Vier jaar geleden liepen Joop en ik voor het eerst in Berlijn, met Joops oudste broer. De stad heeft veel indruk op ons gemaakt, vooral omdat overal nog goed te zien is wat zich hier in en na de oorlog heeft afgespeeld. Toen al zeiden we tegen elkaar, dat dit voor Lesley erg leuk zou zijn om te zien. Lesley houdt van geschiedenis, oude gebouwen en steden. Het leek ons leuk om hier een keer met zijn drieën naar toe te gaan, zonder Sylvain. Even alle aandacht voor onze oudste.
Vorig jaar konden we niet op vakantie, omdat ik net voor de vakantieperiode een baan kreeg en niet weg mocht. In de herfstvakantie kon ik wel vrij krijgen en besloten we om naar Berlijn te gaan. Toch maar met zijn vieren, omdat het na alle drukte toch wel even lekker was om met zijn alle bij elkaar te zijn. Echter, vlak voor de herfstvakantie ging het helemaal niet goed met Sylvain op school. Hij was overprikkeld, moe, dwars, etc. Het was ons nog niet duidelijk wat er precies aan de hand was, maar een vakantie in een grote stad, leek ons op dat moment voor hem geen goed idee. We hebben Berlijn daarom maar even op de lange baan geschoven en gekozen voor de rust van Sauerland.
Inmiddels is de rust wat teruggekeerd. Na een hectisch jaar, lijkt alles nu op zijn pootjes te zijn terechtgekomen. Sylvain heeft zijn plekje gevonden en dat zorgt voor een hoop rust in zijn lijf, maar ook in dat van ons. Deze zomer zijn we wel met zijn vieren weg geweest en daarom hebben we er voor gekozen om in de herfstvakantie onze belofte aan Lesley waar te maken. We zijn met z’n drieën naar Berlijn gegaan. Sylvain mocht bij opa en oma logeren en de hond ging met hem mee.
Sylvain vindt het heel bijzonder dat hij samen met de hond gaat logeren bij opa en oma. Anders gaat alleen Pepper, als wij op vakantie gaan, of alleen Sylvain tijdens zijn maandelijkse logeerweekend. We hebben Sylvain al ruim van tevoren voorbereid dat hij naar opa en oma gaat en wij een paar dagen naar Berlijn. Hij vindt het prima, heeft zin om bij opa en oma te logeren, samen met Pepper. Toch klinkt er in zijn stem op een gegeven moment verontwaardiging door, als blijkt dat hij naar opa en oma gaat en wij naar Berlijn. Komt het omdat we gezegd hebben dat we op vakantie gaan? Met vakantie gaat hij toch altijd mee? Berlijn, zegt hem waarschijnlijk niets en hij heeft dit niet als vakantie bestempeld. Ik weet niet of dit het is, maar bij nader inzien zou dit wel de reden kunnen zijn, waarom hij er ineens meer moeite mee heeft. Hij zegt ineens: ‘Ik mag niet mee hè naar Berlijn, ik ga naar opa en oma met Pepper’. De intonatie is anders dan voorheen. Of is het mijn eigen gevoel? Voel ik me bezwaard dat we voor het eerst met zijn drieën gaan en Sylvain alleen achter laten? Joop en ik zijn samen wel eens vaker een weekend weg geweest, maar dan was Lesley samen met Sylvain bij opa en oma. Dit voelt toch anders.
Ik moet bekennen, ik heb er aan de ene kant best moeite mee, maar aan de andere kant kan ik me er stiekem heel erg op verheugen. Even onbezorgd een paar dagen weg. Lesley dát geven wat andere kinderen met ‘gewone’ broertjes of zusjes, altijd ervaren. Even niet bij alles nadenken, ogen en oren de hele dag gespitst hebben, in de gaten houden waar dat energievretende, goedlachse jongetje nu weer uithangt of wie hij nu weer aanspreekt. Er om denken dat hij op tijd naar de wc gaat, want zelf denkt hij er niet om, totdat hij direct moet en er geen wc in de buurt is … Allemaal zaken waar we nu even niet aan hoeven denken. En na alle strijd met de zalf, het ooglapje, etc. ben ik wel even toe aan wat rust in mijn hoofd.
Sylvain brengen we de dag voor ons vertrek, samen met Pepper bij opa en oma. Hij heeft er zin in. Zegt ons gedag en gaat lekker slapen. Ik voel me nog heel even bezwaard, maar de volgende dag is dit gevoel helemaal weg. We gaan lekker genieten van een paar dagen onbezorgd vakantie vieren met zijn drieën. Ook Lesley heeft er heel veel zin in. Leuk om Berlijn te bezoeken en even alleen met papa en mama …
Rond half 3 komen we de eerste dag in Berlijn aan bij ons hotel. Als we de spullen hebben weggebracht, een plek voor de auto hebben gevonden en een milieusticker hebben zien te bemachtigen, kan onze stedentrip echt beginnen. We kiezen ervoor om de eerste dag alleen te winkelen. De bekendste winkelstraat van Berlijn is vlak bij ons hotel, dus we kunnen er lopend heen. We genieten van het mooie weer, de rust om ons heen (in een drukke stad), kijken onze ogen uit gezien de vele chique modewinkels en struinen rustig rond van winkel tot winkel en bezichtigen tussendoor ook nog de Gedankkirche. Inmiddels begint het al donker te worden. Erg leuk zo met het lekkere weer in het donker en de mooie verlichting. We genieten volop en zitten pas rond een uur of negen aan ons avondmaal.
De twee hierop volgende dagen gaan we vele bezienswaardigheden bij langs, Potzdamer Plätz (waar Lesley voor het eerst een stuk van de muur ziet) met het Sonycenter, de jüdische gedenkstätte, de Brandenburger Tor, Siegelsäule, Reichtag, Unter den Linden, Friedrichstraße, Checkpoint Charlie en we eindigen de eerste dag met eten vlak voor de Brandenburger Tor, waar een geweldige lichtshow blijkt te zijn. Gezien we hier niet met de metro kunnen, moeten we teruglopen naar de Potzdamer Plätz, waar ook een mooie lichtshow blijkt te zijn. Het is al laat als we uiteindelijk in ons hotel terugkomen, maar het maakt niks uit. Het kan.
Joop, die twee weken geleden met zijn knie op een traptrede is gevallen, merkt nu dat hij hier toch nog veel last van heeft. De tweede dag bezichtigen we nog een hoop, maar nemen nu toch meer de metro, we bekijken het langste stuk muur wat nog bewaard is gebleven en nu is veranderd in een openlucht galerie (East side gallery), komen bij de Gendarmenmarkt met de bijna identieke Duitse dom en Franse dom en daartussen het concerthuis. We gaan naar Alexanderplatz, waar we de Fernsehturm bezoeken, nog even winkelen en ook de Berliner Dom bekijken, zowel bij dag als bij avond, want ook hier bevindt zich een lichtshow. Er is deze dagen het jaarlijkse Festival of lights. Wij wisten dit niet, maar het is een mooi cadeautje.
We genieten volop en benutten onze dagen van vroeg tot laat. Even geen rekening houden met de tijd. We zien wel hoe de dag loopt en waar we wanneer aan toe zijn. Regelmatig denken we aan Sylvain, de lichtshows had hij prachtig gevonden, maar ook opmerkingen als ‘toch wel lekker dat we nu even niet in de gaten hoeven houden waar een wc is’, ‘dit had Sylvain niet vol kunnen houden’, ‘dit zijn allemaal veel te veel prikkels voor Sylvain’, etc. passeren de revue tijdens deze dagen. Hij is steeds in onze gedachten, maar we genieten nu toch even van zijn afwezigheid.
De laatste dag, rijden we op de terugweg nog langs het Olympisch stadion van Berlijn. Ook hier ligt een groot stuk geschiedenis. Daarna zit het erop en rijden we richting opa en oma. We willen Sylvain graag weer zien, zijn er wel weer aan toe.
Berlijn is zeker de moeite waard en ik heb er geen spijt van dat we dit met ons drieën hebben gedaan. Voor Sylvain waren het veel te veel prikkels geweest en door hem mee te nemen, krijgen wij ook teveel prikkels. Nu zijn we lichamelijk vermoeid, maar geestelijk uitgerust. We hebben er goed aan gedaan en aan dit gevoel heeft de opmerking van Sylvain bij thuiskomst -waarbij hij ons toch nog even liet weten, dat het hem niet helemaal zinde dat hij niet mee mocht- niets veranderd.
@ngelineWagenaar 