Mijmeren op de bank

Als ik wakker word, is het nog donker buiten. Minder donker als op de dagen dat ik naar het werk ga, maar nog te donker om zonder licht te kunnen lezen. Gelukkig staat de kerstboom er inmiddels en zijn er vele andere lichtjes in de vensterbanken aanwezig om het gezellig te maken.
Vorig jaar waren we nog druk bezig met klussen in deze tijd van het jaar. Dit jaar kan ik genieten van de gezelligheid in huis. Lekker nog even in alle rust lezen onder het genot van een kopje koffie met de subtiele lichtjes aan. De mannen zijn al naar het werk en mijn jongste zoon ligt nog in bed. Heerlijk, nog even tijd voor mezelf. Gun jij je dat ook zo nu en dan en kan jij daar ook zo van genieten?

De sneeuw was vroeg dit jaar, of is dat alleen maar een gevoel dat ik heb? Helaas blijft de sneeuw tegenwoordig niet lang meer liggen, de temperatuur blijft niet echt onder het vriespunt, waardoor het daar de kans niet toe krijgt. Ik ben geen wintermens, maar geniet wel van een witte wereld, met bomen en stuiken die helemaal wit zijn van sneeuw en/of rijp, een lekker zonnetje erbij, dikke kleren aan en dan lekker naar buiten. Inmiddels is het weer grauw en grijs en blijft het lang donker buiten.
Ik heb de laatste twee weken veel verschillende weersomstandigheden ervaren op weg naar en van het werk. Op de terugweg naar huis is het met regenachtig weer donker en dan ook echt donker, want met de bewolking kan de maan ook niet zijn licht doen schijnen. Als het dan ook nog regent, is het zicht echt slecht.
Dan vind ik het nog prettiger om te rijden in lichte mist. Dit heeft wat mysterieus, de flarden mist over de velden. Het voelt dan op de één of andere manier ook minder donker. Vooral in de ochtend kan ik daar van genieten. De misbanken over de met rijp bedekte velden en als dan de zon vervolgens heel voorzichtig toch ook nog een beetje door kan komen, is het plaatje compleet.
Gezellig vind ik het ook om te rijden door een landschap waar je van alle kanten verlichte huizen ziet. Het lijkt wel alsof mensen steeds vroeger beginnen met hun huis te versieren en niet alleen binnen, maar ook steeds meer buiten. Ik vind het leuk om te zien en het maakt ook de rit naar huis wat minder donker.
Zo zit ik te mijmeren op de bank, terwijl ik de tractoren verlicht voorbij hoor en zie rijden. Wat toch een heerlijk plekje, hier op de bank voor het raam. Van lezen komt niet zoveel.

Bijna een jaar geleden trokken we in dit huis, alle seizoenen hebben we nu meegemaakt en ik kan zeggen (na even een dip na onze vakantie) dat ik er echt volop van geniet. De laatste jaren heb ik tijdens de ritten naar en van het werk naar huis, veel gekeken naar al die huizen in de velden op het platteland. ‘Zou ik daar ook kunnen aarden? Wat lijkt me een leuke plek om te wonen?’; zijn gedachten die vaak door mijn hoofd zijn gegaan. Vooral in de zomerperiode. Dan leek het me zo heerlijk om meer buiten te wonen, meer ruimte om me heen, een grotere tuin om lekker in te zitten, zonder heel veel verschillende buren, en gesprekken die ik letterlijk kon volgen, om me heen. Maar zou het in de donkere maanden ook nog wel zo leuk zijn, vroeg ik me dan vaak af. De afstanden als het slecht weer is. Niet even makkelijk lopend naar de winkel als het te glad is voor de fiets. Maar aangezien ik de laatste jaren toch al veel meer afhankelijk was van de auto voor mijn werk, werd dit steeds minder belangrijk.
Inmiddels kan ik zeggen, dat ik zowel in de winter, de lente, de zomer en herfst, geniet van dit nieuwe stekje. We hebben veel regen gehad, maar ook dan is het hier gewoon gezellig.
Vorig jaar hebben we ons net voor de Kerst hier geïnstalleerd (laat op Kerstavond, hadden we het grootste deel van de spullen over) en hebben hier onze 1^e Kerst gevierd. Echter, moest het oude huis nog echt leeg en schoon voor de overdracht op 2 januari. Echt genieten van de periode tussen Kerst en Oud en Nieuw hebben we toen niet kunnen doen.
Ik hoop dus dit jaar lekker te kunnen genieten van de aanloop naar de kerstdagen en de periode tussen Kerst en Oud en Nieuw. Als ik zo om me heen kijk, naar de gezellige lichtjes, moet dat wel gaan lukken en wat het weer betreft, daar laat ik me niet door leiden. Alhoewel … een witte Kerst toch wel erg leuk zou zijn.
(Geschreven 13-12-2023)

Storm, werk en een schrijfevenement.

            

Het is nog donker buiten. De wind giert om het huis en de bomen gaan wild tekeer. Zachtjes stap ik het huis uit, want ik wil de rest niet wakker maken. Met lichte tegenzin stap ik op de fiets. Weer tegenwind, net als gisteren, maar je wilt wat. Ik heb een onrustige nacht achter de rug. Dat gebeurd wel vaker als ik vroeg op moet staan, bang om niet op tijd te zijn, maar nu vooral omdat ik niet kon beslissen wat te doen. De trein van 7.04 uur nemen, met de kans dat ik de eerste presentatie mis, of toch een trein eerder, wat inhoudt dat ik niet met de bus naar het station kan en weer met die harde wind op de fiets moet. Wat ook niet meehelpt is dat ik op zolder de wind heel erg hard om het huis hoor loeien, met regelmatig een harde windstoot tussendoor. Het is echter nog steeds droog en ik heb me voorgenomen als het droog is, toch maar de trein eerder te pakken.
Ik stap dus met lichte tegenzin op de fiets, maar kan ook wel genieten van de harde wind die door de bomen raast. Dat geluid, daar hou ik wel van, en vooral als ik aan de wandel ben dan kan ik er echt met plezier naar luisteren. Nu ploeter ik er tegen in en het verbaast me hoe slecht mijn conditie weer is, na acht maanden niet regelmatig gefietst te hebben. Deze week ben ik er weer mee begonnen, want het is mijn eerste werkweek na acht maanden. De eerste werkweek na drie jaar dat ik weer als diëtist aan de slag kan. Het was een vermoeiende week, waarbij ik met name het nieuwe programma heb moeten leren kennen, allemaal nieuwe gezichten zag op één na, jaja ik kreeg zelfs nog een oud cliënt van mijzelf op het spreekuur uit mijn Thuiszorgtijd, en af en toe diep moest graven om mijn kennis weer naar boven te halen. Toch verbazingwekkend dat oude routines zover weggestopt lijken, maar er dan toch wel uitkomen. Ik moest heel hard nadenken hoe ik uitleg aan een cliënt wat diabetes is, welke informatie ik geef in welke volgorde, maar eenmaal beginnend komt de uitleg er toch, iets minder routinematig, als vanzelf weer uit. Wat ben ik blij weer even als diëtist aan de slag te kunnen.
Hieraan denkend vervolg ik mijn weg richting station, het fietsen gaan niet snel, ik heb het warm, maar gelukkig zijn de windstoten minder heftig als gisteren. Toen zag ik op een gegeven moment een aantal kinderen een stuk voor mij op de grond liggen. Net voordat ik de plek genaderd was, waren ze opgestaan en aan de kant gaan staan en voelde ik waardoor ze gevallen waren. Het lukt mij om te blijven staan, maar verder fietsen lukte niet. Een enorm windstoot kwam achter het hoge gebouw vandaan, ook achter mij stonden de fietsers stil en probeerden we,  eerst lopend, onze weg te vervolgen. Zo plotseling als de windstoot er was, was hij ook weer verdwenen en kon ik weer opstappen en mijn weg al ploeterend vervolgen.
Opnieuw kom ik bezweet aan, stal mijn fiets, haal een kop koffie en neem plaats in de trein. Het is nog rustig. Ik ben benieuwd wat deze dag me gaat brengen. Een hele dag vol verschillende presentaties van mensen die al één of meerdere boeken hebben uitgegeven, hoe ze dit hebben gedaan, etc. Ik heb natuurlijk ook al een boek uitgegeven, maar dat voelt toch anders, omdat het een biografie is. Nu heb ik een heel ander boek in mijn hoofd, waar ik ook zeker wat mee wil doen en hier kan ik wel wat hulp bij gebruiken. Ik hoop dat deze dag me weer een stuk verder brengt.

In Hilversum aangekomen zoek ik kijkend op mijn briefje mijn weg. Om mij heen lopen er meer vrouwen met briefjes of een telefoon in hun hand te zoeken. Zouden zij ook allemaal naar ‘Schrijf! 2015’ gaan? Een aantal lopen in de zelfde richting en we spreken elkaar aan, ja ook zei  gaan naar het schrijfevenement. Terwijl we door de nog immer razende storm lopen, wisselen we ervaringen uit. Wie is er al bezig met een boek schrijven? Sommigen hebben hier ook hulp van een schrijfcoach bij ingeschakeld en ik hoor hoe dit in zijn werk gaat.  Een grote som geld hebben ze hiervoor over. We hebben allemaal dezelfde droom, wie van ons zal het lukken om daadwerkelijk een boek uit te geven? Ik spreek iemand die zelf een website heeft waarop ze recensies, interviews en meer over fantasyboeken plaatst. Het past niet bij mijn genre, maar we wisselen toch visitekaartjes uit. Wie weet waar het goed voor is. Leuk om op deze manier anderen, gelijkgestemden, te ontmoeten.
Aangekomen bij het theater, zien we dat er met name vrouwen op dit evenement zijn afgekomen. Op een enkele man na zijn het allemaal vrouwen, jong, oud, er tussenin. Willen die allemaal net als ik een boek schrijven?
Mijn nichtje is hier ook, we hebben niets afgesproken, maar als ik een plekje in de zaal zoek en ga zitten, blijkt ze vlak achter me te zitten. Zij is redacteur en nu bezig met de schrijversvakschool. Weer een vierjarige opleiding, knap hoor. Ook ik heb nagedacht over de schrijversvakschool. Ik wil niet de volledige opleiding gaan doen, maar delen, kan echter niet goed kiezen of ik fictie of non-fictie wil volgen. Nu ik weer aan het werk ben als diëtist en me wil aanmelden als herintreder, zal ik hier ook veel voor moeten doen. Ik schuif deze wens nog maar even voor me uit.

Het is een leuke, interessante dag met verschillende sprekers. De eerste spreekster zat vorig jaar in de zaal en brengt in maart haar eerste boek uit. Ze vertelt hoe zij te werk is gegaan en welke stappen ze heeft gezet. Een pittige, gedreven tante met veel zelfdiscipline. Ik heb bewondering voor haar, maar kan me niet met haar vereenzelvigen. Ook spreekt er een bestsellerauteur. De ‘gemakkelijke’ manier waarop zij haar boeken blijkt te schrijven en uitgeven, wijzen op jarenlange ervaring, maar ook zij is ooit ergens begonnen. De schrijfcoaches van boekschrijven.nl zelf vertellen hun verhaal en geven ons korte schrijfopdrachten. We krijgen een dictee om onze taalkennis te testen en leren over schrijven en schrappen. Het is een lange, maar inspirerende dag en ik heb hier zeker het nodige van opgestoken. Vooral het beschrijven van je personages, het wel of niet in zijn of haar hoofd gaan zitten, hoe introduceer je je personages, betrek er niet teveel in, daar heb ik veel van geleerd. Bij schrijven hoort veel schrappen, maar niet direct in de eerste versie. Wat neem je wel op in je verhaal en wat niet, hoe breng je structuur aan in je schrijfproces en wat doe je om je creativiteit aan te wakkeren, allemaal zaken waar ik wat mee kan. Het was voor mij een interessante, leuke, gezellige dag met voldoende inspiratie om verder te kunnen met mijn boek. Ideeën genoeg om mijn hoofdpersonage verder te ontwikkelen en ik ga het aantal personages in mijn boek flink schrappen. Dit geeft te veel onrust, je moet teveel uitdenken en … het is helemaal niet nodig!