De laatste dag van het jaar, een terugblik …

                

Buiten waait het behoorlijk hard. De hele nacht heb ik de wind om het huis horen loeien. Wolken drijven in een rap tempo voorbij. Het lijkt wel een aftekening van het afgelopen jaar.
De kinderen zijn al druk bezig zich klaar te maken. Vandaag mag dan eindelijk de hele dag vuurwerk afgestoken worden. Sylvain is nu nog enthousiast, maar ik vraag me af of hij daadwerkelijk meegaat met zijn grote broer. Lesley zullen we de rest van de dag weinig zien. Die vermaakt zich wel buiten.
Zelf zit ik nog in pyama achter mijn computer en overzie vanuit mijn kamertje de boomtoppen en het wolkendek. Het is bewolkt, maar niet echt donker. Het is nog droog, maar de voorspellingen zijn slecht. Voor de mannen en jongens hoop ik dat het rond middernacht droog is. Zonde van al dat vuurwerk anders.

We zijn beland op de laatste dag van het jaar. Zo snel al, ik kan het bijna niet bijhouden. Van de andere kant is het maar goed dat dit jaar achter de rug is. In veel opzichten was het niet het meest fantastische jaar. Een nieuw jaar, nieuwe kansen zullen we maar zeggen.
Het jaar begon met het feit dat ik op 41 jarige leeftijd geen opa’s en oma’s meer had, zoals mijn nichtje zo mooi schreef. Voor mij geld hetzelfde. We zijn dubbele familie, dus hadden dezelfde opa’s en oma’s. In de laatste dagen van 2011 hebben we afscheid moeten nemen van onze laatste opa. Toch ging dit bij mij niet met heel veel verdriet gepaard. Eerder dankbaarheid. Hij ging terug naar mijn oma en ik heb heel lang mogen genieten van het feit dat ik opa’s en oma’s had. Dat is lang niet iedereen gegund en daarbij kwamen we ook nog eens graag bij onze opa en oma. Van de andere opa en oma hebben we minder lang kunnen genieten, mijn oma overleed toen ik 22 was en mijn opa toen ik 23 of 24 jaar was. Toch ben ik blij met het feit dat ik ook hen nog redelijk lang heb mogen meemaken. Ik heb zelfs nog overgrootoma’s en –opa’s gehad. Daar zal ik jullie verder niet mee vervelen.
Mijn gedachten gaan terug naar het afgelopen jaar, ja op zo’n dag als deze word ik altijd wat melancholisch. Gek eigenlijk, het is verder toch een dag als elke andere?
Het jaar begon zonder werk en wat ik toen nog niet wist, is dat het ook eindigt zonder werk. Nog veel heftiger was het feit dat we op dat moment net wisten dat mijn jongste tante ziek was, het klonk niet veelbelovend, maar verder was er nog weinig bekend. We hadden hoop. Die hoop werd in eerste instantie de kop ingedrukt, maar na goede reacties op de eerste chemo’s begon de hoop toch weer te groeien. Helaas was dit van korte duur en is het vanaf het moment dat duidelijk werd dat er geen genezing meer mogelijk was, heel snel gegaan.
Ondertussen wisten we ook dat één van haar broers met dezelfde ziekte kampte. Een heel andere vorm, maar toch … Het is niet te genezen, maar met behandeling is het mogelijk dat hij toch nog een aantal jaren door kan. Toch leek dit in oktober bijna helemaal mis te gaan, maar hij kwam er weer bovenop. Lief oompje, laat jij alsjeblieft de uitzondering op de regel zijn en veel langer dan die paar jaar in ons midden blijven.
Ook werd een nichtje op 37-jarige leeftijd geconfronteerd met een hartinfarct. Gelukkig is dit verder allemaal goed afgelopen, maar deze kant van de familie is dit jaar wel ineens getroffen. Het drukt ons weer met de neus op de feiten dat je gezondheid toch wel het allerbelangrijkste is.
Daarnaast is het ook het jaar van de crisis, geldzorgen wat vooral een ander deel van de familie treft en misschien nog wel veel meer mensen om me heen. Niet iedereen is hier even open in.
Ook ik kan me bij tijden in dit opzicht wel druk maken over de toekomst, maar dit leg ik dan toch maar weer naast me neer. Voorgaande heeft me geleerd meer bij de dag te leven en niet te ver vooruit te kijken.
Op de valreep kreeg ook de broer van Joop nog een operatie. Zijn hart bleek het niet zo goed meer te doen en met de familiegeschiedenis in het achterhoofd, zijn we blij dat hij in aanmerking kwam voor een ICD kastje. Deze kan zijn leven verlengen.

Tja, zul je nu denken. Bestond 2012 dan alleen maar uit sombere tijden? Nee, dat is niet zo en dat hebben jullie in al mijn voorgaande blogs ook wel kunnen lezen. Het afgelopen jaar zijn er ook zeker leuke dingen gebeurd en ik merk (ja ja, ik word echt ouder) dat ik meer kan genieten van kleine momenten.
Op een dag als vandaag gaan mijn gedachten toch even terug naar hen die het niet makkelijk hebben gehad dit afgelopen jaar. Mijn gedachten gaan terug naar mijn tante, dat zij er niet meer is, is nog steeds onwerkelijk voor mij. Ik troost me met de gedachte dat ze nu weer bij haar meisje is en bij haar ouders.
Terwijl ik dit alles schrijf, begint het buiten al aardig te knallen. Af en toe zie ik een vuurpijl voorbij schieten. Om 0.00 uur zal dit eerder andersom zijn denk ik. De boomtoppen zwiepen nog steeds vervaarlijk heen en weer en het wolkendek passeert nog met dezelfde snelheid mijn dakraam.
Ik maak me los van mijn pc. Het wordt tijd om in actie te komen. Er moet nog het één en ander vandaag. Kerstboom aftuigen, boodschappen doen en dan vanavond gezellig met familie het jaar afsluiten.

Allemaal een goede jaarwisseling en de beste wensen voor 2013!
Een nieuw jaar met nieuwe kansen…