De laatste schoolweek, tegenwoordig moet ik zeggen weken, want de middelbare school is al eerder klaar, vind ik altijd erg hectisch en rommelig. De structuur is er helemaal uit, want er gebeuren allemaal andere dingen, zoals schoolreisjes, boeken wegbrengen, rapporten halen, eindgesprekjes voeren, afscheid nemen etc. en dat niet alleen op school, maar ook bij zwemles, voetbal etc.
Ik word er al hyper van, wat moeten de kinderen wel niet en al helemaal de kinderen in het speciaal onderwijs.
Ik probeerde daarom meestal mijn laatste werkdag niet gelijk te laten vallen met die van de kinderen, werkte liever nog even 1-2 week door als zij al vakantie hadden, want dan komt niet alles tegelijk. De laatste werkdagen voor de vakantie zijn vaak ook erg druk, alles moet nog even af, want het kan geen 3-4 weken blijven liggen.
Voor het eerst heb ik hier dus even geen last van. Toch vind ik ook nu de laatste weken wel rommelig en druk.
Direct na ons weekend Manchester had Lesley zijn schoolreis. Dit was ook gelijk zijn laatste week of eigenlijk waren het nog 2 dagen dat hij op school hoefde te zijn.
Op woensdag moesten de boeken in geleverd en kregen ze hun rapport. Normaal gesproken een kwestie van wegbrengen en ophalen, maar deze mentor vond het leuk als ook de ouders bij de rapportuitreiking aanwezig waren. Joop moest werken, maar ik kon natuurlijk wel even komen.
2 leerlingen hielden nog een presentatie met allemaal leuke foto’s die ze in de loop van het jaar hadden gemaakt in de klas (leve de mobiele telefoon met fotocamera), de mentor zelf had voor elke leerling nog een praatje met een toekomstperspectief wat hij voor de betreffende leerling voor ogen had. Erg leuk gedaan, maar met meer dan 30 leerlingen een hele zit.
De volgende dag volgde het schoolreisje van Sylvain, zoals eerder beschreven een leuke ervaring. Sinds kort doe ik vrijwilligerswerk voor een redactie en houdt dan 1 dag in de week de mail etc. bij. Erg leuk om te doen en soms hoeft er ook helemaal niks, maar ik had nu wel even het gevoel van ‘Wanneer kan ik nog solliciteren?’ want er komen ineens toch wel erg interessante vacatures voorbij. Zo kun je het als werkzoekende dus toch nog heel druk hebben.
Afgelopen week was Lesley dus al vrij en hoefde niet meer op tijd zijn bed uit. Sylvain, die daar veel meer moeite mee heeft, moest het nog wel, maar vond het eigenlijk niet eerlijk. Daar zaten we dan met z’n tweeën, waarom is Lesley er niet? Waarom hoeft hij niet meer naar school? Tja, hoe leg je dat nu uit.
Op school worden deze week nog 2 verjaardagen gevierd, de klas moet verhuizen van lokaal, er is ook nog een juffendag gepland, maar deze is door verdrietige omstandigheden niet door gegaan en in de ‘oude klas’ werd druk gesloopt en geboord etc. Iets waar Sylvain absoluut niet tegen kan en met hem meerdere leerlingen. Ik snap ook niet hoe je dit als school met speciaal onderwijs en kinderen met een autismestoornis kan bedenken om dit onder schooltijd te doen. Op de dag dat er daadwerkelijk ‘verhuisd’ moet worden, moeten de kinderen de deur uit. De weersvoorspellingen zijn niet zo best en om de onrust die er al in het lijf van Sylvain zit niet nog groter te maken hebben we in overleg besloten Sylvain maar een dag thuis te laten. De volgende dag echter wordt er dus toch onder schooltijd al gesloopt.
Sylvain moet dit thuis en bij anderen, die er niet veel van begrijpen waar hij het nu over heeft, in geuren en kleuren vertellen en herhaalt het ook nog eens keer op keer …
Ondertussen zijn we als familie druk bezig het huis op te knappen van onze zieke zus, schoonzus, tante …. Iets wat we met veel liefde doen.
Hectiek en drukte alom en dan moeten de anderen daarnaast ook nog werken, af en toe vraag ik me af hoe ik dat toch al die jaren heb gedaan.
Ondertussen bedenk ik me op het laatste moment dat ik de juffen en de chauffeur nog een afscheidspresentje wil geven. Ik ben niet zo van de kant en klare cadeautjes, maar wil graag iets persoonlijks geven, wat inhoudt dat ik weer aan de knutsel ga. Dit doe ik met veel plezier, het geeft mij voldoening en ook rust om er mee bezig te zijn, maar voorgaande jaren, moest dit dan altijd nog laat in de avond. En het kost altijd meer tijd dan ik vooraf bedenk. Ook nu is dit weer het geval, met het verschil dat ik het nu overdag kan doen of er in elk geval overdag al mee kan beginnen, waardoor ik niet tot in de late uurtjes bezig ben. Wat dat betreft geniet ik er nu maar even van dat ik de dingen met meer rust kan doen.
Ondanks dat voel ik toch de onrust en bemerk ik de onrust dubbel en dwars bij mijn jongste zoon. Hij is echt aan vakantie toe, even niet op tijd z’n bed uit, even niet op tijd z’n bed in (waar moeders ook heel blij mee is) even niet de dagelijkse structuur…
Voor het eerst in al die jaren heb ik samen met mijn kinderen 6 weken vakantie, althans zo ziet het er nu naar uit. Het solliciteren gaat natuurlijk wel gewoon door en daar moet ik nu een ander tijdstip van de dag voor vinden.
Ben benieuwd hoe ik dat zal vinden om 6 weken lang de kinderen om me heen te hebben, hier heb ik geen ervaring mee. We laten wel deze weken de structuur een beetje los. Gaan over in de vakantiestand. Sylvain zal nog steeds zijn 12 uur nachtrust nodig hebben, maar dit hoeft niet meer van 7-7, dit wordt langzaam aan van 9-9 of zelfs 10-10. Gek genoeg kan Sylvain daar heel goed in meegaan, maar des te moeilijker is het om de structuur na de vakantie weer op te pakken.
Dit is echter van latere zorg. Ik ga er nu eerst van genieten. En hoe lekker het vooruitzicht van 6 weken ‘vrij’ me op dit moment ook lijkt, volgend jaar hoop ik toch echt weer maximaal 4 weken vakantie te hebben of ik moet al een leuke baan in het onderwijs kunnen vinden …
@ngelineWagenaar 