Al vele keren heeft Sylvain Lesley uitgezwaaid als hij op voetbalkamp ging. Sylvain stond er dan wat sneu bij, snapte niet waarom hij niet mee mocht. Bij wedstrijden of toernooien was hij er toch ook altijd bij?
1x hebben we Lesley weggebracht naar een trainingskamp. Sylvain heeft gezien waar Lesley in de tent ging slapen en vervolgens nog een klein stukje van de 1e training gezien, maar ook toen moest hij weer terug naar huis…
Op het moment dat Sylvain hoort dat hij op voetbalkamp mag, is hij helemaal blij en zegt tegen zijn broer ‘Sorry boeffie, maar jij mag niet mee’ met een big smile op zijn gezicht.
In 1e instantie zouden de jongsten van Kids Unitid alleen een dagje naar Ameland komen, waar de oudste kinderen dan een heel weekend verbleven, maar aangezien er niet zoveel ‘groten’ meegingen, mochten de jongste kinderen als ze dat wilden, ook een heel weekend mee.
Er moet wel een begeleider mee. Eigenlijk weet ik niet of ík daar wel zoveel zin in heb, maar ik weet dat Sylvain het geweldig zal vinden, dus hij mag het hele weekend mee.
Als we na onze vakantie de straat inrijden roept Sylvain enthousiast ‘ En nu ga ik op voetbalkamp’, het duurde toen nog 4 weken.
Vele keren heb ik gehoord ‘Morgen, ga ik op voetbalkamp’. In zijn optiek klopt dat ook wel, want voor hem is alles wat geweest is ‘gisteren’ en alles wat nog komt ‘morgen’. Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover…
Sylvain gaat niet meer naar school, zodat hij wat langer kan slapen. Op kamp lukt het vast niet om hem om 19.00 uur op bed te krijgen. Ook al heeft hij er heel veel zin in, hij slaapt er gelukkig geen minuut minder door, hij slaapt lekker uit. Eenmaal wakker kan hij niet wachten, terwijl ik de laatste spullen nog in moet pakken. Zoals zo vaak verloopt alles niet zoals ik het had gepland … Sylvain helpt af en toe even mee met inpakken, maar loopt eigenlijk meer in de weg. Hij vraagt of hij in de tent gaat slapen. Hier heb ik helemaal niet over gesproken, maar later bedenk ik dat Lesley dus eens in een tent heeft geslapen. Ik vertel hem over de boerderij waar we gaan slapen, dit zegt hem natuurlijk helemaal niks, dus zet ik hem achter de computer en laat hem de foto’s van de kampeerboerderij zien. Nu is hij weer een tijd zoet, want hij blijft maar op de foto’s klikken …
En dan staat de moeder van een vriendje voor de deur, we kunnen vertrekken. De beide jongens zitten dolenthousiast op de achterbank. Ze hebben lawaai voor 10, ze hebben er zin in en ook wij krijgen er zo langzamerhand schik in.
Bij de boot aangekomen, staan er al een heleboel teamgenoten in het mooie clubpak te wachten, elk vergezeld van een ouder of andere begeleider en een hoop spullen. Op de boot wordt er gefilmd voor het programma ‘Eilandgasten’. Een moeder en een teamgenoot worden geïnterviewd en Sylvain wordt gevraagd om met de trainer op het dek te voetballen. Dat wil Syl natuurlijk wel, voor hem begint het ‘voetbalkamp’ hier al.
Bij de boerderij aangekomen, kan Syl niet wachten totdat de koffers zijn uitgepakt en hij zijn mooie trainingspak, welke niet bedoeld is om te gebruiken
op ‘voetbalkamp’, kan verruilen voor zijn eigen trainingsbroek. Ik heb z’n veters nog maar net gestrikt en meneer roept ‘Zo en nu ga ik voetballen’.
We zitten in een mooie boerderij, er zijn veel en veel verschillende kamers, slaapkamers van 2 persoons tot 8 persoons, 1 grote eetzaal en 2 huiskamers met tv, een speelruimte met tafeltennistafel en voetbaltafel, een grote keuken en nog 2 kleine keukentjes en buiten een enorme ruimte om te spelen, waaronder een groot voetbalveld.
Er zijn ‘kinderen’ mee in de leeftijd van 8 tot 21 en ze spelen allemaal met elkaar of los van elkaar. Zo mooi om te zien dat al deze kinderen met elk hun eigen handicap, verstandelijk en/of lichamelijk, het zo goed met elkaar kunnen vinden. Er is bijna geen onvertogen woord gevallen. De groten houden goed rekening met de kleintjes, het gaat allemaal als vanzelf. Echt geweldig om te zien.
Sylvain heeft het weekend heel veel afgevoetbald, niet moe te krijgen. Zodra er niks op de planning stond, spoed hij zich naar het voetbalveld, waar ook aldoor wel anderen zijn om mee te voetballen. Het moet een paradijs voor hem zijn geweest. Een heel weekend voldoende vriendjes om hem heen om mee te voetballen en andere dingen te doen.
Hij heeft genoten van alle andere activiteiten, de bingo ‘Als je BINGO roept dan krijg je een prijsje’, dat je dan ook eerst een kaart vol moet hebben of een rijtje vol, dat krijgt hij volgens mij helemaal niet mee. De tractortocht over het strand, waarbij we met 2 tractoren met daarachter karren naar de punt van het eiland zijn gereden om zeehonden te spotten (niks gezien overigens), het bowlen, het samen eten etc. , maar als ik vraag wat hij nu het allerleukste vond, dan is dat toch het voetballen … Daarvoor ging hij natuurlijk ook op kamp, het is immers een ‘voetbalkamp’. Dit heeft hij heel letterlijk genomen.
Ook wij ouders en/of begeleiders hebben genoten, ik denk dat ik hierbij ook voor de anderen kan spreken. Samen hebben we gezorgd dat onze kinderen een geweldig weekend hebben gehad. Onze kok, een van de vaders, heeft heerlijke maaltijden verzorgd samen met zijn team. Alles was goed geregeld.
Wat geweldig dat dit mogelijk was. Mijn complimenten aan de Oprichters van Kids United die dit mogelijk hebben gemaakt, dankzij de vele sponsoren waaronder de Groninger Studenten die met allerlei acties heel veel geld hebben ingezameld voor onze kids, maar natuurlijk ook alle andere sponsoren.
Ik heb genoten van de glunderende gezichten van al deze kinderen …
@ngelineWagenaar 