Gisteren ben ik een dag op pad geweest zonder kinderen en zonder man. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker, maar nadat alles de laatste tijd toch wel heel erg in het teken van de kinderen heeft gestaan, was dit wel even lekker.
Het idee ontstond ergens in de winter in de kantine van de zaal waar de kinderen van Kids United trainen. De meeste ouders van deze kinderen kunnen hun kind niet alleen op de training achterlaten en zitten dus elke woensdagmiddag samen bij de training te kijken en/of in de kantine koffie te drinken, thee te leuten, te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Dat is het mooie hiervan, je komt in contact met mensen die precies snappen wat je bedoelt, ook al heeft bijna elk kind wat anders.
De Kruidvat treinkaartjes waren weer te verkrijgen en zo werd het idee geopperd om een dagje met de trein op pad te gaan en wie zin had om mee te gaan. Ik ben nooit direct zo happig op dit soort voorstellen, moet eerst nadenken of ik dit wel zie zitten een hele dag met mensen die ik toch eigenlijk niet heel goed ken en kan ik wel een hele dag weg, maar ik heb me toch over laten halen.
Het was nog moeilijk om een datum te vinden waarop iedereen kon, maar uiteindelijk werd het de laatste zondag dat de kaartjes nog geldig waren.
Sylvain vond het maar vreemd dat hij niet mee mocht. De moeders van 2 van zijn klasgenootjes gingen ook mee, waarom zij dan niet? Dit had ik al een tijd van tevoren met hem besproken. De dag ervoor hadden we het zo druk met de wedstrijd van Lesley dat ik tot mijn grote schrik helemaal ben vergeten te vertellen dat hij mij de volgende dag de hele dag niet zou zien. Dat gebeurt me eigenlijk nooit.
Gisteren was het dan zover. Met 7 heel verschillende vrouwen gingen we op pad. Grappig, zo verschillend, maar juist dat ene, het hebben van een kind met een beperking en in 1 geval een kleinkind, dat bindt en zorgt ervoor dat het klikt. Dit heb ik ook al eerder ervaren in Engeland, met allemaal ouders uit verschillende landen, culturen etc. maar het hebben van een kind met NBS zorgt dat je het gevoel hebt dat je een grote familie bent.
We stonden ’s ochtends om half 10 op het perron in Groningen. Gelukkig niet zo vroeg als de vorige dag. Dat had ik echt niet meer getrokken na het hele weekend alleen met Sylvain, daarna het grootste deel van de Pinkstervakantie alleen met Sylvain en de lange dag van de finale van Lesley en ’s avonds werden de Kids van Kids United nog op de Vismarkt verwacht. Kids United heeft hier een enorm bedrag in ontvangst mogen nemen van BAZES (7 studentenverenigingen) die dit jaar Kids United had uitgekozen voor hun jaarlijkse goede doelenactie. De kinderen vonden het geweldig. Met z’n allen op het podium en daarna nog leuke muziek, dat ze daar waren om een mooi bedrag in ontvangst te nemen heeft een groot deel van de kinderen denk ik helemaal niet meegekregen. Sylvain in elk geval niet. Die geniet alleen maar van de aandacht die hij krijgt en de muziek daarna. Hij was naar een feestje geweest, zei hij.
Met de trein van kwart voor 10 vertrokken we naar Amsterdam. We waren mooi op tijd, dus hadden wel een zitplaats kunnen bemachtigen. Daarna werd het erg druk in de trein.
Druk keuvelend bereikten we Amersfoort, waar we moesten overstappen. Nu was het wat moeilijker om een plekje bij elkaar te vinden, maar we konden wel allemaal zitten.
Voor we het wisten waren we al in Amsterdam, waar het erg druk was voor een zondag (in mijn ogen), maar waarschijnlijk is het hier elke zondag druk. Ondanks dat het toch wel redelijk sputterde.
We hebben wat door de winkelstraat geslenterd, af en toe een winkel in, maar echt iets nodig hadden we niet. Gewoon lekker rond te neuzen. Wat wel jammer is, is dat het exclusieve er toch wel af is in Amsterdam. Alles wat ze hier hebben, hebben we in Groningen ook en in de winkelstraat kom je wel 3-4x dezelfde winkel tegen. En het is er nog druk ook…
Ergens zitten met 7 man was wel even zoeken. De eettentjes zaten behoorlijk vol of er waren wel 7 plekken, maar dan verspreid over de zaak. Niet zo gezellig toch?
Uiteindelijk kwamen we in een eetcafeetje waar nog een kleine tafel vrij was. Aan de grotere tafel zat een groep Engelse heren die snel de benen namen toen ze ons zagen aankomen, konden wij mooi aan de grote tafel zitten.
We hebben lekker gegeten nog steeds druk pratend.
Hierna hebben we nog een hele tijd verder geshopt, langzaam aan werd er ook wel wat gekocht en rond een uur of 18 hadden we lamme benen en wel zin in een warme hap.
Op de weg naar het station zijn we bij een eetcafeetje gaan zitten, we zaten hier mooi aan de doorlopende weg en konden zo toch nog mensen kijken. Dat hadden we vandaag wel gemist, want op een terras zitten zat er helaas niet in. Op weg naar de trein hebben de meesten nog behoorlijk was snoep ingeslagen. Was dit een voorgevoel?
Op de terugweg konden we kiezen uit de trein via Amersfoort, maar dan hadden we maar 4 minuten om over te stappen en dit keer was het geen cross-over. We konden ook via Utrecht, daar hadden we 15 minuten om over te stappen. Dit leek ons een beter idee.
De conducteur die buiten een trein stond en ons zag kijken, wilde nog een handje helpen. Hij begreep niet waarom we via Utrecht wilden, eerst naar beneden en dan naar boven? Toen we aangaven toch maar via Utrecht te gaan, keek hij ons wenkbrauwoptrekkend na. ‘Vrouwen’ zal hij waarschijnlijk gedacht hebben. Maar qua tijd scheelde het niets (op papier dan).
De trein naar Amersfoort was al weg, toen we hoorden dat de trein naar Utrecht vertraging had. Nu zou het dus toch nog rennen worden op het station in Utrecht, maar vlak voor Utrecht stopte de trein en bleef nog een aantal minuten staan. De aansluiting hebben we hierdoor helemaal gemist.
Nu moesten we een trein naar Amersfoort nemen en daar nog weer overstappen op de trein naar Groningen. Hadden we dat van tevoren geweten…
De trein naar Groningen was bomvol. Nergens kon je meer zitten, 2e klas. Zelfs de balkons puilden helemaal uit. Achter ons hoorden we iemand zeggen dat als de 2e klas volzit je dan ook 1e klas mocht gaan zitten. Is dit zo? Wij wisten het niet, maar zijn toch maar doorgelopen naar de 1e klas. Hier zat bijna niemand. We hebben hier nog heerlijk het stuk van Amersfoort naar Groningen gezeten in de stiltecoupé, alle snoep en koekjes kwamen op tafel en er is geen conducteur langs geweest.
Om 10 voor 11 reden we eindelijk Groningen binnen. Een lange dag, maar het was echt bere gezellig. Dat had ik van te voren niet verwacht. Het is zeker voor herhaling vatbaar.
@ngelineWagenaar 
Hoi, wat een leuke dag voor jullie, met z’n allen. Wel druk na al die andere drukke dagen, maar wel ontspannender. Doen jullie vast wel vaker, kan toch?
Ik dacht al helemaal geen verhaaltje van je maar toch nog iets geschreven.
Het was een leuke dag en je ziet ook weer andere dingen van elkaar komt meer teweten en kunt ervaringen uitwisselen.
ik heb echt genoten van elkaar en van de dag dit kunnen we best vaker doen .
We hebben de heledag ook wel veel gekletst wat erg leuk was maar aan het einde in de trein werd het soms wel iets rustiger maar ja als dan crista weer om de bocht kwam dan lagen wij weer in een deuk .
We zaten in de stiltecoupe maar daar trokken wij ons niks van aan.
De volgende keer de huishoudbeurs met een stewardesstrolley en wie geen trolley heeft ik heb er 5 dus dat gaat goedkomen.
Bedankt meiden voor de leuke en gezellige dag.
Groetjes van margriet.
Groetjes van margriet.
Hoi Margriet,
Ja zondag was het echt te laat om nog een verhaaltje te maken, maar hij zat al wel in mijn hoofd. Het was een zeer geslaagde dag, we hebben veel gekletst en ervaringen uitgewisseld en er zijn geen ongemakkelijke stiltes gevallen, dus de volgende keer ben ik weer van de partij.
Ja was zeker leuk en wat mij betreft gaan we dit vaker doen.