Zoals ik al eerder aangaf heeft het ook zijn voordelen om niet te werken. Deze wegen niet op tegen de nadelen, maar nu ik dan toch thuiszit, vind ik het fijn om mijn hulp aan te kunnen bieden.
Zo ging ik gisteren met de klas van mijn jongste zoon mee op schoolreisje naar Drouwenerzand. Al weken heeft hij het over het schoolreisje, hij is helemaal enthousiast over alles wat ze daar kunnen doen en dat zijn mama dan ook nog meegaat, dat maakte het feest compleet. Ook ik had er zin in. De vorige keer dat ik met de klas mee ging naar de kermis, was me prima bevallen. Zo leuk om al die enthousiaste kinderen te zien glunderen en zo mooi dat de kermisexploitanten in Groningen dit doen voor de kinderen met een beperking.
Groot was dan ook mijn verbazing of eigenlijk mijn verontwaardiging bij het horen van het bericht op tv dat een groep lichamelijk- en verstandelijk beperkte kinderen was geweerd aan de poort van Plopsaland. Bij verder nalezen van de berichten hieromtrent, blijkt het allemaal wel wat genuanceerder te zijn dan het op dat moment gebracht werd op tv, maar ik was bij het horen van het bericht echt in alle staten en vast overtuigd om nooit naar dat park toe te gaan.
De dag begint met een mooie blauwe lucht, met wel wat wolken, maar ook een zonnetje. De voorspellingen zijn echter niet zo rooskleurig, toch gaan we met 3 klassen enthousiaste leerlingen en begeleiders per auto naar Drouwenerzand.
Onderweg begint het hard te regenen. Ook bij het park aangekomen regent het nog, maar het wordt gelukkig al gauw droog.
Vol enthousiasme wandelen de kinderen het park op. Het liefst willen ze, denk ik, alle kanten op stuiven en sommigen doen dat ook wel, maar de meeste kinderen blijven keurig bij de begeleiders en lopen gezamenlijk naar de verschillende attracties.
De groep van Sylvain bestaat uit 8 jongens waaronder 1 jongen in de rolstoel, 2 juffen en 2 moeders. We beginnen bij 2 draaimolens, de rustige veilige vliegtuigjes en de Twister. Het merendeel van de kinderen wil in de Twister. Ook Sylvain wil dit graag samen met met mama, maar nog voordat hij in het bakje zit, rent hij toch maar snel naar de vliegtuigjes. Dat lijkt hem toch leuker (of minder eng).
Hierna hebben de jongens, de botsauto’s ontdekt. Het is nog rustig, waardoor ze steeds opnieuw in de autootjes mogen blijven zitten. De jongen die de botsauto’s bedient, nog een jonge vent, heeft er zelf zichtbaar plezier in om de kinderen van dienst te zijn. Netjes vragen ze hem na elke rit ‘Mogen we blijven zitten meneer?’ Er straalt zoveel enthousiasme af van de kinderengezichten, hij helpt ze met liefde als het even niet helemaal goed gaat (blijven hangen aan de kant, of alleen maar achteruit rijden). Ze zijn hier niet weg te slaan. De big smile is niet meer van Sylvain’s gezicht af te krijgen en dit geldt niet alleen voor hem. Wat heerlijk om te zien hoe óók deze kinderen genieten van een pretpark. Ik word er helemaal warm van …
Op een gegeven moment proberen we ze toch maar even bij de botsauto’s weg te lokken. We willen nog wel wat meer zien van het park. Ook de Oldtimers en het treintje vallen goed in de smaak. Vind het wel grappig om te zien dat er in deze groep toch verschillen zijn. Sylvain durft lang niet overal in, maar vindt het nog heerlijk om bijvoorbeeld in de simpele draaimolen te gaan of in de ballenbak en is zich hier niet van bewust dat dit eigenlijk voor kleine kinderen is, terwijl een ander jongetje in zijn groep toch echt met stelligheid zegt, ‘ Ik ga toch niet in de ballenbak, dat is voor baby’s’.
Ook de trampolines zijn erg in trek, dat ze hier natte voeten krijgen, deert ze niets. Helaas kunnen ze hier niet al te lang van genieten, want dan staan de patatjes al klaar. Voor Sylvain worden de patatjes keurig apart gebakken in een frituurpan die alleen gebruikt wordt voor mensen met een glutenvrij dieet en ook maken ze speciaal kipnuggets met glutenvrije meel. Hartstikke goed geregeld hier.
Na het eten stormen de jongens direct weer op de botsauto’s af. Een aantal gaat nog even in wat andere, gedurfdere attracties, maar komen uiteindelijk ook weer in de botsauto’s. Het wordt inmiddels wat drukker, wat inhoudt dat ze niet meer mogen blijven zitten, maar eerst een rondje moeten rennen. Het gebeurd zelfs dat ze even een beurt moeten wachten, hier is Sylvain erg verontwaardigd over.
Uiteindelijk lukt het om ze over te halen om ergens anders in te gaan, want er komen nu toch wel erg grote puberjongens in de botsauto’s.
Aan het eind van de middag, vlak voordat we weer terug gaan, mogen ze dan toch nog even op het waterplein spelen in de zwembroek. Het is niet echt warm, het regent inmiddels ook een beetje, maar ze rennen hard heen en weer door de spuitende waterstralen. Ze zijn door het dollen heen.
Moe maar voldaan stappen we vervolgens in de auto, het is heel rustig op de terugweg.
Ze hebben genoten en ik heb genoten van al die blije gezichten. Ik vind het een voorrecht dat ik een dagje mee mocht.
Nog nagenietend van de dag denk ik terug aan het bericht op de tv, over het weigeren van kinderen met een beperking in een attractiepark.
Ik vind dit nergens voor nodig. Ouders en/of begeleiders weten zelf heel goed wat wel/niet kan. Deze kinderen genieten al, ook al kunnen ze niet overal in. En zeker een park waar ook nog eens in levende lijve helden van de tv aanwezig zijn, zijn ook of juist voor kinderen met een beperking een hele beleving. Dat kun je ze toch niet weigeren …
Zoals ik al aangaf, zit het volgens mij allemaal wel wat genuanceerder in elkaar en is het bericht op een onjuiste manier naar buiten gebracht. Ik wil hier verder niet opin gaan of over oordelen, … maar als ik naar de blije, glunderende gezichten heb gekeken vandaag, dan weet ik zeker dat alle kinderen hebben genoten, of ze nu wel of niet in veel attracties konden.
Ik kan me voorstellen dat bepaalde attracties niet geschikt zijn voor kinderen met een beperking, zeker niet als ze niet stevig kunnen zitten, maar dat geldt dan ook voor kleine kinderen. ‘Gewone’ kinderen die (in de ogen van hun ouders en/of begeleiders) nog te klein zijn of het zelf niet durven, gaan toch ook niet in alle attracties en er zijn toch ook genoeg volwassenen die lang niet in alle attracties durven of willen. Ook zwangeren, mensen met hartproblemen, rugproblemen en/of hoge bloeddruk worden geadviseerd niet in bepaalde attracties te gaan, maar zij worden niet geweigerd aan de poort. Doe dit dan ook niet met mensen met een beperking!
@ngelineWagenaar 