We hebben net de eerste twee afleveringen van de Blacklist van het nieuwe seizoen gekeken. Gezellig met zijn drieën, want Lesleys training ging vanwege sneeuw op de velden, niet door. De aflevering is zo spannend, dat we tussendoor nauwelijks op onze telefoon kijken. Als het is afgelopen kijkt Lesley op zijn mobiel en ziet, in de groepsapp van school, dat het taxivervoer voor leerlingen in het speciaal onderwijs morgen niet rijdt vanwege de slechte weersvoorspelling; de hele nacht en ochtend kans op ijzel. Ik zoek ondertussen op om welke taxibedrijven het gaat, maar het vervoer van Sylvain staat hier nog niet bij. Lesley vraagt zich af of hij dan wel naar stage moet. Hij loopt op dit moment stage op een school voor speciaal onderwijs. Het busvervoer geeft nog aan wel te rijden, maar waarschijnlijk met enige vertraging. Er is verder nog niet zoveel duidelijkheid als we naar bed gaan.
Joop staat zijn brood te smeren als ik beneden kom. Hij zegt dat hij zich afvraagt of het verstandig is om op de fiets te stappen. Er blijken gisteravond/vannacht veel ongelukken te zijn gebeurd door de gladheid. Inmiddels is duidelijk dat de bussen voorlopig niet rijden. Meerdere basisscholen, middelbare scholen en scholen voor speciaal onderwijs hebben al aangegeven vandaag niet open te gaan of later van start te gaan. Lesley is inmiddels ook beneden, nog niet duidelijk is of hij nu wel of niet naar stage toe moet. De bus rijdt niet, dus dat zou inhouden dat hij op de fiets richting Hoogkerk moet gaan. Joop is ondertussen druk aan het appen met een aantal collega’s. Niemand durft het aan op de fiets. Een paar zullen worden gebracht met de auto. Joop gaat ondertussen eens buiten kijken. Voor de deur en om de hoek is het echt spekglad, maar hoe is het op het fietspad? Dit is op het moment ook nog niet te doen. De lijst met scholen die niet open gaan wordt steeds langer en Lesley is blij als hij hoort dat ook de school waar hij stage loopt niet open gaat. Ook al zullen er nagenoeg geen kinderen komen, toch voelt hij zich al verantwoordelijk om eventueel toch heen te gaan. Het vooruitzicht van een glibberende fietstocht naar de andere kant van de stad, ziet hij niet zo zitten. Hij vertrekt weer naar zijn bed. Ondertussen probeer ik het taxibedrijf te bellen waarmee Sylvain wordt vervoerd. Ik kan ze niet bereiken, ze worden vast platgebeld. Als ik de telefoon neerleg, gaat deze direct weer over. Het KDC, ze zijn vandaag gesloten, de taxi’s rijden niet. Ik hoef me dus ook nog niet klaar te maken en kan Sylvain rustig laten liggen. Ik ben wel opgelucht. Vindt het niet zo’n fijn idee om Sylvain met dit weer in de taxi te zetten. Wie weet wat er onderweg gebeurd. Joop vertrekt intussen wel naar zijn werk.
Er verschijnen steeds meer berichten over instanties die niet open gaan, ziekenhuizen die poliklinische patiënten adviseren niet te komen, etc. etc. Een groot deel van het openbare leven in het noorden ligt plat. Ik kan me niet heugen dat ik dit eerder heb meegemaakt. Dat er zoveel stil komt te liggen door het weer. Misschien in mijn jeugd? Ik kan me nog wel herinneren dat we enorme sneeuwbulten hebben gehad na een sneeuwstorm en ook dat alles er heel mooi uitzag door ijzel wat je vooral ook heel erg in de bomen zag. We hadden toen vast ook ijsvrij, maar dat ook de bussen niet reden, bedrijven dicht waren, etc. dat weet ik niet. Daar was ik denk ik te jong voor.
In die tijd was je misschien ook niet van alles direct op de hoogte. Er was nog geen internet met twitter, facebook, app. Nu kun je gelijk een heleboel mensen bereiken, contact hebben met collega’s, klasgenoten, organisaties. Er druppelen de hele dag nog berichten binnen. Ook zwemles voor de avond wordt afgelast en aan het eind van de middag krijg ik te horen dat het KDC ook de volgende dag nog gesloten zal zijn. Sylvain is dus nog een dagje vrij. Dat vindt hij vast niet erg.
Hij heeft zich vandaag erg vermaakt. Gezellig met mama een glibberende wandeling gemaakt naar de winkel, waar we op zoek gingen naar zaalvoetbalschoenen, maar terug kwamen met een slee. Geprobeerd om te schaatsen, maar dat was geen succes. Zou het door de te grote schaatsen komen? En in de middag (papa was eerder thuis in verband met de verwachte gladheid aan het eind van de middag) gesleed met papa en Lesley. Ook Pepper vond het leuk en dartelde er vrolijk tussendoor. In de ochtend schrok hij denk ik wel even toen we naar buiten gingen en zijn poten alle kanten op gleden. Ik ben best benieuwd wat er dan in een hondenkop rondgaat. Hij was verbolgen toen ik vrij snel weer terug ging naar huis. Het was mij op dat moment nog te glad om verder te lopen.
Niet alleen Sylvain heeft zich vandaag goed vermaakt. Via social media komt het ene na het andere fotootje en/of filmpje binnen van schaatsende kinderen en/of volwassen, kinderen op sleetjes eventueel met een schaatsende papa of mama ervoor. Ook onderweg naar de winkel en terug hebben wij vele schaatsende, sleeënde of op een andere manier spelende kinderen gezien. Verder was het erg rustig op de weg. Af en toe zag je een waaghals, die toch op de fiets het ijs in de wijkstraatjes probeerde te trotseren. Sylvain begon op voorhand al te lachen, verwachtend dat hij vroeg of laat zou vallen. We hebben ook vallende kinderen gezien onderweg en ook Sylvain moest er aan geloven. Gelukkig viel de schade mee.
Ondanks het ongemak hebben we er met zijn allen ook wel van genoten. Zo’n ‘Zomaar opeens heel ander dagje dan verwacht’, is best leuk. Het moet echter niet te lang duren.
@ngelineWagenaar 