Mijmeren op de bank

Als ik wakker word, is het nog donker buiten. Minder donker als op de dagen dat ik naar het werk ga, maar nog te donker om zonder licht te kunnen lezen. Gelukkig staat de kerstboom er inmiddels en zijn er vele andere lichtjes in de vensterbanken aanwezig om het gezellig te maken.
Vorig jaar waren we nog druk bezig met klussen in deze tijd van het jaar. Dit jaar kan ik genieten van de gezelligheid in huis. Lekker nog even in alle rust lezen onder het genot van een kopje koffie met de subtiele lichtjes aan. De mannen zijn al naar het werk en mijn jongste zoon ligt nog in bed. Heerlijk, nog even tijd voor mezelf. Gun jij je dat ook zo nu en dan en kan jij daar ook zo van genieten?

De sneeuw was vroeg dit jaar, of is dat alleen maar een gevoel dat ik heb? Helaas blijft de sneeuw tegenwoordig niet lang meer liggen, de temperatuur blijft niet echt onder het vriespunt, waardoor het daar de kans niet toe krijgt. Ik ben geen wintermens, maar geniet wel van een witte wereld, met bomen en stuiken die helemaal wit zijn van sneeuw en/of rijp, een lekker zonnetje erbij, dikke kleren aan en dan lekker naar buiten. Inmiddels is het weer grauw en grijs en blijft het lang donker buiten.
Ik heb de laatste twee weken veel verschillende weersomstandigheden ervaren op weg naar en van het werk. Op de terugweg naar huis is het met regenachtig weer donker en dan ook echt donker, want met de bewolking kan de maan ook niet zijn licht doen schijnen. Als het dan ook nog regent, is het zicht echt slecht.
Dan vind ik het nog prettiger om te rijden in lichte mist. Dit heeft wat mysterieus, de flarden mist over de velden. Het voelt dan op de één of andere manier ook minder donker. Vooral in de ochtend kan ik daar van genieten. De misbanken over de met rijp bedekte velden en als dan de zon vervolgens heel voorzichtig toch ook nog een beetje door kan komen, is het plaatje compleet.
Gezellig vind ik het ook om te rijden door een landschap waar je van alle kanten verlichte huizen ziet. Het lijkt wel alsof mensen steeds vroeger beginnen met hun huis te versieren en niet alleen binnen, maar ook steeds meer buiten. Ik vind het leuk om te zien en het maakt ook de rit naar huis wat minder donker.
Zo zit ik te mijmeren op de bank, terwijl ik de tractoren verlicht voorbij hoor en zie rijden. Wat toch een heerlijk plekje, hier op de bank voor het raam. Van lezen komt niet zoveel.

Bijna een jaar geleden trokken we in dit huis, alle seizoenen hebben we nu meegemaakt en ik kan zeggen (na even een dip na onze vakantie) dat ik er echt volop van geniet. De laatste jaren heb ik tijdens de ritten naar en van het werk naar huis, veel gekeken naar al die huizen in de velden op het platteland. ‘Zou ik daar ook kunnen aarden? Wat lijkt me een leuke plek om te wonen?’; zijn gedachten die vaak door mijn hoofd zijn gegaan. Vooral in de zomerperiode. Dan leek het me zo heerlijk om meer buiten te wonen, meer ruimte om me heen, een grotere tuin om lekker in te zitten, zonder heel veel verschillende buren, en gesprekken die ik letterlijk kon volgen, om me heen. Maar zou het in de donkere maanden ook nog wel zo leuk zijn, vroeg ik me dan vaak af. De afstanden als het slecht weer is. Niet even makkelijk lopend naar de winkel als het te glad is voor de fiets. Maar aangezien ik de laatste jaren toch al veel meer afhankelijk was van de auto voor mijn werk, werd dit steeds minder belangrijk.
Inmiddels kan ik zeggen, dat ik zowel in de winter, de lente, de zomer en herfst, geniet van dit nieuwe stekje. We hebben veel regen gehad, maar ook dan is het hier gewoon gezellig.
Vorig jaar hebben we ons net voor de Kerst hier geïnstalleerd (laat op Kerstavond, hadden we het grootste deel van de spullen over) en hebben hier onze 1^e Kerst gevierd. Echter, moest het oude huis nog echt leeg en schoon voor de overdracht op 2 januari. Echt genieten van de periode tussen Kerst en Oud en Nieuw hebben we toen niet kunnen doen.
Ik hoop dus dit jaar lekker te kunnen genieten van de aanloop naar de kerstdagen en de periode tussen Kerst en Oud en Nieuw. Als ik zo om me heen kijk, naar de gezellige lichtjes, moet dat wel gaan lukken en wat het weer betreft, daar laat ik me niet door leiden. Alhoewel … een witte Kerst toch wel erg leuk zou zijn.
(Geschreven 13-12-2023)

De donkere dagen voor kerst …

                  

Zo worden de dagen van dit moment wel genoemd. Ik moet toegeven dat het ’s ochtends nog erg donker is, als ik wakker word en in de middag wordt het ook al vroeg donker. Toch valt het met de sneeuw van de afgelopen dagen met de duisternis wel mee. Sneeuw zorgt toch voor licht in het donker.  Ik vind het dus niet zo donker buiten.
Er zijn mensen die veel moeite hebben met deze dagen, door te weinig daglicht of doordat ze dierbaren moeten missen. Dit gemis wordt vaak extra gevoeld op en rond de feestdagen …

Zelf vind ik de dagen naar de kerst toe juist gezellig. Op de radio klinkt sfeervolle muziek. De kerstboom komt weer in huis, wat zorgt voor een gezellige sfeer. Als je buiten loopt in de vroege ochtend of ’s avond zie je in vele huizen de kerstverlichting branden vergezeld met vele andere decoratieve versieringen. Het geeft mij altijd een gevoel van saamhorigheid, bezinning en gezelligheid. Al hou ik niet van de al te opzichtige kerstversiering, die dan vaak buitenshuis wordt tentoongesteld.
Kerst is inmiddels ook een erg commerciële aangelegenheid geworden. Dat vind ik dan weer jammer. Supermarkten verkopen vele kerstartikelen en overal kun je tegenwoordig kant en klaar of snel klaar maaltijden halen om het je gemakkelijker te maken bij de bereiding van het overdadige kerstdiner. Daar heb ik nog nooit iets van gesnapt, dat vele eten tijdens de kerstdagen. Begrijp me niet verkeerd, ook ik hou best van lekker eten, vind het ook  leuk om gezellig met de familie aan tafel te zitten of uit eten te gaan, maar het gaat me dan vooral om het gezellig samen zijn en genieten van een lekker hapje en drankje, maar dit hoeft niet veel te zijn. Misschien wel juist niet veel te zijn, want met deze dagen gaan mijn gedachten vaker dan anders naar mensen die het niet zo goed hebben. Ver van huis, maar ook steeds meer dicht bij huis. Met verbazing sta ik te kijken wat mensen allemaal in hun winkel karretje laden, zo vlak voor de kerstdagen. Het lijkt wel alsof ze bang zijn om in een enorme sneeuwstorm terecht te komen, dat ze de deur niet meer uit kunnen of wat dan ook. ‘Gaan ze dat echt allemaal opeten in die 2 dagen?’ denk ik dan. ‘Ach misschien krijgen ze wel een heel huis vol visite’, vergoelijk ik het dan ook nog een beetje. Aan de andere kant schaam ik me voor dit tafereel en denk aan alle mensen die niet te eten hebben of niet dagelijks iets te eten hebben …
Op mijn spreekuur luisterde ik soms verbouwereerd naar mensen die in oktober/november al precies wisten wat ze met de kerstdagen gingen eten. Die dan al druk bezig waren met het zoeken naar recepten etc. Begrijp me ook hier niet verkeerd, ik prijs het juist als iemand zoveel mogelijk zelf alles klaarmaakt en wilde wel dat ik het uitgebreid koken wat meer in me had. Het lukt me echter  niet  om hier tijden van tevoren mee bezig te zijn, daarvoor is het eten tijdens de feestdagen toch niet zo belangrijk voor mij, niet belangrijker dan eten is tijdens de rest van de dagen van het jaar.
Ik koester juist de kerstgedachte, het gezellig samenzijn en wat doen voor een ander.  Niet het overdreven vele eten en de uit de hand gelopen cadeaus.
Gelukkig wordt er in deze tijd ook veel gedaan voor de minder bedeelden. Mijn hart stroomt over als ik hoor hoeveel cadeautjes er gebracht worden naar de grootste kerstboom van de wereld in IJselstein. Mijn oudste zoon had het liefst ook persoonlijk een cadeautje heen gebracht. Binnenkort begint ook Serious Request weer, ook een actie voor een goed doel welke ook nog zorgt voor veel gezelligheid in de huiskamer.
Ja juist die gezelligheid, daar geniet ik van. Gezellig de lampjes van de kerstboom aan, kaarsjes die branden, gordijnen dicht, muziek op de achtergrond, knutselend aan de eettafel, kerstkaartjes maken bijvoorbeeld. Nee, zo merk ik niet zoveel van de donkere dagen. De weken voor de kerst zijn ook vaak druk. Zelfs nu ik niet aan het werk ben is er toch veel te doen. Van de week, toen ik met de hond langs de basisschool van Lesley liep, bedacht ik me wat heerlijk het toch is dat ik nu geen hapjes meer hoef te maken voor het ‘kerstdiner’. Voor de kinderen natuurlijk hartstikke leuk, maar voor de kerst was het op het werk altijd extra druk, dus kwam het eigenlijk niet uit.
Prompt kreeg ik die middag een briefje mee van Sylvains school of ouders hapjes wilden maken voor de kerstlunch. Voorgaande jaren werd er naar mijn idee gewoon kerstbrood gegeten op school en verder niet … dus dit jaar toch weer ‘verplicht’ hapjes maken. Niet zoveel, want er zitten veel minder kinderen in de klas, maar het meeste zal Sylvain met zijn glutenvrije dieet niet kunnen eten, dus dat wordt toch wat extra voor hem apart klaarmaken.

Al met al een leuke, gezellige en drukke tijd, voordat de kinderen 2 weken vakantie hebben. De kerstboom blijft staan tot oudjaarsdag. Dan ben ik er vaak ook wel klaar mee. Daarna beginnen in mijn ogen pas echt de donkere dagen. Ik heb geen moeite met de dagen voor kerst en oud & nieuw, maar juist met de maanden januari en februari. Dan gaat alles weer zijn gewone gangetje, is het nog donker en vooral vaak vies, nat of koud weer. In de herfst kan ik dat nog wel hebben en ook in aanloop naar de feestdagen, maar daarna duurt het toch verschrikkelijk lang voordat het eindelijk voorjaar is…
Ík spreek dus eigenlijk meer over de donkere dagen na nieuwjaarsdag …