Wie wat bewaart, heeft wat …

            

Ja, daar zit wel wat in. Aan de ene kant bewaar ik een heleboel, maar aan de andere kant ook juist weer niet. Ik ben goed in het bewaren van doosjes, gekleurd papier, karton, etc. Misschien kan ik het nog eens gebruiken voor … Vooral richting Sinterklaas is het wel handig om wat te hebben om te gebruiken voor een surprise. Aan de andere kant ben ik ook een enorme chaoot en niet handig in bewaren of niet systematisch. Hier kwam ik deze week achter.

Dit weekend hadden we weer ons moeder en dochters weekend. Dit keer waren we gestationeerd in Braamt, een heel klein dorpje in de achterhoek. Van het dorp zelf hebben we weinig gezien, want vrijdag kwamen we pas aan toen het al donker was en zaterdag zijn we de hele dag naar Arnhem geweest. Ook zondag hebben we ervoor gekozen om ergens anders te gaan wandelen, dus als je iets wilt weten over Braamt, moet je niet bij mij zijn. Ik kan je er niks over vertellen.
We hebben weer een leuk, gezellig weekend gehad, bestaande uit winkelen, cadeautjes kopen, kleding kijken en passen, kletsen, lekker eten met als vaste prik op vrijdagavond patat en op zaterdagavond eten bij de Griek. Zondags een leuke wandeling, dit keer in de kleinste stad (tenminste dat zeggen ze) van Nederland; Bronkhorst. Een erg leuk stadje, met oude wegen, leuke kleine winkeltjes en tal van galeries. Hier bevindt zich ook het Dickens Museum. We hebben hier leuke galeries gezien. De meeste indruk op mij heeft een galerie van een schilder gemaakt, met o.a. mooie schilderijen van Venetië. Daarnaast maakte deze kunstenaar van papier maché en met behulp van allerlei keukengerei, haarklemmen of andere haar attributen, hele mooie vogels. Erg leuk om te zien.
                

We kwamen op het idee om eens op papier te zetten, waar we allemaal al zijn geweest de afgelopen jaren. Vanaf ’95 gaan we bijna jaarlijks een weekend met zijn drieën op pad, iedere keer een andere stad, waar we winkelen, eten, etc. Voor zover we ons kunnen herinneren hebben we bijna elk jaar dat we weg zijn geweest, gegeten bij de Griek. We hebben dus al heel wat Grieken gezien in Nederland. Ook eten we steevast een patatje op de vrijdagavond, dus we hebben ook de nodige cafetaria’s bezocht. Helaas hebben we geen beoordelingslijstjes bijgehouden, dus ik kan je niet vertellen, waar je de beste Griek kunt vinden of de lekkerste friet. Wat ik nog wel weet, is dat je bij de Griek in Oss een megaportie giros krijgt. Wij eten ons bord al haast nooit leeg, maar hier hadden we het idee dat het bord nog net zo vol was als toen hij werd opgediend, terwijl we er toch echt van gegeten hadden.
Tijdens het weekend zijn we al begonnen met een lijstje te maken van waar we welk jaar geweest zijn. Zonder foto’s en de schriften, waar we trouw elk jaar in geschreven hebben, kwamen we nog niet zover.
Thuis ben ik verder gegaan met de zoektocht en kwam ik erachter dat ik qua foto’s helaas niet zoveel terug kan vinden. Vooral van de foto’s van voor het digitale tijdperk, heb ik nog maar weinig over. Er zitten er nog vele in mijn hoofd. Ik weet ook zeker dat er foto’s van gemaakt zijn, maar of ik ze zelf heb gemaakt of mijn moeder of zusje, dat kan ik me niet meer herinneren. In mijn fotoalbums zie ik ze niet terug. Nu ben ik ook nooit zo goed geweest in foto’s plakken. Vakantiefoto’s belanden altijd keurig in een mapje, want die wilden we graag aan familie laten zien, maar de overige foto’s … wat ik daarmee heb gedaan?
Ik heb het hele huis afgezocht. Op alle plekken waar ik fotomapjes heb bewaard heb ik gezocht, in de kist met overige foto’s, maar helaas ik heb er weinig teruggevonden. Ook ben ik opzoek gegaan naar de schriften waar we in geschreven hebben. Die zouden bij mij moeten liggen. Nu schrijf ik niet alleen in de weekenden dat ik met mijn moeder en zusje weg ben, nee er liggen hier nog oude familieschriften, elke vakantie waarin we weg zijn geweest is er een vakantieschrift bijgehouden, dagboeken heb ik ook in schriften geschreven, dus in mijn kamertje staan rijen met schriften, maar zoals het een chaoot betaamd, niet netjes op volgorde. Ook liggen er nog schriften in verschillende koffertjes. Een koffer vol schriften, dagboeken, etc. welke ik heb gebruikt voor het schrijven van mijn boek. Alles ben ik bij langs gegaan, bijna alle jaren waarin we weg zijn geweest heb ik na lang zoeken teruggevonden op 2 jaren na. Zou dat schrift toch bij mijn moeder of zusje liggen?

Maar waar zijn toch al die foto’s? Ik kan me niet voorstellen dat we geen foto’s gemaakt hebben. Ze moeten toch ergens zijn en het zit me niet lekker dat ik ze niet kan vinden. Waarom ben ik zo’n chaoot. Waarom kan ik dit soort dingen niet goed bewaren. Kan ik geen manier bedenken hoe ik het goed op kan ruimen. Nu heb ik al mijn schriften weer door mijn handen gehad. Heb ik alle fotomapjes en losse foto’s die ik kon vinden door mijn vingers laten glijden, maar dacht je dat ik het nu systematisch heb opgeruimd? Nee dus. Wat ik nu handig vind, vind ik de volgende keer helemaal niet handig en dan doe ik het gewoon weer anders. Zo vind ik dus nooit iets terug.
Gelukkig heb ik tegenwoordig alle foto’s digitaal en deze wel systematisch opgeslagen. Die foto’s kan ik dus wel terugvinden, alhoewel ik bij het crashen van mijn vorige computer toch wel het één en ander kwijt ben geraakt.