We stappen uit de auto in Harlingen. Het regent nog steeds, dat heeft het onderweg hierheen steeds gedaan. De lucht begint wel wat lichter te worden. Zal het dan toch droog worden? Met onze bagage achter ons aan slepend, lopen we naar mijn oom en tante die aan de andere kant van het parkeerterrein naar ons staan te zwaaien. De bus komt toch aan de andere kant? Hebben zij dan toch geen munten voor de bus gekocht? Ze zijn te ver weg om te schreeuwen, dus samen met de kinderen en de bagage loop ik naar ze toe. Een beetje spijt dat ik ja heb gezegd op de uitnodiging van mijn nichtje om mee te gaan naar Terschelling heb ik nu wel. Stel nu dat we alleen maar regen op het eiland hebben, dan zitten we het hele weekend met zeven man op elkaars lip in een chalet. Lesley voelt zich helemaal niet lekker. Is vanochtend wel op tijd uit bed gekomen, nadat hij gisteren zijn kampioensfeest heeft gehad, maar vlak voordat we vertrekken, voelt hij zich ineens niet goed. We moeten snel beslissen en hij besluit toch om mee te gaan.
Joop is niet mee, hij moet helaas het hele Pinksterweekend werken. Toen mijn nichtje mij vroeg, wist ze ook nog niet of haar man wel meeging. Ze had het huisje al gehuurd, had hier eigenlijk in elk geval samen met haar moeder naartoe gewild, maar zij ziet het toch niet zitten om mijn zieke oom een heel weekend alleen te laten.
Mijn nichtje is gisteren samen met man en kind al naar Terschelling gereisd. Haar man gaat vandaag weer terug, want hij moet ook weer aan het werk. Aangezien er nog genoeg slaapplekken in het chalet over zijn, zijn ook mijn oom en tante uitgenodigd. We zijn dus gezellig met zijn zevenen en een halve dag met z’n achten …
Als we eenmaal op de boot zitten lijkt het erop dat het toch droger begint te worden buiten. Lesley voelt zich nog steeds niet lekker en ik vraag me af of ik er goed aan heb gedaan om hem mee te nemen. Hopelijk is hij alleen niet lekker van het feestje en krijgt hij geen griep of zo.
Twee uur later arriveren we op Terschelling, het is droog, de bus staat al klaar en als we op de plek van bestemming uitstappen, komen nicht, neef en neefje er ook al gauw aanfietsen. We zitten in een mooie ruime chalet met alles erop en eraan. Het is ruim genoeg voor acht personen.
Nadat we boodschappen hebben gedaan, terwijl Lesley op bed is gekropen, en hebben gelunched, besluiten we op de fiets mijn neef weg te brengen naar de boot en nog even wat in het dorp rond te wandelen. Lesley is inmiddels iets opgeknapt en wil toch mee. Mijn oom heeft last van zijn hoofd en duikt nu zijn bed in.
Het weer is opgeknapt, de zon schijnt niet, maar het is droog en de temperatuur is goed. We fietsen met de kop in de wind terug naar West Terschelling. Sylvain zit bij mij achterop, zijn neefje fietst op het kleine fietsje waar hij straks op terug zal fietsen. Ik geniet van de toch ietwat saaie tocht langs de rijbaan, maar begin het gevoel te krijgen dat we er toch goed aan hebben gedaan om heen te gaan. Lesley knapt op van de fietstocht. Gelukkig maar. Op de terugweg kiezen we voor een leukere weg, door de duinen en bossen. Heerlijk, en wat ben ik trots op Sylvain. Die fietst lekker mee. Hier kan het zonder dat ik hem steeds heel goed in de gaten moet houden met al het verkeer.
De zondag brengen we grotendeels buiten door. Met z’n allen, ook mijn oom is nu van de partij, fietsen we door het mooie duingebied van Terschelling. Voor zover ik me kan herinneren ben ik niet eerder op Terschelling geweest, ik vind het een mooi eiland. Vandaag is het wel een stuk drukker op de fietspaden, dan gisteren rond etenstijd. Onze weg leidt natuurlijk naar het strand. Ik moet echt de zee zien, en op het strand lopen als ik de kans krijg en gelukkig geldt dit voor iedereen.
We zien een groot uitgestrekt strand voor ons liggen, als we vanuit de bunkers via de duinen het strand op komen. In de verte zie ik de zee. Het geluid van de zee, de geur die erbij hoort, de zilte lucht en de wind door je haren … heerlijk. Iedere keer geniet ik er opnieuw van.
Wat opvalt is, dat er veel dode dieren op het strand liggen. Sylvain loopt een eind voor ons uit en ik zie hem bij iets staan. Het blijkt een kadaver te zijn. We twijfelen over wat het is, een zeehond? Even verderop ligt er nog één en van net aanwandelende eilandgasten horen we dat er verderop nog één ligt. Volgens hen zijn het bruinvissen. Ook ligt er een dode meeuw en ontzettend veel dode krabben. Zoveel aangespoelde dode dieren heb ik niet eerder bij elkaar gezien. Bij Callantsoog, waar ik het meest aan zee kom, is het strand een stuk smaller, maar hier zie ik ook amper dode dieren. Ik vraag me dus af of dit normaal is…
Los van dit opmerkelijk feit, geniet ik van het zijn bij zee en strand. We wandelen wat en zoeken daarna een strandtent op om lekker iets te eten en drinken, heerlijk muziekje op de achtergrond en een erg leuke, kleurrijke inrichting.
De rest van de dag fietsen we verder over het eiland. Nicht en neefje gaan intussen nog even op bezoek bij een vriendin. Wij fietsen heuvel op en heuvel af en genieten van het uitzicht en waaien lekker uit. Al met al een leuk, gezellig, relaxed weekendje weg en … we hebben het droog gehouden.
We verwachten grote drukte op de boot, dus staan al op tijd in de rij voor onze terugreis. We weten gelukkig een plekje te bemachtigen op de boot, waar we gezellig met ons zevenen kunnen zitten. Mijn oom merkt op dat hij dacht dat het al wat begon te sputteren op het moment dat we de boot op stapten. Ik had nog niks gemerkt. Op het moment dat Lesley, Sylvain en ik even op het dek gaan kijken, blijkt het al hardop te regenen. We gaan maar gauw weer naar binnen. Het blijft regenen gedurende de bootreis en ook in Harlingen regent het hardop. Wat hebben wij een geluk gehad met het weer. Het lijkt wel alsof we de regen op het wad achter ons hebben gelaten …
Bedankt grote nicht voor dit leuke weekend!
@ngelineWagenaar 