Sinds mijn moeder last heeft van het ‘lege nest syndroom’, gaan mijn moeder, mijn zusje en ik elk jaar een weekendje weg. We hebben door omstandigheden wel eens een jaartje overgeslagen, maar in de regel proberen we het toch door te laten gaan.
Het begon zo’n jaar of 17 geleden in het jaar dat mijn zusje ook uit huis ging. Mijn moeder vond dat helemaal niet leuk en de eerste tijd zwalkte ze na werktijd de hele middag in de stad rond, voordat ze terugging naar huis. Ze wist niet wat ze met een ‘leeg’ huis aanmoest. Tegen de tijd dat mijn vader thuiskwam, ging zij ook naar huis.
Het was de bedoeling om elk jaar samen te kamperen, dit is echter maar 1x gebeurd. Het 1e jaar, daarna werden het hotels en de laatste 2 jaren een chalet.
Afgelopen weekend was het weer zover en zijn we met zijn drieën een weekendje weg geweest. We zaten nu in een chalet in Wissel (Epe). Vorig jaar hebben we voor het eerst een chalet gehuurd en dat is ons goed bevallen. De hotels waren natuurlijk ook heel fijn, lekker luxe met een uitgebreid ontbijt, maar op zondag moesten we er alweer vroeg uit. Daarnaast sliepen we dan met z’n drieën in 1 kamer wat nogal wat gemopper over snurken opleverde en de bijbehorende ‘slechte’ nachtrust.
Vorig jaar kwam mijn vader met de optie om een chalet te huren voor een week, dat wij dan het weekend met z’n drieën hier konden zijn en dat hij hier dan de rest van de week met onze moeder zou verblijven, omdat zij toch nog een midweekje weg wilden.
Mama sliep in de grote slaapkamer, mijn zusje en ik in de kleine slaapkamer, maar mijn zusje is halverwege verkast naar de woonkamer. Minder last van een snurkende moeder en zus, ze kan er zelf overigens ook wel wat van, maar ik gebruik gewoon mijn oordoppen .
Ook dit jaar hebben we voor een chalet gekozen en blijven onze ouders hier de rest van de week.
De tijd van het jaar waarin we weggaan is wisselend. We zijn begonnen in de zomer, zijn wel in het voorjaar weggeweest, maar de laatste jaren vooral in het laatste weekend van november zodat we dan gezamenlijk de Sinterklaascadeautjes kunnen kopen, voor de kinderen dan.
Over wie we zelf met lootjes hebben getrokken, proberen we te zwijgen. Alhoewel mijn zusje en ik dit keer het donkerbruine vermoeden hebben dat onze moeder 1 van ons heeft getrokken. Op een gegeven moment in de V& D liep ze wat te weifelen. ‘Moeten we weg?’ zei mijn zusje daarom. Ja, dat was wel zo handig, dus wij alvast naar een verdieping lager, omdat we dachten dat ze op de bovenste etage iets had gezien. Wij stonden ondertussen te kletsen voor het restaurant, want dat doen we natuurlijk ook tijdens de weekendjes weg, even lekker ergens een kop koffie drinken met wat lekkers erbij of uitgebreid lunchen . Terwijl wij stonden te wachten en ik richting de kassa’s keek, zag ik daar mijn moeder staan. Ze had dus iets op deze verdieping gezien. Wat zou het zijn? Ik had wel ergens gezegd dat ik iets leuk vond, zou dat het zijn? Ik ben van nature erg nieuwsgierig, in mijn jeugd wist ik er altijd achter te komen wie wie had getrokken met lootjes trekken en als mijn zusje mij had getrokken, lukte het mij ook van lieverlee wel om erachter te komen wat ze voor mij had gekocht. Stom natuurlijk, want dan was de hele verassing eraf en had ik spijt van mijn ‘gezeur’. Maar ja die nieuwsgierigheid hè? Nu heb ik me maar omgedraaid. Ik wilde niet zien wat ze ging kopen.
We zijn dit weekend wel goed geslaagd en ook vrij snel. Heb nog niet helemaal alles, maar wel bijna en zelfs nog een leuke nieuwe winterjas gescoord.
Op vrijdagavond hebben we ons ‘vaste’ patatje gegeten, zaterdag geshopt en tussendoor ergens gegeten en na het shoppen hebben we ons geflaneerd bij de Griek. Ook dat is traditie. We hebben al vele verschillende Griekse restaurants van binnen gezien in het land.
Aangezien we bijna klaar waren met de inkopen, hoefden we zondag niet ook nog eens te shoppen. Weet ook niet of er überhaupt koopzondag was in de buurt, maar we konden nu heerlijk van de bossen op de Veluwe genieten. We hebben een route van 5,5 km gelopen, hier hebben we zeker 2 uur over gedaan, omdat we niet echt op het pad konden lopen wegens erg dikke plassen en de vele foto’s die we ondertussen hebben genomen.
Aan het eind van de zondagmiddag kwam onze paps ons vergezellen en hebben we met z’n vieren nog een kop koffie gedronken, daarna zat het er voor ons ‘kinderen’ al weer op.
Het was weer een heerlijk weekend en ondanks dat mijn moeder allang geen last meer heeft van het ‘lege nest syndroom’ (denk ik), zetten we deze traditie gewoon voort. Even gezellig bijkletsen en ontspannen.
De mannen hebben zich thuis prima vermaakt al vindt Sylvain het maar raar dat mama ‘alleen’ weggaat. Wat heb je dan gedaan in het bos? Heb je daar ook geslapen? En bij het zien van een natte handdoek in mijn tas zegt hij heel verontwaardigt ‘ Heb je daar ook gedoucht?’
Soms vraag ik me toch af hoe hij de dingen ziet…
@ngelineWagenaar 