Verjaardag op vakantie

          Als je in juli of augustus jarig bent, heb je grote kans dat je verjaardag in de vakantie valt. De één zal het leuk vinden, de andere misschien juist niet.
Vooral als je nog jong bent gebeurd het regelmatig of elk jaar dat je niet op je verjaardag kunt trakteren in de klas, maar dat dit of voor de vakantie of na de vakantie plaatsvindt.
Het kan inhouden dat je niet zoveel bezoek krijgt op je verjaardag, omdat veel mensen op vakantie zijn. Of het kan voorkomen dat je zelf op vakantie bent op je verjaardag.

Lesley is op 15 augustus jarig, dus de ene keer valt z’n verjaardag wel in de vakantie en de andere keer niet. Toen hij nog jong was probeerden we op zijn verjaardag altijd weer thuis te zijn, dit is 1x niet gelukt. Nu hij wat ouder is, maakt het hem niet zoveel meer uit en houden we hier geen rekening meer mee. Het heeft ook voordelen. Je kunt je verjaardag vaker vieren.
Dit jaar was het de 3e keer dat we zijn verjaardag op vakantie vierden. Dit keer voor het eerst met een grote groep familie.
De 1e keer was toen Lesley 7 jaar werd. We waren toen in Turkije met zijn vieren. Lesley heeft een superverjaardag gehad. We zaten in een appartement op een klein complex, waar we rond het zwembad contact hadden met verschillende families. Samen met hen hebben we langs de rand van het zwembad taart gegeten en heeft Lesley kadootjes gekregen. Dat vond hij toch wel heel bijzonder, maar het mooiste was het kado wat hij van papa en mama kreeg. Dat had hij nooit verwacht en daar heeft hij het nu nog over. In die tijd was Lesley  helemaal gek van quads en per toeval zagen we dat deze vlakbij ons appartement te huur waren. Samen met papa heeft hij een uurtje op een quad mogen toeren.
De 2e keer was vorig jaar. Toen waren we met z’n vieren in Italië. 15 augustus is in Italië een nationale feestdag, dus het merendeel van de winkels is dicht, maar we hebben wel relaxed door een mooie stad, Lucca, geslenterd en konden hier lekker uit eten. Voor ons als ouders een heerlijke, relaxte verjaardag.
Dit jaar waren we dus weer in Italië, maar nu met 11 man sterk.
We hadden helaas geen taart, want de bakker was dicht en de dag ervoor waren we in Rome geweest en konden bij thuiskomst geen taart meer halen.
Bij het wakker worden was Lesley erg verbaast. In huis en buiten was er voor hem versierd, iets dat al jaren niet meer gebeurde, geregeld door een oom en tante. ’s Nachts was er al voor hem gezongen en dit deden we na het ontbijt nog dunnetjes over en daarna volgden de cadeautjes. De rest van de dag hebben we bij het huis vertoefd, gehangen bij het zwembad, op de bank voor de tv, op het overdekte terras etc. en ’s avonds wilden we uit eten gaan.
Het was al laat, voordat we alle 11 klaar waren voor vertrek, iets wat wel meer gebeurd als je met zovelen bent. We wilden in 1e instantie wel weer naar het meer van Bolsena om te eten, maar besloten het nu toch maar in het dorp te proberen. We hadden hier een tentje gezien, trattoria genaamd en dachten dat we hier wel pizza of iets anders konden eten. We werden netjes ontvangen, de tent was helemaal leeg, deed ook niet erg gezellig aan vond ik, heel wat anders dan aan het meer van Bolsena met het geluid van het klotsende water op de achtergrond. We kregen de kaart en zagen tot onze verbazing dat er helemaal geen pizza te verkrijgen was. Een deel van ons had hier toch zeker wel op gerekend. Wat nu? Ze begrepen ons ook al niet goed over het eten van Sylvain, of ze dat voor ons op konden warmen.
Niet zo netjes, maar we hebben wel heel beleefd aangegeven, dat de kaart niet helemaal was wat wij hadden gehoopt en zijn zo met z’n allen weer opgestapt. Vraag me wel af wat ze nu van ons dachten.
Zo kwamen we terecht bij een ‘afhaaltoko’. Hier kon je zowel pizza als pasta, kip en aardappeltjes, lasagne etc. krijgen. Het zaakje was klein, er stapten ook net 4 Nederlanders binnen die helemaal op de fiets vanuit Nederland hierheen waren gekomen, dus we besloten om eten te bestellen en dit maar mee te nemen naar ons huis. Daar hebben we gezellig buiten op het terras onze maaltijd gegeten. Toch wel een grappige wending aan het ‘uit eten’ gaan.
Ons toetje hebben we daarna met 9 man gehaald bij de Gelateria bij Civita di Bagnoregio en hier ook genuttigd. We hadden nog goede herinneringen aan het chillen op de brug naar de Civita 5 jaar geleden bij zonsondergang en het leek ons leuk dit nog een keer te doen.
We waren nu iets later, dus de zonsondergang hebben we gemist, maar het was zeker de moeite waard om in de avond de brug en de Civita te bezoeken. Dit keer zijn we wel  helemaal naar de ingang gelopen om nog wat mooie plaatjes te schieten van de entree van de Civita bij avond.
Het is zo heerlijk om met deze temperaturen ’s avonds nog in korte broek etc. buiten te kunnen lopen. De klim naar de Civita was nu een stuk minder vermoeiend dan in de brandende zon.
Tot slot hebben we bij het huis de verjaardag op het dakterras afgesloten met een disco, zodat Lesley de box die hij had gekregen voor zijn verjaardag kon uitproberen.
Ik denk of weet eigenlijk wel zeker dat Lesley heeft genoten van zijn verjaardag op vakantie en wij met hem.

                            

Persoonlijk vind ik een verjaardag op vakantie wel zo leuk. Een stuk relaxter als thuis, je hoeft als ouder niet te koken, niet de hele tijd met kopjes koffie, thee, frisdrank, taart, kaas, worst etc. te slepen en de visite is bij wijze van spreken alweer weg, voordat je ook maar een woord met ze hebt kunnen wisselen. Dit houden we er maar in.
Overigens hebben we inmiddels zijn verjaardag ook thuis nog gevierd en dit was, op het heen en weer sjouwen na, toch heel gezellig …

Oranjekoorts

     

Half april zag ik al de 1e oranje spullen weer in de winkels liggen. Ik vroeg me verwonderd af of dat echt nu al begon. Het duurde toch nog een hele tijd voordat het EK zou beginnen?
Vlak voor 30 april kwam ik erachter dat dit natuurlijk met Koninginnedag te maken had, daar had ik even helemaal niet bij stil gestaan.
Niet lang daarna begonnen wel de eerste reclames te komen. Vooral supermarkten proberen elkaar iedere keer weer af te troeven. Wie lukt het om de voetbalplaatjes binnen te slepen? Wie heeft het leukste speeltje, knuffeltje, bandje of wat dan ook weg te geven bij zoveel euro aan boodschappen? Ik als moeder van een kind die dit natuurlijk gewéldig vindt en met hem vele andere kinderen, vind dit toch wel erg irritant. Ik neem me voor om hier niet aan mee te doen, ik doe gewoon mijn boodschappen bij de winkel waar ik altijd naar toe ga en laat me niet verleiden door dit soort stunts. Mijn jongste zoon denkt daar heel anders over.
Op weg van en naar de kermis met school kwamen we langs een supermarkt en de kinderen begonnen druk te praten. Op dat moment en ook op de terugweg had ik helemaal niet in de gaten waar dit nu over ging. Ik let niet zo op dat soort dingen en heb de grote reclame op de winkel helemaal niet gezien. Ik had op dat moment nog niet in de gaten waar mijn zoon het nu steeds over had, hij kan dit niet altijd even goed verwoorden, wat nog wel eens tot frustratie bij hem leidt. Totdat hij een paar dagen later de folder van de betreffende winkel in de bus zag en hem eens goed onder mijn neus wreef. Dát bedoelde hij. Ik met mijn domme hoofd heb toen gezegd dat ik 1x wat in die winkel zou kopen, zodat hij zijn speeltje zou krijgen, maar meer dan 1 kreeg hij niet. Eigenlijk snap ik het ook wel. Natuurlijk is het leuk, zo’n speeltje waar ook nog een leuk muziekje uitkomt, op school ziet hij kinderen die zo’n speeltje hebben, dus dat wil hij ook, maar ons huis ligt altijd al bezaaid met rommel en mijn man is helemáál niet blij met al deze ‘onzin’.
Gelukkig komen we bijna nooit op het winkelcentrum, waar deze supermarkt zich bevindt. Geen probleem dus, maar een aantal dagen later moesten we wel op het winkelcentrum zijn en was ik het speeltje natuurlijk helemaal vergeten. We gingen niet naar de supermarkt en dat hebben we ook echt niet gedaan, maar een kind wat je een belofte hebt gedaan, kun je toch niet negeren zonder dat er een boze bui ontstaat. Moeilijk hoor dit soort situaties, maar ik wil toch voet bij stuk houden.
Uiteindelijk heeft hij z’n speeltje een aantal dagen later wel gekregen, zoals beloofd. De dag erop kwam hij van school met nog zo’n speeltje. Had hij verdient met zijn ‘dikke duimen’. Per dag kan hij een aantal ‘dikke duimen’ verdienen als hij goed zijn best doet en bij 5 ‘dikke duimen’ mag hij iets uitzoeken. Een middel wat hij nodig heeft om zijn aandacht bij zijn werkjes te houden. ‘Had ik dat geweten’, dacht ik. Dan was ik niet apart naar die winkel gereden.
Een paar dagen later komt hij met een arm vol armbandjes thuis, gekregen van zijn vorige taxichauffeur en nog een dag later komt hij thuis met nog weer een ander soort speeltje, gekregen van een lieve meneer in de winkel toen hij even met de juf boodschappen was gaan doen …
Tja, dan kun je zelf wel besluiten om niet aan al die acties mee te doen, maar mijn zoon gaat echt geen nee zeggen als hij het krijgt aangeboden. En geef hem eens ongelijk. Ons huis blijft dus steeds meer ‘rommel’  verzamelen …

           

Ongeveer 2 weken geleden begonnen de eerste mensen bij ons in de buurt met het versieren van de straat. Sylvain vond dit natuurlijk prachtig. Ik zag het wel, maar daar is ook alles mee gezegd.
Die avond en ook de volgende dag had hij het maar steeds over ‘Dat wil ik ook’, maar wat nou ‘dat’ was, dat kon hij me niet uitleggen en ik had ook niet door waar hij het nu over had. Ik was nog helemaal niet bezig met het EK. Het was het weekend dat Joop en Lesley in Arnhem zaten en daar was ik veel meer met mijn gedachten.
De volgende dag na het wandelen met de hond, kwamen we die kant de straat in waar alle slingers al rijkelijk wapperden. Sylvain bleef staan, keek demonstratief naar boven en zei ‘ Dat bedoel ik met dat’. Oké, dat was duidelijk. ‘Nou daar beginnen we echt nog niet aan hoor’ zei ik ‘en wat mij betreft helemaal niet’ dacht ik erachter aan. De oranjekriebels hadden mij nog helemaal niet in zijn bezit.
Afgelopen week begon Sylvain elke dag opnieuw over dat. Gaan we ‘dat’ nog doen? Mijn antwoord was steevast nee.
Gisteren, toen hij me vroeg wat we gingen doen en ik aangaf dat hij dat mocht zeggen, heeft hij zijn kans gegrepen. Hij wilde knutselen. ‘ Wat wil je dan maken? Een leuk boekje?’ Anders vindt hij dit leuk en is enthousiast. Nu trok hij een gezicht waaruit ik opmaakte dat dat nu niet de bedoeling was. ‘Wat wil je dan?’ was mijn volgende vraag. ‘Vlaggetjes maken’, riep hij triomfantelijk. Ach waarom ook niet. Even daarop zaten we samen vlaggetjes te maken en begon ik het zelf toch ook wel leuk te vinden. Op mijn zoektocht naar knijpertjes om de boel op te hangen, kwam ik ineens de oranje, rode, witte en blauwe slangetjes tegen van een aantal jaren geleden. Wist niet dat we die nog hadden. Toen Sylvain deze had ontdekt, was hij helemaal enthousiast en heeft hij ons huis daarmee versiert. Hartstikke leuk om mijn kind zo fanatiek te zien ‘werken’. Lesley vond het ook erg leuk toen hij thuiskwam en vroeg wanneer we nu de tuin eens gingen versieren en ook Joop had het al over de vlag van 2 jaar geleden gehad. Ik kom er niet onderuit en door het enthousiasme van mijn kinderen en nu het EK toch steeds dichter bij komt, begint het bij mij toch ook langzaam aan wel te kriebelen…

          

Al een aantal dagen achter elkaar heb ik met kromme tenen geluisterd naar de voetbalanalisten op tv. Als ik hen moet geloven, gaat Nederland het niet ver schoppen. Liggen ze er in de eerste ronde al uit. Zij zullen het wel weten, zij hebben er verstand van toch? Maar hier wil ik toch echt niet naar luisteren. Wat een gezeur allemaal. Ga nu toch niet het plezier van half Nederland vergallen. Het is toch helemaal niet leuk om op deze manier het EK in te gaan?Ik weet best dat Nederland in de voorbereiding niet zijn beste spel heeft laten zien. Ik weet best dat in de poule waar zij in zitten ook Duitsland en Portugal zitten en dat dit geen minne tegenstanders zijn, maar om nu bij voorbaat al te zeggen dat ze geen schijn van kans hebben…
Het is toch een spelletje met kansen, de tegenstander kan ook net z’n dag niet hebben, je weet nooit hoe de bal rolt, als je vroeg scoort of iemand raakt geblesseerd, krijgt een kaart of wat dan ook, zoveel zaken die je niet van tevoren kunt beïnvloeden, dan kan het allemaal toch heel anders lopen?
Ik wil niet van tevoren denken dat ze geen enkele kans van slagen hebben, dan is er toch niks aan om te gaan kijken? Dan kan ik in die tijd beter wat anders gaan doen.
Nee hoor, ik ga lekker onbevangen voor de buis zitten en we zien wel waar het schip strand.
Ik heb zin in de gezelligheid die zo’n toernooi met zich meebrengt. Een van de 1e wedstrijden van Nederland in een EK of WK speelt zich meestal af op of rond Joops verjaardag, zo ook deze keer, dus de 1e wedstrijd gaan wij samen met familie en vrienden gezellig bij ons op de bank kijken. Dit leidt er vaak toe, dat we de eerst volgende keer bij een ander worden uitgenodigd en daarna weer bij een ander, zodat we de wedstrijden gezellig met een clubje ‘supporters’ kijken. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, alhoewel bij verlies de vreugde wel even ver te zoeken is …
Voor degenen die net zo kunnen genieten van een wedstrijdje kijken als ik, heel veel plezier en ik hoop dat we het ver gaan schoppen. Ik geloof dat de oranjekoorts mij heel langzaam te pakken krijgt …