Genieten van de stilte en rust op vakantie

             

Ik zit op het balkon en geniet van de rust om me heen. Op de achtergrond wel het geluid van auto’s, maar verder enkel het geluid van vogels. Een duif die roekoet, andere vogels die ik niet kan benoemen en verder niks. Heerlijk, dit hoort voor mij bij vakantie. We zitten in een klein dorpje in het Duitse Beieren. Ik heb uitzicht op een grote tuin, de tuin die eigenlijk bij ons huis hoort, maar doordat het onderhuis nog niet volledig hersteld is van de overstroming van het vorige jaar, kunnen we daar niet terecht. We bewonen daarom nu het bovenhuis. Niks mis mee. Het huis is prima, we hebben een groot balkon, we mogen gebruik maken van de tuin, maar omdat deze niet direct grenst aan ons huis, doen we dat  niet echt. We kijken er alleen op uit. Beneden zijn werklui bezig om het huis daar op te knappen. Last hebben we er niet van. De eigenaar van ons gehuurde huis, woont aan de voorkant, dat wisten we niet, maar het is niet storend. We zien hem amper, een oude man van tenminste vijfentachtig jaar.
Toch is het wel anders dan tijdens andere vakanties, waarbij we ook een huis hadden gehuurd. Deze waren vrijstaand, aansluitend aan de tuin en er stonden nagenoeg geen andere huizen om heen. We hadden veel privacy, zaten lekker in de tuin en hadden een zwembad.  Dat maakt het nu wel anders  en maakt het gevoel ook anders. Ondanks de rust die ik hier voel op het balkon, mis ik toch het liggen in de tuin op een lekkere ligstoel met een weids uitzicht. Dat hebben we hier niet. Jammer, maar het kan ook niet elk jaar hetzelfde zijn.
We genieten  volop van onze vakantie. Doen lekker rustig aan, eten heerlijke broodjes bij het ontbijt, ’s middags trekken we erop uit en hebben al veel leuke plaatsjes bezocht in de buurt. Pepper, onze trouwe labrador,  is dit keer mee op vakantie. Dat maakt het ook anders. Hij vindt het niet zo leuk, als wij zonder hem op pad gaan, dus blijven we niet al te lang weg of we nemen hem mee voor een lange wandeling in de buurt of wat verder weg.
Zo zit ik hier wat voor me uit te mijmeren. De rest van het gezelschap ligt nog op één oor. Heerlijk vind ik dat. Nog even in alle stilte op het balkon, achter mijn laptop met een bakje koffie.

            

Inmiddels zijn we met de auto naar het voetbalveld in de buurt vertrokken. De jongens zijn hier al eerder geweest. Dit keer ga ik ook maar mee, vergezeld van mijn laptop. In principe kunnen we hier ook lopend naar toe, maar aangezien de weg druk is, er geen voetpad is en we Sylvain en Pepper bij ons hebben, is het veiliger met de auto. Ik zit op een stenen stoepje, voor een vervallen sportkantine. Voor mij  bevindt zich het voetbalveld, met zes doeltjes. Ik  vraag me af of dit voetbalveld nog echt in gebruik is. Op het vervallen huisje achter mij staat dat het het voetbalveld is van sportclub DJK Reding-Mittich eV. Zullen zij hier nog wel voetballen? Zullen ze hier nog wel trainen? Zich omkleden kunnen ze in elk geval niet in het gebouw en koffie en/of wat sterkers is er ook niet te krijgen. Het veld is vandaag echter wel gemaaid, hier zijn de jongens blij mee.
Mijn beide zoons zijn aan het schieten op een  goal. Lesley op een groot goal en Sylvain heeft  een wat kleinere uitgezocht. Lesley is voetbalboeken aan het lezen van Koeman en Kieft en wil nu zelf ook weer gaan trainen. Mooi dat er een veld is, zo dichtbij, waar we tot nu toe nog nooit iemand hebben gezien. Lesley is aan het trainen op het nemen van vrije ballen. Sylvain doet hem na. Joop geeft Lesley aanwijzingen en Pepper loopt overal waar Joop ook loopt. Ik zit lekker te schrijven. Heb net een verhaal af en heb genoeg inspiratie voor een tweede. Heerlijk relaxed zo, dit is echt vakantie.
Achter het voetbal veld bevindt zich een maïsveld. Een van de vele hier in de omgeving. Er zijn hier voornamelijk maisvelden en graanvelden. De graanvelden worden op het moment omgeploegd. De mais moet nog een tijd verder groeien, er zitten nog nagenoeg geen maiskolven aan. In Frankrijk en Italië werden we meestal omgeven door zonnebloemvelden, die zijn er hier weinig. Jammer, daar kan ik zo van genieten.  Maisvelden vind ik eigenlijk helemaal niet zo mooi om te zien.
Rechts van mij is de doorgaande weg, tussen Mittich en Neuhaus am Inn. Jammer, want het geeft best veel onrust, hier op het verder rustige platte land. Er rijden veel auto’s voorbij en er is ook veel vrachtverkeer.
Achter mij bevindt zich dus het oude clubgebouw, met kapotte ramen, een deur die op een kier staat achter een hekwerk, zodat ik niet naar binnen kan. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het er verder van binnen uitziet. Op het veld moppert Lesley inmiddels, door het geluid van de auto’s kan ik niet goed horen waar het over gaat. Joop coacht, maar of het echt positieve feedback is wat Lesley krijgt vraag ik me af. Ik voel een wat negatieve sfeer of is dat alleen maar wat ik zie en hoor?
Ondertussen ben ik eens rond het gebouw gelopen en heb geprobeerd naar binnen te kijken. Dit lukt niet echt. Op de enige plek waar ik naar binnen kan kijken zie ik een kapotte wc en een uiteengevallen  spiegel. Verder zie ik niks. Lesley probeert nog steeds om vrije trappen te nemen. Deze vliegt net naast de goal. Mismoedig loopt hij weer achter de bal aan. Tja, oefening baart kunst, het gaat niet allemaal vanzelf.
Links van mij,  aan het einde van het veld staan hoge bomen. Voor deze bomen een hek, wat er niet echt meer jofel uit ziet. Op verschillende plekken is het gaas helemaal verdwenen. Op het moment dat ik hiernaar toe loop om te zien hoe het er uit ziet, loopt Pepper met mij mee en ineens hoor ik ‘plons’; er ligt dus een beekje achter met heel helder water. Het is denk ik het beekje wat ook door het dorp loopt en waar wij vrij dikke vissen hebben zien zwemmen. Zou het hetzelfde water zijn waar we ook een waterslang in hebben gezien. Bij die gedachte alleen al, lopen de rillingen over mijn rug. Ik roep Pepper, maar hij heeft geen zin om uit het water te komen. Het is ondanks dat de zon vandaag niet veelvuldig schijnt, best warm en hij zoekt verkoeling en een dorstlesser. Gelijk heeft hij.
We lopen weer terug. De jongens zijn nog steeds aan het voetballen. Hoe houden ze het vol met deze warmte? Ik heb het alleen al van het kleine stukje lopen, warm gekregen. Nee, voor mij geen voetbal of andere sport in de vakantie. Ik geniet lekker van de rust om mij heen.  Wandelen vind ik prima en dolen door leuke stadjes, waar  mooie gebouwen, kerken of andere bijzonderheden zijn te bezichtigen, dat is wel aan mij besteed en dat gaan we ook zeker nog wel doen …

             

Geschreven op 29 juli 2014