of Sylvain het wel leuk vindt om mee te gaan en ik voelde lichte twijfel bij haar over de begeleiding. Ze waren wel met een aantal, maar Sylvain is een dartelkont, die loopt niet netjes aan de hand, voor je het weet is hij uit je zicht verdwenen en dat met nog 7 andere kinderen, die ook elk hun eigen gebruiksaanwijzing hebben, is best een verantwoording. Ik was blij dat ik kon aanbieden om mee te gaan.  Mijn zoon was helemaal blij toen hij hoorde dat zijn mama meeging en mij leek het leuk om eens van dichtbij mee te maken hoe hij zich gedraagt in de groep, om de kinderen uit zijn klas wat beter te leren kennen en te zien hoe het toegaat met zoveel klassen uit het speciaal onderwijs op de kermis.

De kermis is niet iets wat Sylvain van jongs af aan leuk vond. Iets waar wij toen hij klein was niet direct bij stil stonden. Onze oudste zoon vond het prachtig.
De 1^e keer dat we op de kermis kwamen met hem kan ik me nog goed voor de geest halen.  Voor ons was het lawaai dat hierbij hoorde heel normaal, maar Sylvain begon te brullen vanaf het moment dat we de geluidswal inkwamen en was niet te troosten totdat we het lawaai weer achter ons hadden gelaten. We zijn voor de oudste natuurlijk wel even op de kermis gebleven, maar erg ontspannen was dit niet.
We hadden er vanaf dat moment voor kunnen kiezen om het lawaai uit de weg te gaan, maar dat hebben we niet gedaan. Er zijn vele andere momenten geweest, waarop Sylvain veel moeite had met het lawaai, bijv. de speakers bij de 4 mijl, en nog zijn er situaties die voor hem te veel geluid, prikkels of wat dan ook geven, maar geleidelijk aan is hij er toch meer aan gewend geraakt. We zijn blij dat we hem toch steeds mee hebben genomen en het lawaai niet uit de weg zijn gegaan…
Daarnaast was hij ook zeker geen held in attracties. De kinderattracties die vindt hij prachtig, maar wat wilder dat hoeft voor hem niet en wij vinden dat geen probleem, zijn papa is ook niet zo’n held.
Vorig jaar verbaasde hij mij daarom toen ik samen met Lesley in de Crazy Mouse wilde, Sylvain had ik niet eens gevraagd, want dat durfde hij toch niet, maar hij liep gewoon met ons mee naar de ingang. Ik zei nog ‘Jij wilt toch niet mee, dat durf je helemaal niet’, waarop hij aangaf hier met Meester Peter van school tijdens het jaarlijkse uitje in te zijn geweest. Hier had ik niets van gehoord en eigenlijk geloofde ik het niet, maar bij navragen bleek dit wel waar te zijn. Hij is ook wel mee geweest en hij heeft genoten terwijl ik hem alleen maar vol verbazing heb aangekeken …

Dit keer wisten de kinderen al een week van tevoren dat ze naar de kermis zouden gaan met de klas. Vanaf dat moment liep Sylvain al te stuiteren. Hij had er zin in. Onderschepte de krant waar een foto van de kermis in stond en deze moest mee naar bed. Elke avond riep hij ‘Morgen gaan we naar de kermis’. Hij heeft geen tijdsbesef en alles wat nog komt is ‘Morgen’.
Maar dan eindelijk is de dag bijna aangebroken en is de weersvoorspelling slecht. Juf schrijft in het schrift dat ze niet gaan als het te hard regent. Logisch, maar hoe verkoop je dit aan deze kinderen? We proberen hem erop voor te bereiden dat het kermisbezoek misschien niet door kan gaan door het slechte weer. Als hij ’s avond hoort bij het Jeugdjournaal dat het morgen regent en hagelt roept hij ‘ Het gaat niet door, het gaat niet door’ en is uit zijn doen. Het gaat me aan het hart, maar op het weer heb ik helaas geen invloed…
De volgende ochtend is het in 1e instantie droog, maar de voorspelling ziet er niet goed uit. Wat zullen de juffen beslissen? Ik hoor niks, dus op de afgesproken tijd kom ik op school aan. De kinderen zijn helemaal uitgelaten, maar weten ook dat het nog niet zeker is of ze wel zullen gaan. De één pikt dit op als een ‘ Het gaat niet door’ terwijl de ander nog helemaal in het ‘We gaan zo naar de kermis’ zit. Onder de juffen is verdeeldheid over wat te doen. Als ik naar de kinderen kijk hoop ik dat we toch gaan. Ze zijn anders niet te harden, zo teleurgesteld dat er de rest van de dag niks meer mee te beginnen is.
Gelukkig besluiten ze toch te gaan. Ik had het ook wel heel jammer gevonden om dit uitje te missen.
We lopen met z’n allen richting stad. Best een tippel voor de kinderen, maar ze lopen stevig door. Het sputtert een klein beetje, maar het valt reuze mee. Ze zijn allemaal in opperbeste stemming en roepen door elkaar waar ze in gaan. Na een klein half uurtje zijn we in het centrum en zien ze de kermis. Vrolijke, gelaten kinderen en ze zijn zeker niet de enige klas die het toch heeft aangedurfd. Inmiddels begint het harder te regenen, maar dit kan de pret bij de kinderen niet drukken. Met z’n allen in de botsauto’s is toch wel erg leuk, ik geniet van alle uitgelaten koppies en ook van mijn eigen zoon. Hij vindt het geweldig en ziet overal bekenden. Ik moet hem goed in de gaten houden, want hij loopt op iedereen af en met iedereen mee. Het valt me op dat een groot deel van zijn klasgenoten zo keurig bij de juffen blijven en de jongen die op de heenweg ook met mij meeliep zoekt me steeds weer op en noemt me ‘juf’.
Het begint nu wel heel hard te regenen, dus eerst maar een broodje of koekje eten onder het afdakje van de botsauto’s. Daarna kunnen ze nog in een paar attracties, maar besluiten we niet nog verder over de kermis te gaan. Wel jammer, maar de kinderen zijn in elk geval even op de kermis geweest, hebben echt genoten en vervolgen voldaan de terugweg, dit gaat wel minder snel dan op de heenweg.  Nog even wat eten en drinken op een droge plek en als we dan weer verder naar school lopen is het bijna droog.

Ik vond het erg leuk om dit te ervaren. Voor zover ik me kan herinneren ben ik wel met Lesley mee geweest met schoolreisjes, maar nog nooit eerder met een uitstapje van Sylvain en ik kan niet zeggen dat ik dit nu lastiger of vermoeiender vond. In tegendeel zelfs.
Ook moeders heeft genoten en wat de muziek en de snelheid van de attracties betreft, volgens mij was hier niks anders aan dan anders, maar het is denk ik ook meer dan een jaar geleden dat ik op de kermis geweest ben.